No nie...Nie dam rady, no choćbym bardzo chciała. Nie mogę.

Książki tego typu denerwują mnie, może przez wzgląd na tę część historii świata, która jest sprzeczna z moimi przekonaniami. Jeśli chcecie czytajcie, ja się poddaję przy tym tytule.

No nie...Nie dam rady, no choćbym bardzo chciała. Nie mogę.

Książki tego typu denerwują mnie, może przez wzgląd na tę część historii świata, która jest sprzeczna z moimi przekonaniami. Jeśli chcecie czytajcie, ja się poddaję przy tym tytule.

Pamiętnik jest ciekawym źródłem informacji o warunkach więziennych tamtego okresu i relacjach pomiędzy więźniami:
"walka, walka i walka o byle co, zawsze, bezustannie"

widać jego izolacje i ocenę strażników:
"Od tygodnia siedzę sam na korytarzu nr 1 (..)żandarmi (..)pozostało tylko paru, najgorszych"

Można też dostrzec, że pobyt w więzieniu odcisnął mocne piętno na jego psychice, co w późniejszym okresie rewolucji zrobiło z niego psychopatę.

Niestety dużym minusem książki jest silna ingerencja w treść autora, gdyż jak zapewne każdy średnio-zaawansowany literat zauważył, w książce wyraźnie zaznaczone są trzy (momentami mam wrażenie, że nawet 4) style pisarskie. Widać to po konstrukcji zdań i używanych par wyrazów.
Przykładowo: klika stron styl A, potem kilka akapitów B, A, A, C, A, D, B, A, A, B.
Zapewne cały skład redakcyjny działał w celach propagandowych, by przedstawić ludobójczego zwyrodnialca jako jakoś normalnego. Typowy przykład PR tamtych czasów. Książka mocno na tym traci, gdyż literatura ukazująca co "siedziało" w głowie Dzierżyńskiego, mogłaby być nieoceniona.

Pamiętnik jest ciekawym źródłem informacji o warunkach więziennych tamtego okresu i relacjach pomiędzy więźniami:
"walka, walka i walka o byle co, zawsze, bezustannie"

widać jego izolacje i ocenę strażników:
"Od tygodnia siedzę sam na korytarzu nr 1 (..)żandarmi (..)pozostało tylko paru, najgorszych"

Można też dostrzec, że pobyt w więzieniu odcisnął mocne piętno na jego...

Pamiętnik ten, choć krótki, jest świadectwem ofiarności, ideowości i heroizmu Feliksa Dzierżyńskiego, jego głębokiego zaangażowania w sprawę rewolucji i wielkiej wiary w jej powodzenie. Pozwala dostrzec tę postać z nieco innej perspektywy niż "krwawy kat rewolucji", czy "żelazny współpracownik Stalina". Ukazuje się nam inny Feliks: osoba wrażliwa, głęboko moralna, otwarta na piękno świata, szczerze oddana idei powszechnej równości oraz wolności, nie potrafiąca pogodzić się z wszechobecnym uciskiem ze strony caratu; osoba pełna samopoświęcenia, a jednocześnie nadal ludzka, przepełniona strachem i smutkiem, zwłaszcza w okolicznościach, w których przyszło jej się znaleźć.
Tekst bogaty w myśli płynące prosto z rozpalonego ideałami serca przy okazji dostarcza ciekawych informacji dotyczących warunków więziennych panujących ówcześnie w Warszawskiej Cytadeli.
Dla osób pragnących bliżej poznać Feliksa jest to pozycja obowiązkowa. Lektura może być ciekawa również dla wszystkich czytelników zainteresowanych polskim ruchem rewolucyjnym początków XX wieku.

Pamiętnik ten, choć krótki, jest świadectwem ofiarności, ideowości i heroizmu Feliksa Dzierżyńskiego, jego głębokiego zaangażowania w sprawę rewolucji i wielkiej wiary w jej powodzenie. Pozwala dostrzec tę postać z nieco innej perspektywy niż "krwawy kat rewolucji", czy "żelazny współpracownik Stalina". Ukazuje się nam inny Feliks: osoba wrażliwa, głęboko moralna, otwarta...