Co tutaj się zadziało to wie tylko ten, który przeczytał ostatnią stronę tej trylogii. Nadal uważam, że powinno się czytać jak ma się wszystkie trzy książki - bo wierzcie mi po zakończeniu będziecie chcieli iść dalej, a po tej trzeciej części mimo wszystko chcielibyśmy więcej...
Ale autor na ten temat coś nam pisze w książce i ja tego nie mogę Wam zdradzić. Powiem tylko, że ta trylogia to była świetna przygoda dla mojej wyobraźni i umysłu, ile tutaj refleksji przekazał autor... Jaka tutaj dość trafna przestroga też jest przekazana dla nas ówcześnie żyjących...

Fizyka kwantowa umożliwiła tutaj bardzo wiele, ale i pewne paradoksy też są... Nie zagłębiam się, bo się nie znam na tyle dobrze, ale mi się to wszystko, jak to autor przedstawił podobało...

Zaczęło się niepozornie, a to, co działo się tutaj... O zakończeniu nie mogę nic powiedzieć. Na pewno będę tęsknić za tą historią. Pozostanie we mnie na zawsze. Autor naprawdę miał pomysł i dał go światu - chyba nie napisał nic więcej. Może dlatego właśnie ta seria wydaje mi się wyjątkową. Bo kto wie, może też mamy kilka swoich Wszechświatów?

A książkę polecam w każdym wieku, bo dorosły się tez będzie świetnie bawił!

Co tutaj się zadziało to wie tylko ten, który przeczytał ostatnią stronę tej trylogii. Nadal uważam, że powinno się czytać jak ma się wszystkie trzy książki - bo wierzcie mi po zakończeniu będziecie chcieli iść dalej, a po tej trzeciej części mimo wszystko chcielibyśmy więcej...
Ale autor na ten temat coś nam pisze w książce i ja tego nie mogę Wam zdradzić. Powiem tylko, że...

Ig:ksiazki_wloczykija
Jednym z najbardziej porywających aspektów tej książki jest jej zdolność do kreowania wszechświatów i eksplorowania różnych scenariuszy. Autor bawi się pojęciem rzeczywistości i tworzy alternatywne wersje wszechświata, które wydają się równie realistyczne co nasza własna rzeczywistość. To niezwykłe osiągnięcie literackie, które pozostawia czytelnika z ogromnym uczuciem zdumienia.

W tej części Patrignani kontynuuje rozwijanie swoich głównych bohaterów, rozbudowując ich historie i relacje. Ich ewolucja emocjonalna i osobista jest fascynująca, a czytelnik ma okazję zobaczyć, jak zmieniają się w odpowiedzi na nowe wyzwania i odkrycia. To literatura, która stawia pytania o to, kim jesteśmy i jakie jest nasze miejsce w kosmicznym pejzażu.

Pamięć nadal odgrywa kluczową rolę w tej części serii, a sposób, w jaki autor ją eksploruje, jest niezwykle intrygujący. Patrignani skupia się na pytaniach o to, jak pamięć wpływa na naszą tożsamość i wybory oraz jakie znaczenie ma w tworzeniu naszej rzeczywistości. To temat, który każe czytelnikowi zastanawiać się nad własnymi wspomnieniami i ich wpływem na życie.

Język użyty przez autora jest poetycki i pełen głębokich refleksji. Opisy kosmicznych krajobrazów są niezwykle malownicze, a dialogi bohaterów są przesiąknięte emocjami i mądrością. To literatura, która przyciąga nie tylko fabułą, ale także pięknem swojego języka.

"Wszechświaty. Utopia" to także powieść pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, które trzymają czytelnika w napięciu do samego końca. Autor zaskakuje nas wieloma twistami, które dodają narracji dynamiki i emocji.

Podsumowując, "Wszechświaty. Utopia" Leonarda Patrignaniego to literackie arcydzieło science fiction, które wciąga, inspiruje i prowokuje do myślenia. To opowieść o pamięci, tożsamości, miłości i rzeczywistości, która przekracza granice konwencji.

