Albo to niemoc czytelnicza, albo ten tom jest wyjątkowo słaby. Pierwszy, którego nie dokończyłam, bo:
1. za mało Anastazji
2. wątek kryminalny jakiś niemrawy
3. zupełnie nie interesuje mnie kto zabił.
Mam nadzieję, że w kolejnym tomie Marinina wraca na swój zwykły poziom.

Albo to niemoc czytelnicza, albo ten tom jest wyjątkowo słaby. Pierwszy, którego nie dokończyłam, bo:
1. za mało Anastazji
2. wątek kryminalny jakiś niemrawy
3. zupełnie nie interesuje mnie kto zabił.
Mam nadzieję, że w kolejnym tomie Marinina wraca na swój zwykły poziom.

Bardzo lubię kryminały Aleksandry Marininy. I nie tyle zachwycam się samą intrygą, co opisami realiów życia w Rosji postkomunistcznej. Bo niby stary ustrój odszedł, ale pewne zwyczaje, tradycje, czy nawyki zostały. I okazuje się, że nikogo nie dziwią (ani tym bardziej nie bulwersują) takie zjawiska jak powszechna korupcja, teoretycznie nielegalne, lecz bardzo powszechne dorabianie sobie „na boku”, czy słynne sprawozdania roczne, które trzeba wykonać przed upływem końca roku, a które w gruncie rzeczy i tak nie są nikomu do niczego potrzebne… Do tego oczywiście przeliczanie wartości i cen absolutnie wszystkiego na dolary, oraz towary, które uchodzą za luksusowe (tym razem na taką listę trafiły winogrona),a także ciekawe przyzwyczajenia (jak np. demontaż lusterek i wycieraczek z samochodu zaparkowanego przed blokiem, by te nocą nie zniknęły),no i oczywiście załatwianie różnych spraw przy użyciu prywatnych kontaktów i pozasłużbowych powiązań. Z jednej strony trochę to śmieszne, z drugiej trochę straszne.
Szczerze mówiąc już tylko z powodu takich obserwacji, od których aż się roi w każdej książce tej pisarki warto się zapoznać z jej twórczością.
Co zaś do samej „Cudzej maski”, to mnie się wydała trochę nierówna. Najpierw wszystko idzie ślimaczym tempem, a na samym kocu dostajemy od razu rozwiązanie na tacy z pełnym wyjaśnieniem. Bez szansy na samodzielne rozwiązanie zagadki.
Ponadto przyznaję, że nie zachwyciłam się samym konceptem- jak dla mnie zanadto przekombinowany.
Uznaję, że mogłoby być lepiej.

Bardzo lubię kryminały Aleksandry Marininy. I nie tyle zachwycam się samą intrygą, co opisami realiów życia w Rosji postkomunistcznej. Bo niby stary ustrój odszedł, ale pewne zwyczaje, tradycje, czy nawyki zostały. I okazuje się, że nikogo nie dziwią (ani tym bardziej nie bulwersują) takie zjawiska jak powszechna korupcja, teoretycznie nielegalne, lecz bardzo powszechne...

Zostaje zamordowany popularny pisarz. Anastazja Kamieńska ma znaleźć sprawcę zabójstwa. Sprawa zaczyna się gmatwać, a ofiar pozornie niezwiązanych ze sprawą, przybywa.
Ciekawy wątek kryminalny rozwija się w nieprzewidywalny sposób. Równie ciekawy jest wątek psychologiczny. Występujące w powieści postacie są przedstawione w bardzo autentyczny sposób.
Marynina daje bardzo ciekawy opis realiów życia w Moskwie, opisuje powszechną korupcję, brud na osiedlach i panująca przemoc. Autorka ukazuje tzw. "rosyjską duszę", ale przyznaję, że to nie jest pojęcie pozytywne szczególnie w dzisiejszych warunkach.

Zostaje zamordowany popularny pisarz. Anastazja Kamieńska ma znaleźć sprawcę zabójstwa. Sprawa zaczyna się gmatwać, a ofiar pozornie niezwiązanych ze sprawą, przybywa.
Ciekawy wątek kryminalny rozwija się w nieprzewidywalny sposób. Równie ciekawy jest wątek psychologiczny. Występujące w powieści postacie są przedstawione w bardzo autentyczny sposób.
Marynina daje bardzo...

Jedna z lepszych książek carycy Aleksandry. Pozamykanie niektóre wątki z "Za wszystko trzeba płacić". Ciekawy i nietypowy pomysł wzajemnych powiązań głównych bohaterów. I to za co lubię Marininę - złośliwy acz celny komentarz postaw ludzi Nowej Rosji - polityka, prostytutki, zdominowanego synalka, czy doskonale gotującego inteligentnego lecz fajtłapowatego męża głównej bohaterki. W tle wszechobecny stres związany z rocznymi sprawozdaniami ze wszystkich dziedzin życia. I to za co Marininy nie lubię - krystaliczni moskiewscy policjanci.

Jedna z lepszych książek carycy Aleksandry. Pozamykanie niektóre wątki z "Za wszystko trzeba płacić". Ciekawy i nietypowy pomysł wzajemnych powiązań głównych bohaterów. I to za co lubię Marininę - złośliwy acz celny komentarz postaw ludzi Nowej Rosji - polityka, prostytutki, zdominowanego synalka, czy doskonale gotującego inteligentnego lecz fajtłapowatego męża głównej...

