Biografie zawsze mi się trudno ocenia, ponieważ to jest tak jakby się wystawiało ocenę za całe życie tej konkretnej osobie.

Maria Skłodowska - Curie wybitna Polska uczona, zdobywczyni DWÓCH Nagród Nobla, jej życie nie było usłane różami, ale ona się tym nie przejmowała. Dla niej i jej męża najważniejsza była praca, a blaski fleszy unikali jak ognia.

Odkryła Polon oraz Rad, ten drugi przyczynił się w dużej mierze całemu światu.

Książka wzrusza, ale też wzbudza nas w uśmiech, ponieważ poznanie przez Marię takich niesamowitych osób jak Paderewski czy Einstein robi na takim prostym człowieku jak ja wrażenie.

Polecam Wam z całego serca zapoznać się z biografią Marii naprawdę warto.

Biografie zawsze mi się trudno ocenia, ponieważ to jest tak jakby się wystawiało ocenę za całe życie tej konkretnej osobie.

Maria Skłodowska - Curie wybitna Polska uczona, zdobywczyni DWÓCH Nagród Nobla, jej życie nie było usłane różami, ale ona się tym nie przejmowała. Dla niej i jej męża najważniejsza była praca, a blaski fleszy unikali jak ognia.

Odkryła Polon oraz...

Ciekawa biografia naszej podwójnej noblistki napisana piórem jej córki. Wprawdzie wolę reportaże wojenne Ewy Curie, ale biografia jej matki też jest warta przeczytania.

Ciekawa biografia naszej podwójnej noblistki napisana piórem jej córki. Wprawdzie wolę reportaże wojenne Ewy Curie, ale biografia jej matki też jest warta przeczytania.

Najlepsza biografia jaką do tej pory czytałam! Bardzo przybliża postać Marii, jej życie i myśli. Dużą rolę odgrywa na pewno to, że napisana przez najbliższą osobę, która miała najbardziej bezpośredni kontakt z bohaterką książki. Jedynym "minusikiem" jest dla mnie prawie zupełne pominięcie incydentu z "rzekomym" romansem Marii. Autorka kwituje to jednym lub dwoma zdaniami, a przecież istnieją dowody na to, że coś takiego się zdarzyło... i że nie był to dla Marii łatwy okres.

Najlepsza biografia jaką do tej pory czytałam! Bardzo przybliża postać Marii, jej życie i myśli. Dużą rolę odgrywa na pewno to, że napisana przez najbliższą osobę, która miała najbardziej bezpośredni kontakt z bohaterką książki. Jedynym "minusikiem" jest dla mnie prawie zupełne pominięcie incydentu z "rzekomym" romansem Marii. Autorka kwituje to jednym lub dwoma zdaniami, a...

Niewiarygodne życie naszej Rodaczki.
Nieprawdopodobne poświęcanie siebie, rodziny dla dobra NAUKI.
Wszechświat i ludzki umysł pasjonowały ją bez reszty.
Skromna i pokorna aż do przesady.
Nie przyjmowała nagród i wsparcia - bo nie wypada.
Tylko wymarzona Sorbona i laboratorium, z którego najchętniej by nie wychodziła.
Dopiero długo po śmierci Piotra otworzyła się na świat. Podróżowała, wygłaszała odczyty, nawet osobiście odebrała nagrodę Nobla ( pierwszą z Piotrem nie byli osobiście).
Cały świat nosił ją na rękach za odkrycie radu i jego zastosowanie w medycynie.
Kochała Polskę i rodzinę w Polsce. Zebrała w Ameryce fundusze na rozwój nauki i laboratorium w Warszawie.
Byłaby świetnym ministrem oświaty. Jej umysł ogarniał wszystko, może nawet wszechświat.
Po prostu GENIALNA

Niewiarygodne życie naszej Rodaczki.
Nieprawdopodobne poświęcanie siebie, rodziny dla dobra NAUKI.
Wszechświat i ludzki umysł pasjonowały ją bez reszty.
Skromna i pokorna aż do przesady.
Nie przyjmowała nagród i wsparcia - bo nie wypada.
Tylko wymarzona Sorbona i laboratorium, z którego najchętniej by nie wychodziła.
Dopiero długo po śmierci Piotra otworzyła się na...

„Czyż może być coś bardziej porywającego niż prawa, które rządzą wszechświatem – i cudowniejszego niż umysł ludzki, co je odkrył.”