Ig:ksiazki_wloczykija
Jednym z najbardziej porywających aspektów tej książki jest jej zdolność do kreowania wszechświatów i eksplorowania różnych scenariuszy. Autor bawi się pojęciem rzeczywistości i tworzy alternatywne wersje wszechświata, które wydają się równie realistyczne co nasza własna rzeczywistość. To niezwykłe osiągnięcie literackie, które pozostawia czytelnika z...

Trylogia ma dwóch głównych bohaterów - Alex, który mieszka w Mediolanie, i Jenny w Melbourne. Odkrywają oni, że mogą porozumiewać się ze sobą telepatycznie, w stanie nieświadomości. Po pewnym czasie, decydują się na spotkanie, ktore ujawni szokującą prawdę:

"-Alex, dlaczego nie przyszedłeś? Proszę Cię, nie mów mi, że nie istniejesz.
- Jenny, jestem na molo. Jestem tutaj!
- Ja także, dokładnie tam, gdzie Ty mówisz, że jesteś." 💔

Cała trylogia, to seria na której na prawdę trzeba się skupić. Wieloświaty, różni bohaterowie, przeskakiwanie wątków, szokujące plot twisty - tutaj nie ma nudy, ale książki pochłaniają całego Ciebie. Koncepcja multiwersum, to niezwykle ciekawy temat, dlatego też serdecznie polecam wszystkim zainteresowanym oraz Marvelowym fanom (tak, to też ja 😍).

W późniejszych tomach, bohateowie zatracają się w nieskończonych drogach wszechświatów, muszą wydostać się z wymiaru mentalnego. W końcu świat zacznie się rozpadać. Czy istnieje ostatnia nadzieja?

➡️ Fakt faktem jest tutaj jeden poważny minus - brak zdrowego rozsądku w niektórych momentach, ale o tym pozwolę Wam już zdecydować osobiście. Wiem również, że ksiażka nie ma rewelacyjnych opinii, mi jednak cała seria się naprawdę podoba. Mimo nie idealnego wykonania, sam temat jest bardzo ciekawy.

Trylogia ma dwóch głównych bohaterów - Alex, który mieszka w Mediolanie, i Jenny w Melbourne. Odkrywają oni, że mogą porozumiewać się ze sobą telepatycznie, w stanie nieświadomości. Po pewnym czasie, decydują się na spotkanie, ktore ujawni szokującą prawdę:

"-Alex, dlaczego nie przyszedłeś? Proszę Cię, nie mów mi, że nie istniejesz.
- Jenny, jestem na molo. Jestem tutaj!
-...

Trzecia część Wszechświatów nie rozczarowała mnie. Nadal podziwiam pomysłowość i wyobraźnię autora. Świat przedstawiony w "Utopii" budzi moje refleksje. Sprawia, że zastanawiam się nad tym, czy gdzieś nie istnieje moje "ja". Zagadkowe eksperymenty, zniewolenie umysłów, czy walka o wolność wyboru, to wszystko sprawia, że książkę czyta się z zaciekawieniem.

Trzecia część Wszechświatów nie rozczarowała mnie. Nadal podziwiam pomysłowość i wyobraźnię autora. Świat przedstawiony w "Utopii" budzi moje refleksje. Sprawia, że zastanawiam się nad tym, czy gdzieś nie istnieje moje "ja". Zagadkowe eksperymenty, zniewolenie umysłów, czy walka o wolność wyboru, to wszystko sprawia, że książkę czyta się z zaciekawieniem.

Zazwyczaj lubię, kiedy książka, którą czytam, zwodzi mnie tak, że sama do końca nie wiem, co się dzieje. Tutaj jednak wzrotów akcji i chaosu jest za dużo. Nie miałam szans nadążyć za akcją, w pewnym momencie nawet przestałam próbować. Poza tym styl autora jest bardzo cieżkostrawny, sztuczny patos wbudza politowanie, a dialogi są zupełnie nienaturalne.
Jeśli chodzi o teorię wieloświatów to zdecydowanie bardziej polecam "Mroczną materię", do której nawet nie ma co porównywać książki Patrignaniego.

