Książkę przeczytałam strasznie dawno na początku studiów, kiedy kompletnie nie miałam czasu na czytanie. Przez cały rok niczego innego nie przeczytałam i może dlatego jak mi zupełnie przypadkiem ta książka w ręce wpadła, to pochłonęłam ją w 2 czy 3 dni, bez spania, jedzenia. Wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie.
A przede wszystkim rozkochała mnie w twórczości Prusa, którego zaczęłam ogromnie cenić. Jeszcze kilka lat temu miałam gdzieś cytaty z tej książki, które stanowiły miód na moje serce np. świetna definicja człowieka... i na jak podstawie myśl, żeby nie oceniać innych.
Świetna, mądra książka świetnego i mądrego autora.

Długo mnie męczyła odpowiedź na pytanie czy wyszła za mąż, czy poszła do klasztoru. Odpowiedź brzmi: wyszła za mąż. Kiedyś przeczytałam świetną rzecz o Prusie (za Chiny nie pamiętam już autora ani tytułu, bo to było z kilkanaście lat temu). Autor tam pisze, że pierwowzorem bohaterki głównej z Emancypantek była późniejsza żona jednego z jego znajomych. Jest to powieść o niej. Natomiast wybór takiego zakończenia autor wybrał, ponieważ nie chciał, żeby wyszło, iż do klasztoru idą tylko te, co im się nikt nie oświadczył, a jak ktoś się trafił, to dawaj do świata wracać co prędzej :). I istotnie z perspektywy różnych twierdzeń autora tej publikacji taki koniec powieści jest bardzo moim zdaniem dobry i uważam go moim skromnym zdaniem za niemal pewny (aczkolwiek zawsze mogę się mylić...)

Książkę przeczytałam strasznie dawno na początku studiów, kiedy kompletnie nie miałam czasu na czytanie. Przez cały rok niczego innego nie przeczytałam i może dlatego jak mi zupełnie przypadkiem ta książka w ręce wpadła, to pochłonęłam ją w 2 czy 3 dni, bez spania, jedzenia. Wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie.
A przede wszystkim rozkochała mnie w twórczości Prusa,...