Propaganda PRL pełną parą. Bohater bez skazy, nawet jak go zesłali w głąb Rosji to się cieszył. Dobrze, że taka krótka to za bardzo nie żal czasu.

Propaganda PRL pełną parą. Bohater bez skazy, nawet jak go zesłali w głąb Rosji to się cieszył. Dobrze, że taka krótka to za bardzo nie żal czasu.

Po przeczytaniu tej książki, jedno stwierdzenie ciśnie mi się na usta - to jest zła książka. Bardzo chaotyczna. Wątki skaczą, z jednego na drugi. Ma nam to przybliżyć postać Karola Świerczewskiego? Nie czułam tej postaci, ani trochę. To zmuszanie czytelnika, wręcz wpychanie mu "cudowności" generała. Stanowczo nie. Zwłaszcza, że jest tu duża nieścisłość historyczna. Jestem w stanie zrozumieć, że książka była wydawana w takich, a nie innych czasach. Ale niestety, zmęczyłam ją. Bądź ona zmęczyła mnie.

Po przeczytaniu tej książki, jedno stwierdzenie ciśnie mi się na usta - to jest zła książka. Bardzo chaotyczna. Wątki skaczą, z jednego na drugi. Ma nam to przybliżyć postać Karola Świerczewskiego? Nie czułam tej postaci, ani trochę. To zmuszanie czytelnika, wręcz wpychanie mu "cudowności" generała. Stanowczo nie. Zwłaszcza, że jest tu duża nieścisłość historyczna. Jestem w...

Kapitalny "produkcyjniak"! Socrealistyczna opowieść o gen. Walterze. Mały Karolek Świerczewski był bohaterem od dzieciństwa, tużpowojennym wzorem dla najmłodszych. Książka wydana w 1952 r., jeszcze za życia Stalina, perełka.

Kapitalny "produkcyjniak"! Socrealistyczna opowieść o gen. Walterze. Mały Karolek Świerczewski był bohaterem od dzieciństwa, tużpowojennym wzorem dla najmłodszych. Książka wydana w 1952 r., jeszcze za życia Stalina, perełka.

Książkę Broniewskiej przeczytałam tylko dlatego, że wzięłam ją od babci, która od dawna nic nie czyta, żeby nie leżała porzucona na półce. Zdawałam sobie sprawę, że będzie to straszna propaganda komunistyczna, bo czytałam kiedyś inną książkę Broniewskiej ,,Krystek z Warszawy”.

,,O człowieku, który się kulom nie kłaniał” to biografia Karola Świerczewskiego, teoretycznie skierowana do dzieci, aczkolwiek nie wyobrażam sobie jej czytania przez uczniów podstawówki ze względu na wylewające się z każdej strony propagandę i politykę. Jednocześnie, ze względu na dość infantylny sposób pisania książka może być niestrawna dla dojrzalszego czytelnika, niezależnie od prezentowanej treści. A, jak wspominałam, propaganda jest obecna w tej książce od początku do końca. Od początku mamy zaznaczone, że robotnicy i osoby o poglądach komunistycznych są święci niczym anioły, idealni, mądrzy(wszyscy doskonale orientują się w sytuacji politycznej w Europie) i oddani krajowi. Natomiast szlachcice, kapitaliści i inteligencja to ludzie okrutni, wyzyskujący innych, gotowi sprzedać własny kraj, do tego ograniczeni(nie mają pojęcia o sytuacji na świecie, chociaż są lepiej wykształceni i mają większy dostęp do informacji niż robotnicy). Autorka pisze o domniemanym spisku kapitalistów z faszystami, ale ani słowem nie wspomina o współpracy niemiecko – radzieckiej czy ataku ZSRR na Polskę. Swojego bohatera kreuje na mitycznego herosa, patriotę, świetnego dowódcę i wspaniałego kolegę, chociaż historia pokazuje nam inny obraz Świerczewskiego. Znajdzie się tu też delikatne usprawiedliwienie zbrodni na ludności cywilnej w Berlinie przez Sowietów i nazywanie Żołnierzy Wyklętych faszystami.

Poglądy człowieka nie są wyznacznikiem talentu. Mąż Janiny, Władysław Broniewski, również sympatyzował z komunizmem(chociaż chyba nie aż tak jak jego pierwsza żona),ale mimo to jego wiersze czyta się świetnie. Takie książki jak ,,Czterej pancerni i pies”, ,,Chłopcy ze Starówki” czy ,,Stawka większa niż życie”(mam na myśli zarówno serial, jak i powieści na jego podstawie) wciągają i zachwycają, a nawet jeśli czasem pojawi się jakaś lekka pochwała socjalistycznej władzy, to nie to jest najważniejsze, a fabuła i bohaterowie. Wanda Wasilewska odgrywała niemałą rolę w wprowadzaniu komunizmu w Polsce, a mimo to jej ,,Pokój na poddaszu” nie odczytuje się jako propagandówkę, ale poruszającą opowieść o ludzkiej sile i miłości rodzinnej. Nie wspominając już o takich pozycjach jak ,,Pamiętnik Matki” czy ,,Matka” Gorkiego(jeśli wyjść za polskie podwórko),które mimo naszej wiedzy na temat zbrodni komunizmu, da się czytać z refleksją i przyjemnością, a nawet zrozumieć tych ludzi i przekonania(co nie znaczy, że się z nimi zgodzić). Natomiast Broniewska nie umiała albo nie chciała pisać w sposób, który poza promowaniem jej ukochanej idei, będzie opisywał porywającą historię. Dwie jej książki, które czytałam, były zwyczajnie nudne, czytało się je ciężko i nieprzyjemnie.

