Zaczęłam czytać bez rzutu okiem na notkę z tyłu książki i pewnie dlatego spodziewałam się raczej szerokiego spojrzenia na rok 1913 w ogóle. A tymczasem "1913. Rok przed burzą" jest zapisem dwunastu miesięcy z życia artystów tworzących na początku tamtego stulecia. Bracia Mann, Kafka, Picasso, Strawiński, Kirchner, Rielke i wielu, wielu innych. Także malarz pejzażysta Adolf Hitler, który na początku roku w wiedeńskim ogrodzie mija się podczas spacerów z niejakim Józefem Stalinem...

Florian Illies świetnie odmalował obraz epoki, która miała stać się wstępem do długiego pokoju ("Do wojny już więcej nie dojdzie" bo "Bankierzy nie wysupłają pieniędzy na taką wojnę"), tymczasem okazała się łabędzim śpiewem wieku dziewiętnastego. Jest coś bezwstydnie fascynującego i boskiego zarazem w podglądaniu życia, twórczości i myśli ludzi tamtych dni, dla których największym wyobrażalnym bólem wciąż jeszcze pozostawał ból egzystencji.

Choć oczywiście w głowach niektórych z nich świtała już myśl o nadchodzącej hekatombie (wszak artysta czuje więcej i widzi dalej, czyż nie?). Na ogół nie traktowano jej jednak poważnie, przypisując ją raczej neurastenii (Freud, wszechobecny Freud!), niż umiejętności wróżenia z międzynarodowej atmosfery.

Polecam, choć przede wszystkim tym Czytelnikom, którzy interesują się tamtym okresem w sztuce. Ja sama czytałam ze smartfonem pod ręką, studiując wymienione w książce dzieła malarskie, wiersze i biografie nieznanych mi wcześniej artystów.

Zaczęłam czytać bez rzutu okiem na notkę z tyłu książki i pewnie dlatego spodziewałam się raczej szerokiego spojrzenia na rok 1913 w ogóle. A tymczasem "1913. Rok przed burzą" jest zapisem dwunastu miesięcy z życia artystów tworzących na początku tamtego stulecia. Bracia Mann, Kafka, Picasso, Strawiński, Kirchner, Rielke i wielu, wielu innych. Także malarz pejzażysta Adolf...