Bardzo dobrze rymowana, rewelacyjne dialogi i dający do myślenia morał. Zakończenie może i jest idiotyczne, ale hej nie jest źle

Bardzo dobrze rymowana, rewelacyjne dialogi i dający do myślenia morał. Zakończenie może i jest idiotyczne, ale hej nie jest źle

Ta pozycja to jest taka baza, kamień fundamentu, na którym opiera się filozoficzna obserwacja natury relacji społecznych zawarta w literaturze. Przed nim oczywiście również się działo, a jakże, ale to Molier opisuje nie tyle samo zjawisko tartufizmu, ile jego społeczny skutek - i opisuje go bezspornie świetnie!

Doświadczenie głównego bohatera, Orgona, poważnego ojca rodziny, dziś zwiemy „dysonansem poznawczym”. Reakcja na słowa syna donoszące o wiarołomności przyjaciela to redukcja dysonansu przez zaprzeczenie. Gdy bardziej pragnie utrzymać swą wiarę niż zaufać bliskim – ratuje w istocie własną spójność. Umyka przed brutalną prawdą, że oddał się złej sprawie. Aby zachować siebie Orgon tworzy wygodną teorię spiskową: wszyscy pragną tylko oczernić świętość!
Skąd to znamy?
Ano o Świętoszków ocieramy się na co dzień i od święta.
Dzisiejszy Świętoszek zdumiewająco przypomina Tartufa. Może i dziś stery rodzinnych statków dzierżą Orgonowie, grzęznący w informacyjnym zgiełku między cenami opału, niewiarą w kryzys klimatyczny (winatuska),spiskiem farmaceutów (covidnieistnieje) i niedzielnym kazaniem, wspierani szeregami Pań Pernelle z beretem na skroni?

Jedno jest pewne: przewodzą światli Starcy, których imiona się skanduje, bez przekąsu twierdząc:
„Tak, tyś jest najmądrzejszy z doktorów, a jakże!
W tobie jest cały rozum świata zgromadzony,
Sam jeden jesteś światły, sam jeden uczony,
Tyś jest Kato, wyrocznia, ty sam myślisz górnie,
A wszyscy inni ludzie są przy tobie durnie.”

Tymczasem afery rozliczne w świętej instytucji wsuwane są końcem buta pod gruby dywan. Bo przecież to ludzie tylko. Zaprawdę serce się ściska, gdy mówi jakiś dusz przewodnik słowami Tartufa:

„Będąc nabożnym, czyż być człowiekiem przestałem?
I czyż w sercu, olśnionym przez boskie uroki,
Mogłem z zimną rozwagą ważyć moje kroki?
Toż jeżeli jak zbrodzień dziś przed tobą stoję,
Nie mnie potępiaj, pani, lecz powaby swoje!”

I sam nie ma tu dysonansu bynajmniej, bo wszak:

„Prawda, że w oczach nieba rzecz to nieco zdrożna,
Lecz i z niebem dać rady jakoś sobie można;
Jest sztuka, która wedle potrzeby przemienia,
Rozluźnia, ścieśnia węzły naszego sumienia
I która umie zmniejszyć złych czynów rozmiary,
Jeżeli czyste dla nich wynajdzie zamiary.”

Nie wiem tylko czy dobiega skądś jeszcze przytomny głos chłopskiego rozumu Doryny?

Ta pozycja to jest taka baza, kamień fundamentu, na którym opiera się filozoficzna obserwacja natury relacji społecznych zawarta w literaturze. Przed nim oczywiście również się działo, a jakże, ale to Molier opisuje nie tyle samo zjawisko tartufizmu, ile jego społeczny skutek - i opisuje go bezspornie świetnie!

Doświadczenie głównego bohatera, Orgona, poważnego ojca...

Klasyka światowej komedii, a klasykę znać trzeba.
Minęło prawie 4 wieki od czasu powstania komedii "Świętoszek". Temat, chyba nie starzejący się, zwłaszcza w statycznym społeczeństwie, troszczącym się wyłącznie o swój dobrobyt. Można by zatem rzec, że problemy też aktualne. Chociaż nie. Jednak kultura dawnych wieków, patriarchalizm i sposób odnoszenia się do siebie przez członków rodziny zmienił się bardzo mocno. Przez to zapewne odniosłem wrażenie że czytam sztukę teatralną a nie coś realnego.

