Przyzwoite lekko ponad dwieście stron. Czyli krótki kryminał w starym stylu. Z pozoru nie wciągający i przy nudnawy dla kogoś kto przywykł do rozwiniętej akcji, głębszych wątków, historii pobocznych. A tu nagle ma do czynienia z kryminałem klasycznym, analitycznym, pełnym wywodów, powtórzeń - na myśl przywodzącym automatycznie powiedzenie "a więc tak ...drogi Watsonie..." bo już po chwili mamy skojarzenie z Sherlockiem Holmesem. Tu również mamy podział na "głównego" detektywa i "pomocnika" w myśleniu. Joe Alex jest geniuszem w rozwiązywaniu zagadek, jego sprytny umysł szybko składa do kupy wszystkie puzzle ale zaraz obok niego stoi Ben Parker z policji, który z jednej strony słucha toku myślenia Alexa, z drugiej zaś zadaje odpowiednie pytania czy tez podsumowuje stwierdzenia.

Autor Joe Alex jest jednocześnie głównym bohaterem, a co za tym idzie jest pseudonimem prawdziwego autora M. Słomczyńskiego.
Ciekawy zabieg - czytamy książkę pisarza, który w niej właśnie jest ... detektywem pisarzem :).

Króciutki tekst - na szczęście, bonie wyobrażam sobie napisania w tym stylu lektury pokaźniejszych rozmiarów - "przyjemny" kryminał (jeśli tak w ogóle można powiedzieć o kryminale ;) ).

Polecam lubującym się w klasykach. Mi szczególnie nie przypadł do gustu ale też nie "męczyłam go". Po prostu kiedy oderwałam się od czytania nie odczuwałam naglącej potrzeby powrotu do lektury. Jednak kiedy ponownie podjęłam czytanie, po chwili oswojenia się ze specyficznym stylem pisarza, czytałam z ciekawością.

Przyzwoite lekko ponad dwieście stron. Czyli krótki kryminał w starym stylu. Z pozoru nie wciągający i przy nudnawy dla kogoś kto przywykł do rozwiniętej akcji, głębszych wątków, historii pobocznych. A tu nagle ma do czynienia z kryminałem klasycznym, analitycznym, pełnym wywodów, powtórzeń - na myśl przywodzącym automatycznie powiedzenie "a więc tak ...drogi...