Fascynująca opowieść o funkcjonowaniu radzieckiego wywiadu wojskowego. Tego typu organizacja jest równie bezwzględna dla swoich przeciwników, jak dla swoich członków. Oczywiście szkolenie szpiega nie może być przyjemne, trzeba nauczyć go działania w stresie i bycia "twardym". Ale to nieustanne sprawdzanie wszystkich agentów, brak zaufania do kogokolwiek - bardzo nieprzyjazne do funkcjonowania warunki.
Co do samej książki - bardzo ciekawa i wciągająca. Suworow posługuje się plastycznym językiem, łatwo było sobie wyobrazić to, co opisywał (nawet nie znając się na militariach). Bardzo obrazowe metafory (np. na początku porównanie reakcji żołnierzy odczytujących rozkazy z chorągiewek do jeźdźca i konia - fantastyczne!). Opisy jak to wspaniały jest Specnaz - tak zaangażowane, że miały niemal ironiczny wydźwięk, jakby bezmyślnie klepane z propagandowych pisemek. Język zmieniający się w ciągu całej książki w zależności od tego, jakie było nastawienie bohatera i jak się czuł - rzecz niezwykle cenna, wielu pisarzy nie potrafi być tak elastycznymi.
Jedno, o czym należy pamiętać - to nie jest autobiografia, tylko powieść autobiograficzna. Suworow nie przeżył dokładnie tego, co jest opisane w książce. Zadaniem "Akwarium" było przedstawienie struktur GRU i jego metod działania - zrealizowane z jednej strony z kronikarską wiernością, z drugiej - z pisarskim polotem.
Od dawna chciałam zapoznać się z jakąś książką Suworowa i bardzo się cieszę, że wreszcie miałam okazję.

Fascynująca opowieść o funkcjonowaniu radzieckiego wywiadu wojskowego. Tego typu organizacja jest równie bezwzględna dla swoich przeciwników, jak dla swoich członków. Oczywiście szkolenie szpiega nie może być przyjemne, trzeba nauczyć go działania w stresie i bycia "twardym". Ale to nieustanne sprawdzanie wszystkich agentów, brak zaufania do kogokolwiek - bardzo...