Słabiutko. Częsta przypadłość początkujących wannabe pisarzy: kilometrowe zdania, przez które ciężko przebrnąć, przeładowane przymiotnikami i skrzące się dowcipami bawiącymi niestety tylko autorkę. Aby udźwignąć taką barokową formę, trzeba mieć coś do powiedzenia.

Słabiutko. Częsta przypadłość początkujących wannabe pisarzy: kilometrowe zdania, przez które ciężko przebrnąć, przeładowane przymiotnikami i skrzące się dowcipami bawiącymi niestety tylko autorkę. Aby udźwignąć taką barokową formę, trzeba mieć coś do powiedzenia.

http://karowisniewska.pl/krakowska-zaloba/

Autorka zaserwowała nam sentymentalną podróż po życiu Maurycego, bo to jemu się zmarło na początku powieści. Poznajemy jego dom rodzinny, matkę, ojczyma, rodzeństwo, środowisko, w jakim przyszło mu dorastać, trudne czasy wojny. To wszystko tłumaczy po trosze jego zachowania w późniejszym wieku. Czy Maurycy jest jednak głównym bohaterem tej książki? Pokusiłabym się o stwierdzenie, że jednak, mimo wszystko, główną bohaterką jest jego żona, Urszula. Zdaje się, że to w niej zaszły największe zmiany i to jej losy najbardziej mnie zainteresowały.

Niemniej jednak daleka byłabym od stwierdzenia, że jest to istotnie książka o żałobie. Powiedziałabym bardziej, że o umieraniu. Całe życie przedstawione w tej pozycji jest powolnym umieraniem. Książka ta nie zrobiła na mnie pozytywnego wrażenia. Opisy poszczególnych bliskich Maurycego są według mnie przydługie i meczące w odbiorze. A sama konstrukcja klamrowa utworu jest zbyt rozwlekła. To co wewnątrz historii, tak rozprasza czytelnika, że zapomina on o tym, o co chodziło na samym początku i do czego nawiązuje koniec. Ot, taka moja konkluzja.

http://karowisniewska.pl/krakowska-zaloba/

Autorka zaserwowała nam sentymentalną podróż po życiu Maurycego, bo to jemu się zmarło na początku powieści. Poznajemy jego dom rodzinny, matkę, ojczyma, rodzeństwo, środowisko, w jakim przyszło mu dorastać, trudne czasy wojny. To wszystko tłumaczy po trosze jego zachowania w późniejszym wieku. Czy Maurycy jest jednak głównym...

Bardzo fajna powieść. Zaskakujący bohaterowie, trochę dziwaków, trochę dramatów, trochę tragedii. Bardzo staranny język, bogaty, barokowy styl, z historią w tle.
Oczywiście, historia życia Maurycego Opiłki, fryzjera, erudyty z nielegalnie zdobytym majątkiem, jest oczywiście zupełnie nieprawdopodobna, ale też nikt nie obiecywał reportażu. Książka rzeczywiście przywodzi na myśl światy tworzone przez Marqueza lub Irvinga, co bardzo mnie ujmuje. Nie znam innej tego typu narracji wśród polskich pisarzy. Dodatkowo ujął mnie obraz Krakowa, nie lukrowany portret miasta. No i miłe wspomnienia krakowskiej mowy babci i jej sióstr: "nakastlik", "obejszczałam się"...
Początkowo nie byłam pewna, czy to dobra literatura, czy może grafomania. Nadal nie wiem, ale lektura mnie wciągnęła, parę razy wywołała uśmiech. Polecam.

Bardzo fajna powieść. Zaskakujący bohaterowie, trochę dziwaków, trochę dramatów, trochę tragedii. Bardzo staranny język, bogaty, barokowy styl, z historią w tle.
Oczywiście, historia życia Maurycego Opiłki, fryzjera, erudyty z nielegalnie zdobytym majątkiem, jest oczywiście zupełnie nieprawdopodobna, ale też nikt nie obiecywał reportażu. Książka rzeczywiście przywodzi na...

