Powieść już na pierwszych stronach jest niezwykle barwna i pełna treści. Dzieje się już tak wiele, że zacząłem się bać, że pisarzowi nie starczy pomysłów do końca książki. A jednak Paweł Majka dał radę!

Pisarz na kanwie I wojny światowej stworzył zupełnie nowy świat, w którym od najazdu przybyszów z innej planety, potocznie nazywanych Marsjanami, pozmieniało się wszystko, co mogło. U Majki porusza bogaty język, pełen wyrafinowanych opisów i barwnych postaci. Kluczowym bohaterem powieści jest Mirek Kutrzeba, tajemniczy jegomość, „zły człowiek” z nie do końca wyjaśnioną przeszłością i Zmorą w duszy. Pojęcie Zmory, różni się od przyjętej definicji, z czego nabożnie tłumaczy się sam pisarz. Zmora Kutrzeby nie przychodzi w nocy i nie dusi swej ofiary, ale mieszka w niej i staje się przyjaciółką, kochanką i wsparciem. Chociaż role lubią się odmieniać…

Kutrzeba z bandą najemników i odmieńców wyrusza z misją, którą przydzielił mu jeden z najbogatszych marsjańskich bossów Krakowa. Podróż dostarcza wielu wrażeń i przygód, które pozwalają czytelnikowi lepiej poznać zagmatwaną książkową rzeczywistość.

Paweł Majka połączył ze sobą wiele konwencji, legend, baśni i podań, aby stworzyć niemal apokaliptyczny świat, który oparł się inwazji najeźdźcy z innej galaktyki. Jak sam Majka przyznaje na ostatnich stronach powieści pomieszałem wszystko ze wszystkim i cała ta powieść to groch z kapustą. Marsjanie przegrali i się zasymilowali, a świat zyskał dzięki temu pomieszanie z poplątaniem.

Ciekawym pomysłem rodzącym w powieści różnorakie zawiłości jest „energia wiary”, która za pomocą mitbomb zrzuconych w różne części świata ożywiła bogów, demony i postacie z baśni. Majka jednak nie podarował im łatwego losu - wszyscy bohaterowie muszą dostosować się do panującej rzeczywistości, staje się to ich jedynym sposobem na przetrwanie.

Pisarz umiejętnie potraktował technologię, która w połączeniu z marsjańską mocą i czarami zyskała niepowtarzalną strukturę. Świat Pawła Majki, stał się świadomy, nieokiełznany i bardziej żywy, a słowo bóg, nabrało zupełnie innego charakteru.

Jest to powieść niezwykła, zaskakująca bujną treścią i wielką wyobraźnią pisarza. Czytając ją wkraczamy w swoistą puszczę, która choć piękna i niezwykła, staje się też zgubna. Akcja bowiem dzieje się w kilku przestrzeniach czasowych, a nagromadzenie zdarzeń i bohaterów bywa zbyt wielkie, co sprawia, że powieść momentami staje się nieczytelna. Mimo to, śmiało przyznaję, że to jedna
z lepszych pozycji z gatunku fantastyki na polskim rynku wydawniczym i nie należy jej omijać.

Grzegorz Śmiałek