To jedna z najlepszych biografii, jakie ostatnio czytałam. Znałam naszą Noblistkę ze szkoły, z encyklopedii, z przekazów medialnych jako wielką naukowczynię. Nie zgłębiałam wcześniej jej życia, ani osobistego, ani naukowego. Autorka, a jednocześnie córka Marii Curie tą biografią złożyła wielki ukłon, hołd przed matką, jej trudem życia, wielkimi dokonaniami opłaconymi chorobą i zbyt wczesną śmiercią.
Odkrywa wiele osobistych przeżyć i zdarzeń z życia Marii, zaczęła od wczesnego dzieciństwa, poprzez szkołę, pracę guwernantki, studia na Sorbonie, pracę naukową i dydaktyczną. Wzruszająco jest opisane małżeństwo Marii i Piotra Curie, m.in. w takich słowach „ Nie wiem czy, czy dość wyraźnie zdołam ukazać czar tej współpracy genialnej, tego genialnego zaufania i pogody. Wymiany wszystkich myśli – i wielkich, i małych, uwag, rad, którymi nawzajem o każdej godzinie się dzielą, ci nierozłączni, równi sobie umysłem i duszą towarzysze, nigdy niczego jedno drugiemu nie zazdroszcząc, zawsze do głębi jedno drugie podziwiając. Nie wiem, czy umiałam należycie odmalować to ich cudowne koleżeństwo w pracy, które jest może najpiękniejszym wyrazem ich miłości.”
Poznajemy Marię Curie, jako niezwykle skromną, wręcz pokorną przed przeciwnościami losu, zmagającą się w niektórych okresach swego życia z biedą, głodem i chłodem. Wszystko była zdolna znieść w dążeniu do możliwości studiowania na Sorbonie i pracy w laboratorium.
Do końca życia utrzymuje ciepłe i serdeczne stosunki z rodziną i przyjaciółmi w Polsce. Tęskni całe życie za Polską, uczy córki języka polskiego. Stara się mimo mocno obciążającej pracy być dobrą, opiekuńczą matką. Córki wspominają ją jako oddaną ich przyjaciółkę.
Jestem pełna podziwu dla wielkości Marii Curie pod każdym względem.
Książkę bardzo polecam.

„Czyż może być coś bardziej porywającego niż prawa, które rządzą wszechświatem – i cudowniejszego niż umysł ludzki, co je odkrył.”

To jedna z najlepszych biografii, jakie ostatnio czytałam. Znałam naszą Noblistkę ze szkoły, z encyklopedii, z przekazów medialnych jako wielką naukowczynię. Nie zgłębiałam wcześniej jej życia, ani osobistego, ani naukowego. Autorka, a...

Pierwszy raz sięgnęłam po biografię, nie jest to mój ulubiony gatunek literacki. Życie Marii-Curie opisuje jej młodsza córka Ewa. Jakaż to była dla mnie cudowna przygoda, książkę czyta się rewelacyjnie. Całkowicie pochłonęła mnie historia życia tej wspaniałej kobiety, której największą miłością życia była nauka i laboratorium. Ileż ona miała "rzucanych kłód pod nogi" przez całe swoje życie, ale robiła to co kochała najbardziej. Gorąco polecam, na pewno nikogo nie rozczaruje ta pozycja.

Pierwszy raz sięgnęłam po biografię, nie jest to mój ulubiony gatunek literacki. Życie Marii-Curie opisuje jej młodsza córka Ewa. Jakaż to była dla mnie cudowna przygoda, książkę czyta się rewelacyjnie. Całkowicie pochłonęła mnie historia życia tej wspaniałej kobiety, której największą miłością życia była nauka i laboratorium. Ileż ona miała "rzucanych kłód pod nogi"...

Książka przez, którą się płynie! Czytało się wspaniale. Poznając jej historię, dziwię się, że w szkole tak mało się mówi o Marii, a to przecież nasz narodowy Skarb. Ostatnie strony wycisnęły ze mnie łzy… “wszystko straciliśmy”…

Książka przez, którą się płynie! Czytało się wspaniale. Poznając jej historię, dziwię się, że w szkole tak mało się mówi o Marii, a to przecież nasz narodowy Skarb. Ostatnie strony wycisnęły ze mnie łzy… “wszystko straciliśmy”…

Wspaniała kobieta, która inspiruje.

Wspaniała kobieta, która inspiruje.

Książkę miała moja mama i czytałam ją wielokrotnie jako nastolatka. Czytałam ją niemal na kolanach, wzruszając się nad losem Marii, jej ambicją, pracowitością i jej świętością w każdym aspekcie. Biografia z roku 1937, napisana przez młodszą córkę, przedstawia Marię jako osobę na wskroś idealną. Dopiero jako dorosła dowiedziałam się, że Maria miała skazę w życiorysie, romans z żonatym fizykiem.
Ciekawostką jest, że zarówno Maria, jak i Piotr Curie oraz ów fizyk razem spoczywają w Paryskim Panteonie jako wybitni naukowcy. Nawet w Muzeum Marii w Warszawie, które polecam, jest podana informacja, ze wnuczka Marii i wnuk kochanka są małżeństwem. Tak się splatają losy ludzkie.

