Mała książeczka dla nastolatków, starszej młodzieży. Część 6.

Bajka o Kopciuszku w czasach rzeczywistych ciąg dalszy.
Wydarzenia toczą się na przełomie paru dni. Michael jako świeżo upieczony student przeniósł swoją siedzibę mieszkalną do akademika. Studenci wiadomo ,że prowadzą dosyć lekki tryb życia.
Jedynym zmartwieniem Mii jest teraz to ,czy jej ,,pierwszy raz’’ to będzie już teraz z Michaelem w akademiku czy może trochę później. Drugi problem to wybory do szkolnego samorządu.


Z każdym tomem książka staje się coraz gorsza.
Książka niskich lotów, kiczowata , płytka. Dla młodzieży mało ambitnej nadaje się.
Musiałam przetrawić, gdyż dzieciaki dorastają i lada moment mogą zacząć to czytać.

Mała książeczka dla nastolatków, starszej młodzieży. Część 6.

Bajka o Kopciuszku w czasach rzeczywistych ciąg dalszy.
Wydarzenia toczą się na przełomie paru dni. Michael jako świeżo upieczony student przeniósł swoją siedzibę mieszkalną do akademika. Studenci wiadomo ,że prowadzą dosyć lekki tryb życia.
Jedynym zmartwieniem Mii jest teraz to ,czy jej ,,pierwszy raz’’ to...

Najgorsza część, jaką czytałam. Ogólnie ciężko mi się przez nią przechodziło, chociaż rozumiem jaka burza hormonów może towarzyszyć nastolatce w wieku Mii. Fabuła nie była zbytnio spójna, mogło być lepiej.

Najgorsza część, jaką czytałam. Ogólnie ciężko mi się przez nią przechodziło, chociaż rozumiem jaka burza hormonów może towarzyszyć nastolatce w wieku Mii. Fabuła nie była zbytnio spójna, mogło być lepiej.

Ksiązka dla nastolatek, ale też chciałabym kiedyś uslyszeć "będziesz moja".

Ksiązka dla nastolatek, ale też chciałabym kiedyś uslyszeć "będziesz moja".

Mia dalej irytująca, ale i tak nie tak jak Lily. Myślę, że najmocniejszym fragmentem tej części jest przemowa Mii na debacie. Mam wrażenie, że Michael jest mocno out of character w tej części i jakoś ciężko mi się czytało. Z perspektywy czasu - seria tak sobie się zestarzała.

Mia dalej irytująca, ale i tak nie tak jak Lily. Myślę, że najmocniejszym fragmentem tej części jest przemowa Mii na debacie. Mam wrażenie, że Michael jest mocno out of character w tej części i jakoś ciężko mi się czytało. Z perspektywy czasu - seria tak sobie się zestarzała.

Ojej, ta część jest wyjątkowo przykra. Pomijając fakt, że Mia jest szalenie dziecinną piętnastolatką, która ma koszmarne problemy ze swoimi emocjami i ich wyrażaniem, to jeszcze autorka dokłada paskudne elementy do innych postaci i to się robi naprawdę smutne zważywszy na miłe wspomnienia jakie niegdyś wiązałam z tą serią.

To, co w tej książce szczególnie lubiłam (i zapewne nie tylko ja) to relacja Mii z Michaelem. Która w tej części staje się wyjątkowo patologiczna z kilku powodów. Po pierwsze, księżniczka non stop zastanawia się czy Michael z nią zerwie, zamiast przestać się zastanawiać i faktycznie dowiedzieć - panikuje, przy czym stanowi to jej główny temat rozmyślań i rozmów. W tej części do tego nudnego już elementu, dochodzi kwestia seksu. Ponieważ nasza bohaterka wkręciła sobie, że bycie studentem równa się uprawianiu rozbuchanego seksu z własną dziewczyną, a jak nie z nią to pewnie z przygodnymi studentkami, bo czemu nie… ewidentnie na jej przykładzie widać jak bardzo telewizja i media zakrzywiają obraz rzeczywistości młodych ludzi, szczególnie tak wrażliwych jak Mia, którzy żyją w rodzinach z problemami i brakiem jakiejkolwiek stabilizacji emocjonalnej. Czyta się to bardzo ciężko i z politowaniem. A gwoździem do trumny tym razem był Michael, a właściwie jego postawa na wieść o tym że Mia nie jest ewidentnie gotowa na ten nowy etap związku i ma wobec tego wyraźne obawy. On nie tylko machnął na to ręką ale wręcz wymusił na niej obietnicę, że stanie się to wcześniej czy później, co Mii w ogóle nie pomogło, wręcz przeciwnie. A taki miał być wrażliwy i inteligentny… to była dla mnie szalenie nieprzyjemne zaskoczenie, jedno z wielu w tym tomie.

O toksycznej Lily i babce z którymi spędza ona najwięcej czasu już nie ma sensu wspominać, te postacie nie przechodzą żadnej przemiany i taplają się w swoim ego robiąc wiecznie na złość głównej bohaterce, nie zwracając uwagi na jej ewidentne sprzeciwy. Nieumiejętność komunikacji pomiędzy postaciami, z których wiele to osoby teoretycznie dorosłe, po prostu powala na kolana. A problemy z którymi boryka się sama Mia są moim zdaniem już nieaktualne w odniesieniu do współczesnych nastolatków, co sprawia że seria paskudnie się zestarzała i nie można jej nazywać już popularną książką dla nastolatek w XXI wieku.

