Sprostać wyzwaniom.
Szczególnie narzuconym przez siebie.
Przed takim testem stanął Follett. Zdał ?
Myślę, że tak. Aczkolwiek od niepowodzenia dzielił go włos.
Spartańska terminologia, ascetyczne słownictwo, nieokrzesany zamysł, doprowadziły do naciągnięcia cięciwy. Irytacji. Z którą się zmagałem. Zauważyliście Państwo zapewne, że nasz krytycyzm rośnie wprost proporcjonalnie do ilości ( a także jakości ), przeczytanych wolumenów. Od kolejnych podświadomie wymagamy czegoś więcej. A jak tego nie znajdujemy, jesteśmy rozczarowani. Ja zwiedziony zostałem zaraz na starcie. Prędzej falstarcie. Stał za tym tytuł. Moim zdaniem niestosowny. Niemający odbicia w rdzeniu.
,, Filary W Ziemi’’, byłby w sam raz. Koniec dygresji:)
Średniowiecze to dość dość smakowity kąsek dla pisarzy. Niby dużo o nim wiemy, lecz ciągle za mało, by nie kusiło popuścić wodze fantazji. Każdy kaprys czy iluzja, może tam zostać wkomponowana. I dokładnie z tym mamy do czynienia.
Z rojeniami Folletta. Oczywiście na łożu historii. Jakże by inaczej :) Zabiera nas do świata pozbawionego złudzeń, gdzie głównymi atrybutami są władza i pieniądz. Standardowo. W tle miłości potęga, religii moc i niezłomności ludzkiej ogrom. Standardowo. Przeto klawo się czyta. A co potem ?
Czy coś w nas zostaje ? Pustki nie czuję. A to już coś.

Sprostać wyzwaniom.
Szczególnie narzuconym przez siebie.
Przed takim testem stanął Follett. Zdał ?
Myślę, że tak. Aczkolwiek od niepowodzenia dzielił go włos.
Spartańska terminologia, ascetyczne słownictwo, nieokrzesany zamysł, doprowadziły do naciągnięcia cięciwy. Irytacji. Z którą się zmagałem. Zauważyliście Państwo zapewne, że nasz krytycyzm rośnie wprost proporcjonalnie...