Książkę powinien przeczytać każdy, przymusowo. Zobaczyć losy jednego człowieka na tle kraju. Ile przeciwieństw, ile złośliwości losu Marię dotknęło. Począwszy od postępku ojca, który zmarnował posag dzieci 30 000 rubli na zakup młyna, wątpliwej inwestycji polecanej przez kuzyna spekulanta. Młyn się spalił, wpędzając rodzinę w nieustającą nędzę. Za 500 rubli rocznie jedna osoba mogła studiować w Paryżu na Sorbonie, jego dzieci mogłyby się kształcić bez trudności. Jakbym widziała mojego kuzyna, który wszystkie pieniądze rodziny utopił na giełdzie, kupując akcje różnych spólek. Ale potem Maria sama odrzuciła możliwość zarabiania na radzie, i do tego z nagrody 50 000 franków za Nagrodę Nobla pożyczyła siostrze 20 000 na sanatorium grużlicze Dłuskich w Zakopanym.

Jak Maria musiała sobie z życiem radzić, nie mając armii psychoteraupetów, psychiatrów, kozetek, poradników, jak my w 2023. Współczesny człowiek chyba nie dałby rady przeżyć jej życia.
Niestety, brak pieniędzy ukierunkował życie Marii tak, a nie inaczej. Świetna książka, świetny język i świetne tłumaczenie.

Książkę miała moja mama i czytałam ją wielokrotnie jako nastolatka. Czytałam ją niemal na kolanach, wzruszając się nad losem Marii, jej ambicją, pracowitością i jej świętością w każdym aspekcie. Biografia z roku 1937, napisana przez młodszą córkę, przedstawia Marię jako osobę na wskroś idealną. Dopiero jako dorosła dowiedziałam się, że Maria miała skazę w życiorysie, romans...

„Maria Curie” autorstwa Ewy Curie jest pierwszą pełną biografią Marii Skłodowskiej-Curie wydaną w Polsce. Dla mnie, osoby z wykształceniem chemicznym jest to przepiękna książka o życiu zarówno prywatnym jak i zawodowym najwybitniejszej kobiety naukowca i dwukrotnej laureatki Nagrody Nobla. Książka jest napisana przez najmłodszą córkę Marii – Ewę, co jest niezwykłym atutem, bowiem dodaje treści autentyczności. Córka przedstawiła Marię jako dziewczynkę, kobietę, żonę i matkę oraz najwybitniejszego badawcę promieniotwórczości w świece. W niniejszej biografii czytelnik poznaje życie tej wybitnej kobiety od dzieciństwa w okresie zaboru, poprzez wyjazd do Francji i tamtejsze życie oraz tęsknotę za ojczyzną. Życie prywatne nie było bowiem pasmem ustawicznego szczęścia i idylli już od wczesnego dzieciństwa. Maria Skłodowska-Curie wielokrotnie przeżywała dramatyczne sytuacje osobiste, po których podnosiła się i szła dalej. Zawodowa ścieżka tej wspaniałej kobiety nie przebiegała również tak lekko jak wielu mogło się wydawać, nie mniej podążała swoją drogą i pokonywała przeciwności stawiane przez los. Jednakże pomimo wielu sukcesów, tytułów i nagród pozostała skromną osobą, aczkolwiek znającą swoją wartość. Była naukowcem z powołania, nie dla korzyści materialnych. I to czyni Ją pięknym człowiekiem jako noblistki oraz kobiety, którym pozostała do końca swoich dni. Książka jest napisana przepięknym językiem, czyta się niezwykle szybko i płynnie. Jest to piękny portret wybitnej kobiety, który pokazuje, że warto mieć pasje i wytyczać sobie cele, które nadają naszemu życiu sens.

„Maria Curie” autorstwa Ewy Curie jest pierwszą pełną biografią Marii Skłodowskiej-Curie wydaną w Polsce. Dla mnie, osoby z wykształceniem chemicznym jest to przepiękna książka o życiu zarówno prywatnym jak i zawodowym najwybitniejszej kobiety naukowca i dwukrotnej laureatki Nagrody Nobla. Książka jest napisana przez najmłodszą córkę Marii – Ewę, co jest niezwykłym atutem,...