W tym wydaniu książki naprawdę pomaga wprowadzenie, a chyba jeszcze bardziej przypisy Tadeusza Boya Żeleńskiego. Chociaż nieco rozbijają szybkość czytania, to mają kluczową rolę w zrozumieniu przełomowości tej komedii jak i ogólnie działalności Moliera w czasach Ludwika XIV.
Podobnie jak nasz wybitny krytyk teatralny trochę nie pasuje mi to zakończenie - zapewne po wielokroć zmienione przez autora w toku jego zmagań z kościołem, krytykami ale i przemian czasów. Poza tym dobrze zapamiętać kilka fragmentów utworu i co jakiś czas ukłuć jakiegoś naszego rodzimego świętoszka :)

Klasyka światowej komedii, a klasykę znać trzeba.
Minęło prawie 4 wieki od czasu powstania komedii "Świętoszek". Temat, chyba nie starzejący się, zwłaszcza w statycznym społeczeństwie, troszczącym się wyłącznie o swój dobrobyt. Można by zatem rzec, że problemy też aktualne. Chociaż nie. Jednak kultura dawnych wieków, patriarchalizm i sposób odnoszenia się do siebie przez...

Genialne. Zwłaszcza teraz można dużo się do tego odnosić. Tylko zakończenie takie z dupy wzięte.

Genialne. Zwłaszcza teraz można dużo się do tego odnosić. Tylko zakończenie takie z dupy wzięte.

Lektura opowiada o kaznodziei, który wykorzystując swoją udawaną wiarę, zdobywa uznanie pana domu, który jest zbyt zaślepiony by dostrzec prawdziwe i niecne zamiary tytułowego świętoszka. Podobało mi się jak Molier w swym dziele ukazał jak głoszenie ''Słowa Pana" z niewłaściwych ust może doprowadzić do tragedii mimo że lektura była bardziej komedią niż dramatem. ,,Świętoszek'' jest całkiem ciekawą i krótką lekturą która można przeczytać w jeden wieczór.

Lektura opowiada o kaznodziei, który wykorzystując swoją udawaną wiarę, zdobywa uznanie pana domu, który jest zbyt zaślepiony by dostrzec prawdziwe i niecne zamiary tytułowego świętoszka. Podobało mi się jak Molier w swym dziele ukazał jak głoszenie ''Słowa Pana" z niewłaściwych ust może doprowadzić do tragedii mimo że lektura była bardziej komedią niż dramatem....

Ale mnie maglowała pani na j. polskim... :)

Ale mnie maglowała pani na j. polskim... :)

Molier to ewenement, autor o tak niespotykanej zdolności obserwacji i oddania ludzkich zachowań, zarówno realistycznie, jak i zabawnie. Moralizm w najlepszym wydaniu; tak się poucza czytelnika z klasą.

Molier to ewenement, autor o tak niespotykanej zdolności obserwacji i oddania ludzkich zachowań, zarówno realistycznie, jak i zabawnie. Moralizm w najlepszym wydaniu; tak się poucza czytelnika z klasą.

Od jakiegoś czasu  staram się  nadrobić zaległości i czytam lektury, które odpuściłam w szkole. Muszę przyznać, że "Świętoszek" nawet mnie rozbawił. Molier przedstawia tu obłudę i cynizm siedemnastowiecznych mieszkańców Francji. Jednak można to rozszerzyć na inne nacje. A przesłanie płynące z tej komedii jest aktualne i dzisiaj.

Od jakiegoś czasu  staram się  nadrobić zaległości i czytam lektury, które odpuściłam w szkole. Muszę przyznać, że "Świętoszek" nawet mnie rozbawił. Molier przedstawia tu obłudę i cynizm siedemnastowiecznych mieszkańców Francji. Jednak można to rozszerzyć na inne nacje. A przesłanie płynące z tej komedii jest aktualne i dzisiaj.

Wiara, pieniądze i manipulacje, zastanawiające trio.

Wiara, pieniądze i manipulacje, zastanawiające trio.

Mam duży sentyment do Moliera, zawsze zestawiam go z Fredrą, którego również uwielbiam. Nie ma to jak klasyka komedii.

Mam duży sentyment do Moliera, zawsze zestawiam go z Fredrą, którego również uwielbiam. Nie ma to jak klasyka komedii.