Tak się zastanawiam jaki zamiar miał i co za myśl przyświecała autorowi tego czegoś czym okazała się książka „Marilyn i JFK”. Jako osoba zafascynowana aktorką nie przejdę obojętnie obok żadnej publikacji na jej temat, a te okazują się różne – od rewelacyjnych po koszmarne gnioty. I ta książka gniotem jest.

Nie wiem czy te wszystkie „fakty”, które autor opisuje i przytacza to są jego pobożne życzenia czy próba zarobienia i wybicia się na gorącym temacie, bo takim ciągle jest temat Monroe, czy próba zdyskredytowania aktorki? Temat potraktowany po macoszemu, po łebkach, od niechcenia, pełno niepotwierdzonych domysłów, plotek niewiadomego pochodzenia, zakulisowych informacji a do żadnej żadnego wiarygodnego odnośnika, wiarygodnego źródła. Jedyne wiarygodne momenty to te kiedy bazuje (bo nie można tego nazwać nawet cytowaniem) na naprawdę rzetelnych źródłach, a to wyraźnie „wali po oczach” w trakcie czytania. Szkoda tylko, że jak tak przeglądam bibliografię z końca książki, to więcej tam jest książek szemranego autorstwa i opracowań przy których sformułowania „mało wiarygodne” lub „nieprawdopodobne” nabierają nowego znaczenia. Ale przebłyski czegoś dobrego się też znajdą, szkoda tylko, że cytowane a nie własne… No i ten język, ten styl… Aż szkoda czasem czytać.

O Monroe sporo się naoglądałem i sporo naczytałem, jej biografia jest mi dobrze znana. Autorowi widocznie nie, bo książka wygląda tak, jakby dostał kilka ważniejszych punktów z jej życia wokół których postanowił zbudować oś tej – PożalSięBoże – książeczki. A wszystko to robi z wdziękiem i talentem dziennikarza gazety typu „Fakt”. Nie wypowiem się jedynie na temat JFK, jego biografia z kolei – poza romansem z Monroe – jest mi zupełnie obca.

Naprawdę nie polecam, ani zagorzałym wielbicielom ani osobom po prostu ciekawym. Sięgnijcie lepiej po „Bogini” Anthony’ego Summers’a, który temu romansowi poświęcił w biografii MM trochę miejsca, a do całej biografii podszedł niezwykle rzetelnie, drobiazgowo i wiarygodnie. To już ”Intymna biografia” Lois Banner czy fabularyzowana „Blondynka” Joyce Carol Oates urastają do rangi arcydzieł w porównaniu do „Marilyn i JFK”.

Tak się zastanawiam jaki zamiar miał i co za myśl przyświecała autorowi tego czegoś czym okazała się książka „Marilyn i JFK”. Jako osoba zafascynowana aktorką nie przejdę obojętnie obok żadnej publikacji na jej temat, a te okazują się różne – od rewelacyjnych po koszmarne gnioty. I ta książka gniotem jest.

Nie wiem czy te wszystkie „fakty”, które autor opisuje i przytacza...