Bardzo lubię książki Marininy. Tutaj pomysł na intrygę chociaż nie najnowszy to jednak fajnie poprowadzony. Chwilami wszystko działo się okropnie wolno ale zakończenie było tego warte. Uwielbiam Anastazję Kamieńską ale nie do końca rozumiem jak doszła do końcowych wniosków, na podstawie których zostało rozwiązanych jednocześnie kilka spraw. Może to jest właśnie ten jej geniusz? Odejmuję jedną gwiazdkę za zlepki słowne, które przeszkadzają w czytaniu. Gdzieś zawiodła chyba korekta. Nie zmienia to jednak faktu, że niedługo pewnie sięgnę po koleją pozycję z cyklu. Dobrze się bawię czytając je.

Bardzo lubię książki Marininy. Tutaj pomysł na intrygę chociaż nie najnowszy to jednak fajnie poprowadzony. Chwilami wszystko działo się okropnie wolno ale zakończenie było tego warte. Uwielbiam Anastazję Kamieńską ale nie do końca rozumiem jak doszła do końcowych wniosków, na podstawie których zostało rozwiązanych jednocześnie kilka spraw. Może to jest właśnie ten jej...

Zabawny kryminał. Akcja dość absurdalna, ale w taki miły sposób lekkiego kryminału. Autorka wprowadza wielu bohaterów i miesza wszystko supłając motywy, zależności i rozwiązania.
Wiec jest lekko i zabawnie; a jednocześnie jest wielu ciekawych bohaterów, ani czarnych ani białych, niejednoznacznych, pogubionych w swoich wyborach i pragnieniach.
Mamy koszmarną teściową i jej oddanego, biednego, zadręczonego syna, posłusznego mamusi. Ale w sumie to może nie teściowa jest naprawdę potworem?
Mamy zapatrzoną w męża Natalię; ale może ich układ nie jest wcale prosty?
Postaci jest wyjątkowo dużo, a każda ciekawie rozbudowana. Młoda, nieładna żona, która potrafi bronic swego zdania, ale jednak jest przerażona przemianą nieporadnego męża w kogoś bardzo zdecydowanego. Emeryt, który martwi się długami syna.

Oczywiście Anastazja daje radę i wszystkie supły rozwiązuje, odkrywa całe skomplikowane przestępstwo i jego uczestników. Prawda zwycięża i w ogóle. Ale i tak trudno tak od razu zapomnieć bohaterów, miłych w sumie ludzi , takich ludzi z sąsiedztwa, którzy dość lekko i szybko dają się namówić na udział w zbrodni.

Zabawny kryminał. Akcja dość absurdalna, ale w taki miły sposób lekkiego kryminału. Autorka wprowadza wielu bohaterów i miesza wszystko supłając motywy, zależności i rozwiązania.
Wiec jest lekko i zabawnie; a jednocześnie jest wielu ciekawych bohaterów, ani czarnych ani białych, niejednoznacznych, pogubionych w swoich wyborach i pragnieniach.
Mamy koszmarną teściową...

Uwielbiam cykl o Nastii Kamieńskiej. Prawdę mówiąc, jest to jedna z niewielu współczesnych serii kryminałów, które mnie nie nudzą i przy których świetnie się bawię. Składa się na to kilka elementów.
Po pierwsze styl autorki, któremu nie da się nic zarzucić. Jest niezwykle precyzyjny, wszystkie postaci i okoliczności wydarzeń są bardzo rzetelne nakreślone, a jednocześnie opisy nie nużą. Przeciwnie, czytelnik wsiąka na amen.
Po drugie, postać Anastazji - kobiety pełnej wad i niedoskonałości, jak każdy. (Mnie osobiście najbardziej się podoba jej niewyobrażalne lenistwo:) Lubię sposób, w jaki stara się rozwikłać zagadki przy pomocy chłodnej analizy.
I w końcu rozbrajają mnie rozmowy Anastazji z Korotkowem, przykładowo na temat kawy i brakujących kostek cukru.
Każdy kryminał Marininej to świetna rozrywka, polecam każdemu.

Uwielbiam cykl o Nastii Kamieńskiej. Prawdę mówiąc, jest to jedna z niewielu współczesnych serii kryminałów, które mnie nie nudzą i przy których świetnie się bawię. Składa się na to kilka elementów.
Po pierwsze styl autorki, któremu nie da się nic zarzucić. Jest niezwykle precyzyjny, wszystkie postaci i okoliczności wydarzeń są bardzo rzetelne nakreślone, a jednocześnie...

Lubię książki Marininy, nigdy mnie nie rozczarowały, jednak okazuje się, że im większa znajomość jej powieści, tym mniej zaskakuje kolejna przeczytana historia. Doszłam już do tego momentu, że wcześniejsze książki zaczynają mi się mylić, czytam nazwisko bohatera i coś mi świta, że go kojarzę, ale nie umiem sobie przypomnieć szczegółów, dochodzę do końca książki i w zakończeniu rozpoznaję znajome schematy z wcześniejszych tomów. Jednakże mimo braku zaskoczenia na koniec powieści, "Cudzą maskę" czytało mi się po prostu dobrze. Bardzo lubię tą wielowątkowość typową dla autorki, kilka historii pozornie ze sobą niepowiązanych, ale splatających się w którymś momencie. Lubię wejść w ten moskiewski świat. Może już mnie to nie zachwyca, ale ciągle eksploruję z przyjemnością.

Lubię książki Marininy, nigdy mnie nie rozczarowały, jednak okazuje się, że im większa znajomość jej powieści, tym mniej zaskakuje kolejna przeczytana historia. Doszłam już do tego momentu, że wcześniejsze książki zaczynają mi się mylić, czytam nazwisko bohatera i coś mi świta, że go kojarzę, ale nie umiem sobie przypomnieć szczegółów, dochodzę do końca książki i w...

Bardzo dobry kryminał.

Bardzo dobry kryminał.

Dziwny to był splot spraw, tym razem jakoś bez ikry.

Dziwny to był splot spraw, tym razem jakoś bez ikry.