Jedynym pozytywnym momentem były wybory do samorządu szkolnego, kiedy to Mia odkrywa swoją drugą, nową dla niej stronę - i takich momentów w tej serii brakuje. Zamiast panicznych wywodów i ciągłych balów oraz podkreślania naiwności i dziecinności nastolatków robiąc z nich znerwicowanych pustaków przydałoby się więcej przemian bohaterki, rozwoju jej osobowości, szczerości w relacjach i dialogów, bo za dużo tutaj tego siedzenia w głowie tak bardzo niedojrzałej księżniczki. Postanowiłam czytać dalej bo jako nastolatka nie skończyłam tej serii, ale nie polecam jej już w zasadzie nikomu bo obecnie znaleźć można wiele o niebo lepszych tytułów dla młodzieży.

Ojej, ta część jest wyjątkowo przykra. Pomijając fakt, że Mia jest szalenie dziecinną piętnastolatką, która ma koszmarne problemy ze swoimi emocjami i ich wyrażaniem, to jeszcze autorka dokłada paskudne elementy do innych postaci i to się robi naprawdę smutne zważywszy na miłe wspomnienia jakie niegdyś wiązałam z tą serią.

To, co w tej książce szczególnie lubiłam (i...

Zaczynamy dryfować w trochę inne rejony niż "o mój Boże, jestem księżniczką, muszę teraz nosić cienkie rajstopy", a są to rejony momentami irytujące, szczególnie dla czytelnika dorosłego, bo nie pamiętam, żebym aż tak męczyła się czytaniem jako nastolatka.

Większość części szóstej Mia będzie się zajmować tym, czy Michael chce z nią TO w najbliższym czasie zrobić. Przecież jest już studentem, a studenci muszą TO robić, a jak ich własna dziewczyna odmawia, to znajdą sobie taką, która TO zrobi.

Czy ja w wieku piętnastu lat byłam tak głupia, żeby wierzyć w "dowody miłości" i teorie, według których on musi, bo inaczej zejdzie z tego świata? Nie przypominam sobie.

I jeszcze te wybory na przewodniczącą samorządu... ta część stanowczo nie trafiła w moje upodobania.

Zaczynamy dryfować w trochę inne rejony niż "o mój Boże, jestem księżniczką, muszę teraz nosić cienkie rajstopy", a są to rejony momentami irytujące, szczególnie dla czytelnika dorosłego, bo nie pamiętam, żebym aż tak męczyła się czytaniem jako nastolatka.

Większość części szóstej Mia będzie się zajmować tym, czy Michael chce z nią TO w najbliższym czasie zrobić. Przecież...

Wspaniała książka! Polecam!

Wspaniała książka! Polecam!

Fenomen tej serii polega na tym, że bardzo zwyczajna nastolatka zostaje postawiona w bardzo niezwyczajnej sytuacji - i radzi z tym sobie jak może. Przezabawna, ciepła książka. Zaczytywałam się w tym jako młoda dziewczyna, ale i teraz czasem lubię ściągnąć "Pamiętnik Księżniczki" z półki i wprawić się w dobry nastrój.

Fenomen tej serii polega na tym, że bardzo zwyczajna nastolatka zostaje postawiona w bardzo niezwyczajnej sytuacji - i radzi z tym sobie jak może. Przezabawna, ciepła książka. Zaczytywałam się w tym jako młoda dziewczyna, ale i teraz czasem lubię ściągnąć "Pamiętnik Księżniczki" z półki i wprawić się w dobry nastrój.

Opinia dotyczy całej serii "Pamiętnika księżniczki".


Typowa młodzieżówka. Ale baaardzo przyjemnie się ją czyta.

Księżniczka Mia musi odnaleźć się w nowej roli i sprostać wielu wyzwaniom w każdej dziedzinie nastoletniego życia. Obserwujemy jej poczynania, śledząc jej pamiętnik.

Niektóre wątki są poważne, pozostałe zabawne, inne typowe, a kolejne lekko irytujące - ale takie jest właśnie życie nastolatki! Barwne, pełne tych dobrych, radosnych, ale i złych chwil.

Każdą część "pochłaniałam" w kilka godzin i była to dla mnie, nastolatki, świetna rozrywka. I chętnie wracam do niej, gdy chcę sobie poprawić humor - a zwłaszcza do moich ulubionych tomów, czyli części 1, 3, i 10.

Na rozluźnienie dla młodych dziewczyn - polecam!

Opinia dotyczy całej serii "Pamiętnika księżniczki".


Typowa młodzieżówka. Ale baaardzo przyjemnie się ją czyta.

Księżniczka Mia musi odnaleźć się w nowej roli i sprostać wielu wyzwaniom w każdej dziedzinie nastoletniego życia. Obserwujemy jej poczynania, śledząc jej pamiętnik.

Niektóre wątki są poważne, pozostałe zabawne, inne typowe, a kolejne lekko irytujące - ale...

Bardzo dobra książka. Miło się czytało, ciekawe rzeczy się wydarzyły. Jedynie czego mogę się uczepić to tego, że Mia wciąż rozpaczała nad tym, że Michael ją rzuci, bo nie che Tego Robić.

Bardzo dobra książka. Miło się czytało, ciekawe rzeczy się wydarzyły. Jedynie czego mogę się uczepić to tego, że Mia wciąż rozpaczała nad tym, że Michael ją rzuci, bo nie che Tego Robić.