To najdłuższa książka, jaką przeczytałam i w dodatku w rekordowym tempie. Wciągnęła mnie od samego początku. Zasypiałam i budziłam się, zastanawiając się, co dalej będzie.

Nieco wybijały mnie wątki polityczno-wojenne, ale i one nie przeszkadzają mi zachwycać się tą pozycją.

Świat rosyjskich szachistów, miłość, nienawiść, pasja, propaganda. To wszystko razem daje niezwykłą mieszankę.

Polecam serdecznie

To najdłuższa książka, jaką przeczytałam i w dodatku w rekordowym tempie. Wciągnęła mnie od samego początku. Zasypiałam i budziłam się, zastanawiając się, co dalej będzie.

Nieco wybijały mnie wątki polityczno-wojenne, ale i one nie przeszkadzają mi zachwycać się tą pozycją.

Świat rosyjskich szachistów, miłość, nienawiść, pasja, propaganda. To wszystko razem daje...

Nie umiem grać w szachy i dotychczas ten temat był mi całkowicie obcy - mimo tajemniczej dla mnie terminologii książka wciągnęła mnie całkowicie
POLECAM!!! POLECAM!!!

Nie umiem grać w szachy i dotychczas ten temat był mi całkowicie obcy - mimo tajemniczej dla mnie terminologii książka wciągnęła mnie całkowicie
POLECAM!!! POLECAM!!!

Szachy, miłość, rywalizacja, alkohol, Rosja (czy raczej Związek Radziecki) ... . To musiała być ciekawa mieszanka. Chociaż przyznam, że pod koniec już mi było za dużo tych szachów. Napięcie między dwoma szachistami (Oleg i Anatolij),uwikłanie w miłość, komunizm, zmiany dokonujące się i w kraju i w nich samych, powodowały, że czytało się to bez znużenia. W Związku Radzieckim nawet taka oczywistość, jak zostanie mistrzem szachowym, nie była wcale taka oczywista.

Szachy, miłość, rywalizacja, alkohol, Rosja (czy raczej Związek Radziecki) ... . To musiała być ciekawa mieszanka. Chociaż przyznam, że pod koniec już mi było za dużo tych szachów. Napięcie między dwoma szachistami (Oleg i Anatolij),uwikłanie w miłość, komunizm, zmiany dokonujące się i w kraju i w nich samych, powodowały, że czytało się to bez znużenia. W Związku...

Przyjemna lektura. Dla fanów szachów dodatkowe smaczki - kim są w rzeczywistości postaci arcymistrzów opisywanych w książce. Taki mistrz z USA, Bobby Zimmermann, jest bezproblemowy, ale z rosyjskimi szachistami już chyba jest trudniej.

Przyjemna lektura. Dla fanów szachów dodatkowe smaczki - kim są w rzeczywistości postaci arcymistrzów opisywanych w książce. Taki mistrz z USA, Bobby Zimmermann, jest bezproblemowy, ale z rosyjskimi szachistami już chyba jest trudniej.

Doczytałam do połowy, potem raczej przekartkowałam niż czytałam, bo w momencie, w którym (spoiler do przewidzenia) bohater osiąga sukces, jego historia stała się dla mnie nijaka. Rozterki, cierpienie wewnętrzne i kłopoty rodzinne wypadają bardzo blado w porównaniu z dążeniem młodego geniusza do mistrzostwa.
Nie powiem jednak, że te kilkaset stron, które przeczytałam uczciwie, nie sprawiło mi przyjemności. Po prostu na pewnym etapie tak jakby zbyt mdłe i przewidywalne się to wszystko dla mnie zrobiło. Ciekawie jednak było czytać o życiu w Związku Radzieckim, nawet jeśli niektóre zdarzenia autor przedstawiał dość nachalnie, byle podzielić się wiedzą o nich (mimo że nie miały żadnego związku z fabułą). Dla fanów gatunku - romantyzmu, trudnych miłości, rozterek egzystencjalnych i szachów.

Doczytałam do połowy, potem raczej przekartkowałam niż czytałam, bo w momencie, w którym (spoiler do przewidzenia) bohater osiąga sukces, jego historia stała się dla mnie nijaka. Rozterki, cierpienie wewnętrzne i kłopoty rodzinne wypadają bardzo blado w porównaniu z dążeniem młodego geniusza do mistrzostwa.
Nie powiem jednak, że te kilkaset stron, które przeczytałam...

Wbrew opisowi na okładce książka pana Świerzewskiego nie zwaliła mnie z nóg, nie zatchnęło mnie z zachwytu w trakcie czytania ani nie zabolało, jak bywało przy innych lekturach. A jednak było w niej coś, co sprawiło, że przebrnęłam przez ponad siedemset stron w kilka dni (czasem irytując się, że aż tak "rozwleczona") i ciągle łapię się na tym, że o niej myślę. Bez wątpienia jest to powieść obok której nie da się przejść obojętnie - może ze względu na tematykę, może z powodu kreacji bohaterów. Na pewno też należy do tych, które się długo pamięta

Wbrew opisowi na okładce książka pana Świerzewskiego nie zwaliła mnie z nóg, nie zatchnęło mnie z zachwytu w trakcie czytania ani nie zabolało, jak bywało przy innych lekturach. A jednak było w niej coś, co sprawiło, że przebrnęłam przez ponad siedemset stron w kilka dni (czasem irytując się, że aż tak "rozwleczona") i ciągle łapię się na tym, że o niej myślę. Bez...

