W pierwszym tomie jak nie trudno się domyślić poznajemy historię Zuzy. Jednej z trzech zakręconych sióstr. Jednak w porównaniu z resztą rodzeństwa Zuzka to ta sztywna, zimna, nieczuła i jak dla mnie sztuczna. Co prawda sama bohaterka stara się przekonać czytelnika, że wcale taka nie jest, że to tylko jej maska, którą nałożyła po pierwszej (i ostatniej) miłości, która w sumie trwała tylko ponad miesiąc, jednak bohaterka zdecydowała, że to było tylko to i tylko dla niej warto się tak naprawdę poświęcić na całe życie. Sytuacja w pracy nakręca ją by w końcu ze swoją bliźniaczką odwiedzić mieszkającą w Dalmacji Południowej trzecią siostrę. To miał być cudowny, relaksujący wyjazd gdyby nie to, że na miejscu spotyka kogoś ze swojej przeszłości…
Wciągająca. I to by było na tyle. Nie wiem, dlaczego ale książka jak dla mnie jest bardzo płytka. Nie zostaje na długo w pamięci, nie porywa aż tak. Nawet niektóre dialogi są jakieś takie… byle, jakie. W dodatku nie wiem, dlaczego autorka, co chwile w dialogach używa słów typu, Bosz albo Robson (Robert). Nie poprawiło to wizerunku głównych bohaterek w moich oczach, które i tak miałam za mdłe i same niewiedzące, czego chcą z przodującą w tym temacie Zuzanką na czele.
Podsumowując. Książka nie jest jakimś cudem, ale najgorsza też nie jest. Do poczytania w zimne jesienne wieczory.

W pierwszym tomie jak nie trudno się domyślić poznajemy historię Zuzy. Jednej z trzech zakręconych sióstr. Jednak w porównaniu z resztą rodzeństwa Zuzka to ta sztywna, zimna, nieczuła i jak dla mnie sztuczna. Co prawda sama bohaterka stara się przekonać czytelnika, że wcale taka nie jest, że to tylko jej maska, którą nałożyła po pierwszej (i ostatniej) miłości, która w...