Zazwyczaj lubię, kiedy książka, którą czytam, zwodzi mnie tak, że sama do końca nie wiem, co się dzieje. Tutaj jednak wzrotów akcji i chaosu jest za dużo. Nie miałam szans nadążyć za akcją, w pewnym momencie nawet przestałam próbować. Poza tym styl autora jest bardzo cieżkostrawny, sztuczny patos wbudza politowanie, a dialogi są zupełnie nienaturalne.
Jeśli chodzi o teorię...

Trylogia dobiegła końca. Oczywiście jak to zwykle bywa wszystko dla głównych bohaterów kończy się dobrze.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania:
https://1.bp.blogspot.com/-RlGxtqjGWCs/Wktqr3z3RYI/AAAAAAAAE8I/GTFF7DHoBfU5L_OGzEy7Q5qICxehStwvwCEwYBhgL/s1600/OP2018.jpg

Trylogia dobiegła końca. Oczywiście jak to zwykle bywa wszystko dla głównych bohaterów kończy się dobrze.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania:
https://1.bp.blogspot.com/-RlGxtqjGWCs/Wktqr3z3RYI/AAAAAAAAE8I/GTFF7DHoBfU5L_OGzEy7Q5qICxehStwvwCEwYBhgL/s1600/OP2018.jpg

Seria z tendencją spadkową. Przez połowę tomu się brnie i łatwo porzucić, jednak druga połowa wciąga. Myślę że seria oceniana jako całość stoi fabułą bardzo mocno, świetnie wykreowani bohaterowie.

Seria z tendencją spadkową. Przez połowę tomu się brnie i łatwo porzucić, jednak druga połowa wciąga. Myślę że seria oceniana jako całość stoi fabułą bardzo mocno, świetnie wykreowani bohaterowie.

Cieszę się, że skończyłam wreszcie serię "Wszechświaty".
Ten tom czytało mi się nieco przyjemniej niż poprzednie, w większym skupieniu, ale i tak wyszło dość przeciętnie.

Przede wszystkim czułam ogromny dystans do bohaterów. Ten tom skupiał się na akcji (tradycyjnie bardzo chaotycznej),przez co miałam wrażenie, że wykreowane postaci zostały potraktowane po macoszemu. Zwłaszcza można było to odczuć, gdy pojawiły się nowe postaci, chociaż też z głównej pary bohaterów nie było wielkiego pożytku.

I znowu świat przedstawiony, który niekoniecznie do mnie przemówił.
Sama końcówka z kolei wydała mi się nieco rozczarowująca.

Seria "Wszechświaty" nie przypadła mi do gustu, ale prawdopodobnie to nie była kwestia samych książek, tylko mojego braku zaangażowania. Najwidoczniej wzięłam się za "Multiversum" w złym czasie i może w innych okolicznościach bardziej bym je doceniła, bo zdecydowanie Patrignani miał pomysł, tylko gorzej poszło mu z jego realizacją.

Cieszę się, że skończyłam wreszcie serię "Wszechświaty".
Ten tom czytało mi się nieco przyjemniej niż poprzednie, w większym skupieniu, ale i tak wyszło dość przeciętnie.

Przede wszystkim czułam ogromny dystans do bohaterów. Ten tom skupiał się na akcji (tradycyjnie bardzo chaotycznej),przez co miałam wrażenie, że wykreowane postaci zostały potraktowane po macoszemu....

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Pierwszy tom serii nastawił mnie bardzo pozytywnie, ale szczerze powiedziawszy, im dalej szłam, tym mniej zainteresowana byłam. Finałowy tom wybudził mnie niemiłosiernie i słuchałam go głównie po to, żeby skończyć, bo rozczarowanie było o wiele większe, niż jakakolwiek przyjemność...

Pierwszy tom serii nastawił mnie bardzo pozytywnie, ale szczerze powiedziawszy, im dalej szłam, tym mniej zainteresowana byłam. Finałowy tom wybudził mnie niemiłosiernie i słuchałam go głównie po to, żeby skończyć, bo rozczarowanie było o wiele większe, niż jakakolwiek przyjemność...