F E N O M E N A L N A

F E N O M E N A L N A

Historia wciągająca całkowicie. Opowiada o życiu i perypetiach szachisty na przestrzeni zmieniającej się Rosji w tle. Opowieść o relacjach międzyludzkich, ich potrzebach, tęsknotach i ambicjach. W tle piękne opisy miejsc. Bardzo polecam!

Historia wciągająca całkowicie. Opowiada o życiu i perypetiach szachisty na przestrzeni zmieniającej się Rosji w tle. Opowieść o relacjach międzyludzkich, ich potrzebach, tęsknotach i ambicjach. W tle piękne opisy miejsc. Bardzo polecam!

"Byłoby lepiej – szepnęła – gdybyś nie odbierał mi wszystkich sił, a jednocześnie, od czasu do czasu, kiedy ci przyjdzie ochota, nie dawał w zamian swoich. Czuję się jak podczas ciągłej transfuzji. Zabierasz mi moją krew i duszę, by dawać w zamian siebie. Kiedy się spóźniasz, jestem bliska śmierci. Dajesz siebie jak narkotyk, wstrzykujesz do moich żył energię. Przez chwilę czuję euforię, czuję życie. Ale to tylko moment. Sama już sobie nie radzę. Chciałeś tego. Chciałeś, abym uzależniła się od ciebie, od twoich zastrzyków. Jestem nikim. Liczysz się tylko ty i twoja energia, dzięki której jeszcze oddycham." Jedna z nielicznych książek, które porwały moje myśli i skradły serce na długi czas. Jedna z tych, których nigdy nie zapomnę i będę jeszcze długo polecać.

"Byłoby lepiej – szepnęła – gdybyś nie odbierał mi wszystkich sił, a jednocześnie, od czasu do czasu, kiedy ci przyjdzie ochota, nie dawał w zamian swoich. Czuję się jak podczas ciągłej transfuzji. Zabierasz mi moją krew i duszę, by dawać w zamian siebie. Kiedy się spóźniasz, jestem bliska śmierci. Dajesz siebie jak narkotyk, wstrzykujesz do moich żył energię. Przez chwilę...

Trochę z przypadku sięgnąłem po tę pozycję, ale kiedy zobaczyłem opinie na LC moje oczekiwania niebywale wzrosły.

Po lekturze nie czuję się tak oczarowany jak niektórzy z czytelników, ale książka niewątpliwie coś w sobie ma. Sam jestem miłośnikiem szachów i jeśli mam okazję to gram, dlatego szachowa otoczka nie zniechęcała mnie do poznania świata wykreowanego przez Pana Świerzewskiego.
Okazało się jednak że szachy to tylko tło, które mogłoby zostać zastapione przez jakąkolwiek inną dyscyplinę. W mojej ocenie książka jest przede wszystkim o miłości. I tu mój entuzjazm nieco maleje. Może jestem zbyt gruboskórny, ale nie czytam takich opowieści z wypiekami na twarzy.
Kto kogo kocha, czy będą szczęśliwi i jak on cierpi - to tak w skrócie, chyba za mało na spojler?

Na szczęście poza główną osią fabuły - miłością właśnie, jest też szachowa otoczka, dzięki której nieco głębiej zapoznałem się z grą arcymistrzów i teorią szachów. Okazało się nawet, że moje myślenie o sobie "miłośnik szachów" jest niezwykle na wyrost. Pojęcia o tej grze nie miałem przed przeczytaniem Zapachu, teraz mam przynajmniej blade.

Kolejnym ogromnym plusem jest tło historyczne i prawdziwe wydarzenia wplecione w losy fikcyjnych (też nie do końca) bohaterów. Bardzo lubię takie zabiegi, tu autor poradził sobie doskonale.

Podsumowując, mimo że zdarzały się fragmenty przy których zaczynałem przysypiać, to autor rekompensował je zaciętymi i pasjonującymi pojedynkami szachowymi (tak, to jest możliwe) głównych bohaterów i dopracowanym światem. Jest dobrze a nawet bardzo dobrze.

Trochę z przypadku sięgnąłem po tę pozycję, ale kiedy zobaczyłem opinie na LC moje oczekiwania niebywale wzrosły.

Po lekturze nie czuję się tak oczarowany jak niektórzy z czytelników, ale książka niewątpliwie coś w sobie ma. Sam jestem miłośnikiem szachów i jeśli mam okazję to gram, dlatego szachowa otoczka nie zniechęcała mnie do poznania świata wykreowanego przez Pana...