A jednak nie żałuję, że przeczytałam tę ,,biografię”. Dlaczego? Bo można w niej zobaczyć jak działała propaganda PRL – u, jak literatura miała oddziaływać na ludzi i porównać naszą dzisiejszą wiedzę z ówcześnie obowiązującą wersją historii. Dlatego myślę, że mogę polecić powieść Broniewskiej w celach badawczych. W każdych innych – absolutnie nie!

,, Kto tam wie, co cię jeszcze w życiu czeka? Ale taki już zostań. Twardy dla siebie, folgujący innym. Tak trzeba.”

Ten cytat to jeden z nielicznych dobrych fragmentów w tej książce.

Książkę Broniewskiej przeczytałam tylko dlatego, że wzięłam ją od babci, która od dawna nic nie czyta, żeby nie leżała porzucona na półce. Zdawałam sobie sprawę, że będzie to straszna propaganda komunistyczna, bo czytałam kiedyś inną książkę Broniewskiej ,,Krystek z Warszawy”.

,,O człowieku, który się kulom nie kłaniał” to biografia Karola Świerczewskiego, teoretycznie...

Porażka. Bohater idealny bez wad, żołnierze go kochają, dowodzi idealnie... jak było w rzeczywistości - wiadomo. Dla historyka jednak ciekawsze było jednak, jak Broniewska (znająca Świerczewskiego) omijała i maskowała szczególnie niewygodne momenty jego życia.

Porażka. Bohater idealny bez wad, żołnierze go kochają, dowodzi idealnie... jak było w rzeczywistości - wiadomo. Dla historyka jednak ciekawsze było jednak, jak Broniewska (znająca Świerczewskiego) omijała i maskowała szczególnie niewygodne momenty jego życia.

Za dużo w tej książce propagandy, a za mało akcji. I nie chodzi tutaj o pojawiające się zakłamania, ale o sposób kierowania czytelnikiem - tak jest dobrze, tak jest źle. Innego wyboru nie ma. Czułem się jakbym czytał podręcznik.

Mogę ją polecić tylko osobom, które chciałyby porównać literaturę czasów PRL-u z dotychczasową wiedzą na temat wydarzeń, które są w niej opisane. Doskonale po tej książce widać jak omijanie pewnych faktów może wpłynąć na odbiór czytelnika.
I jest jedna zaleta książki - jest krótka.

Za dużo w tej książce propagandy, a za mało akcji. I nie chodzi tutaj o pojawiające się zakłamania, ale o sposób kierowania czytelnikiem - tak jest dobrze, tak jest źle. Innego wyboru nie ma. Czułem się jakbym czytał podręcznik.

Mogę ją polecić tylko osobom, które chciałyby porównać literaturę czasów PRL-u z dotychczasową wiedzą na temat wydarzeń, które są w niej opisane....

Opowieść o naszym wielkim bohaterze narodowym. W 1920 roku walczył o Polską Republikę Rad. W latach 1936–1938 bronił republikańskiej Hiszpanii przed rebeliantami Franco. Walczył z Niemcami. Zabity przez ukraińskich nacjonalistów w 1947 roku.

Generał Walter zostanie w naszej pamięci, jako wielki bohater, bojownik o wolność i socjalizm, a IPN może się pluć i tego nie zmieni.

Opowieść o naszym wielkim bohaterze narodowym. W 1920 roku walczył o Polską Republikę Rad. W latach 1936–1938 bronił republikańskiej Hiszpanii przed rebeliantami Franco. Walczył z Niemcami. Zabity przez ukraińskich nacjonalistów w 1947 roku.

Generał Walter zostanie w naszej pamięci, jako wielki bohater, bojownik o wolność i socjalizm, a IPN może się pluć i tego nie zmieni.

"O człowieku, który się kulom nie kłaniał" to książka propagandowa, więc raczej nie warto jej czytać. Pełna idealizacji, bardzo naiwna. Legenda PRL-u już dawno upadła. I nie warto traktować jej jako krótkiej historii do przeczytania na temat wojny i walki, mnie tak naprawdę zanudziła i zmęczyła. A kto nie kojarzy Świerczewskiego niech przypomni sobie stary banknot o nominale 50 złotych ;)

"O człowieku, który się kulom nie kłaniał" to książka propagandowa, więc raczej nie warto jej czytać. Pełna idealizacji, bardzo naiwna. Legenda PRL-u już dawno upadła. I nie warto traktować jej jako krótkiej historii do przeczytania na temat wojny i walki, mnie tak naprawdę zanudziła i zmęczyła. A kto nie kojarzy Świerczewskiego niech przypomni sobie stary banknot o...

Moralne zero pisze książkę o kolejnym, po Berlingu, bohaterze PRL-u. Generał nie kłaniał się kulom... Faktycznie. Zwykle był tak pijany, że gdyby się skłonił, to by się wywalił.

Moralne zero pisze książkę o kolejnym, po Berlingu, bohaterze PRL-u. Generał nie kłaniał się kulom... Faktycznie. Zwykle był tak pijany, że gdyby się skłonił, to by się wywalił.