Najlepiej mi przypadły opowiadania:Naprawiacz reputacji oraz Żółty znak.Już pierwsza opowieść ma porażający bon mocik na wstępie - Nie drwijcie z szaleńców ich szaleństwo po prostu jest starsze niż nasze...ot cała różnica

Generalnie czytając Chambersa czuć zbieżności z Poe'm,Lovecraftem ze względu właśnie na motyw szaleństwa,ponadto obecność epizodów kościelnych może budzić skojarzenia z twórczością MR Jamesa.

Co mi się nie podobało? Przede wszystkim sądze, że niektóre teksty Chambersa są po prostu za długie,przekombinowane.Dotyczy to zwłaszcza Księżycowego starca.Nie jestem zwolennikem zbyt wielu elementów fantasy w horrorach,wtedy zanika gdzieś poczucie strachu,w jakimś tam stopniu "realności" tego co czytamy a groza zmienia się w bajke.Właśnie w tym dziadku księżycowym za dużo było tych Xinów,kuenów itp.W pewnym momencie cieżko było się połapać w hierarchii tych klanów.
W sumie nawet nie to jest najgorsze,u Lovecrafta jakoś mi te Yog-sothoty tak bardzo nie przeszkadzają ale właśnie mam wrażenie że niektóre fragmenty z Chambersa wymagałyby by dopracowania (najlepiej przez HPLa :D ),teksty wydają się niekiedy za długie.

Ponadto nastrój grozy nieco mąci żartobliwy ton,poczucie humoru u niektórych bohaterów Chambersa,owszem opowiadania są atrakcyjniejsze z tego powodu,niby fajnie się to czyta ale ja akurat uważam iż mroczny nastrój na tym traci a w horrorach chyba nie o to chodzi...

Podsumowując oczywiście warto sięgnąć po "Króla w żółci" - nie jest to może ten poziom co niedawno wydane w serii opowiadania Le Fanu,ale myśle że co najmniej dwa bardzo dobre opowieści książka Chambersa zawiera.

Najlepiej mi przypadły opowiadania:Naprawiacz reputacji oraz Żółty znak.Już pierwsza opowieść ma porażający bon mocik na wstępie - Nie drwijcie z szaleńców ich szaleństwo po prostu jest starsze niż nasze...ot cała różnica

Generalnie czytając Chambersa czuć zbieżności z Poe'm,Lovecraftem ze względu właśnie na motyw szaleństwa,ponadto obecność epizodów kościelnych może...