Niby nic się w tej powieści nie dzieje, dialogów jest jak na lekarstwo, autorka po prostu snuje swoją opowieść a jednak... Czyta się ją z ogromną przyjemnością. Książka przenosi nas do Krakowa międzywojnia i opisuje miasto tak, że czujemy się, jakbyśmy tam byli i równocześnie być byśmy chcięli. Poza tym bohaterowie - ich rysy psychologiczne, motywy postępowania, ich życie... To wszystko sprawiło, że kiedy tylko miałam czas sięgałam po "Krakowską żałobę" i z żalem przewróciłam ostatnią stronę.

Niby nic się w tej powieści nie dzieje, dialogów jest jak na lekarstwo, autorka po prostu snuje swoją opowieść a jednak... Czyta się ją z ogromną przyjemnością. Książka przenosi nas do Krakowa międzywojnia i opisuje miasto tak, że czujemy się, jakbyśmy tam byli i równocześnie być byśmy chcięli. Poza tym bohaterowie - ich rysy psychologiczne, motywy postępowania, ich...

Super :)

Super :)

Wydaje mi się, że ta książka może spodobać się fanom barokowego stylu G. G. Marqueza. Ja jego powieści czytałam dość dawno i "Krakowska żałoba" skłoniła mnie do refleksji - czy czytając je dzisiaj, też czułabym taką nieokreśloną irytację? Może kiedyś to sprawdzę.
Powieść Piątkowskiej jest relacją z życia krakowskiego fryzjera - klimatyczną, ale lekko rozwlekłą. Autorka ma tendencję do używania stale tych samych określeń, w odniesieniu do różnych bohaterów i różnych sytuacji, co sprawia że tekst miejscami jest sztuczny, a dodatkowo nadmuchany na siłę postaciami bez znaczenia, opisanymi do siedmiu pokoleń wstecz i naprzód.
Do pewnego momentu czyta się nieźle, potem zaczyna nużyć.

Wydaje mi się, że ta książka może spodobać się fanom barokowego stylu G. G. Marqueza. Ja jego powieści czytałam dość dawno i "Krakowska żałoba" skłoniła mnie do refleksji - czy czytając je dzisiaj, też czułabym taką nieokreśloną irytację? Może kiedyś to sprawdzę.
Powieść Piątkowskiej jest relacją z życia krakowskiego fryzjera - klimatyczną, ale lekko rozwlekłą. Autorka ma...

Świetna ksiązka! Szeroka panorama w tle opowiedzianej historii. Mimo woli porównywałam do Bator, na niekorzyść Bator :( Pani Piątkowska nie ma całe szczęście tego genderowego sekciarstwa, które tkwi u podstawy pisarstwa Bator. Autorka rozumie wszystkich ludzi i opisuje ich losy z otwartym umysłem i sercem. Świetne. Krakowska żałoba bez krakowskiego zadęcia i zamknięcia :D

Świetna ksiązka! Szeroka panorama w tle opowiedzianej historii. Mimo woli porównywałam do Bator, na niekorzyść Bator :( Pani Piątkowska nie ma całe szczęście tego genderowego sekciarstwa, które tkwi u podstawy pisarstwa Bator. Autorka rozumie wszystkich ludzi i opisuje ich losy z otwartym umysłem i sercem. Świetne. Krakowska żałoba bez krakowskiego zadęcia i zamknięcia :D

Mądra, ambitna, piękna. Oto oraz Krakowa jakiego już nie ma. Pełen przekrój przez społeczeństwo tego miasta.

Mądra, ambitna, piękna. Oto oraz Krakowa jakiego już nie ma. Pełen przekrój przez społeczeństwo tego miasta.

Ciekawa historia, w tle świetny opis dawnego Krakowa.

Ciekawa historia, w tle świetny opis dawnego Krakowa.

Hmmmm.... czasami ciężko mi było przebrnąć przez kolejne kartki opowieści. Jednak całość na tyle mnie zainteresowała, ze dobrnęłam do końca i nie uznaje tego za stracony czas.

Hmmmm.... czasami ciężko mi było przebrnąć przez kolejne kartki opowieści. Jednak całość na tyle mnie zainteresowała, ze dobrnęłam do końca i nie uznaje tego za stracony czas.