W futbolu możemy się spodziewać niemalże wszystkiego - zdrady, płomiennych romansów i wojen. Jednak teraz, kiedy jesteśmy już po Mundialu, możemy trzeźwym okiem spojrzeć na rywalizację drużyn z krajów rozsianych po całym świecie i na spokojnie stwierdzić, że - no właśnie - o co tyle szumu? Ci spoceni faceci uganiający się za piłką jak dzieci? ten puchar, którego wartością można by wykarmić niejeden sierociniec? te teatralne gesty, te łzy wzruszenia z powodu jakiegoś - wielkie mi co - gola? Czas powiedzieć szczerze, prosto w twarz wyrazić myśl setek, milionów kobiet na całym świecie, że futbol jest...

...wspaniały! Ha! udało mi się Was nabrać tym wcześniejszym wywodem? Jeśli tak - to świetnie; jeśli nie - jeszcze lepiej, widocznie trochę mnie już znacie. Futbol to fantastyczny sport, a Mistrzostwa Świata są znakomitą okazją do tego, aby wielu piłkarzy wróciło do ojczyzny (reprezentacjo Niemiec - nie mówię do Ciebie), zrzuciło barwy klubu i zagrało znów ramię w ramię, niosąc w sercach flagę swojego państwa. W związku z powyższym mogłoby się wydawać, że reprezentacje piłkarskie z jednego kraju bardziej będą ze sobą związane i będą ze sobą sympatyzować prędzej niż kluby z różnych państw. Rzeczywistość okazuje się jednak zupełnie inna, a nawet - bardziej brutalna.

Syn i córka Hiszpanii to dwaj odwieczni wrogowie walczący na - można by rzec - jednym podwórku. Thibaud Leplat sięga do korzeni tej ponad stuletniej rywalizacji Realu Madryt z FC Barceloną i odsłania przed swoim czytelnikiem jej przyczynki zarówno historyczne, jak i prywatne i te czysto sportowe. W „Wojnie światów” znajdziemy zarówno opis pierwszego meczu, jaki te dwa kluby rozegrały między sobą, jak i dokładne analizy wszystkich podejrzanych czynów, które mogły mieć miejsce. Nie zabraknie tu oczywiście konfrontacji na linii José Mourinho - Pep Guardiola, która, jak mogłoby się zdawać, była kulminacyjnym punktem walki hiszpańskich klubów. Stało się tak między innymi dlatego, że zetknęły się dwie nie tylko silne osobowości (choć siłę tę wyrażają na kompletnie różne sposoby), ale także diametralnie różne i mające różny stosunek do futbolu. U Guardioli można by opisać go jako wyznawczy, pełen pokory i wewnętrznego skupienia, natomiast u Mourinho jest to bardziej walka dla samej walki, pole do pokazania, kto jest zwycięzcą i dlaczego.

Z historycznego punktu widzenia Real i Barcelona musiały mieć rywalizację zapisaną w żyłach. Walcząca o niepodległość Katalonia i dowodzona przez Franco Hiszpania naznaczone zostały wrogością i stałą podejrzliwością wobec siebie; co więcej, posiadanie innego, większego wroga dla tych dwóch drużyn wydawałoby się wręcz świętokradztwem. Dwa hiszpańskie kluby starają się na każdym kroku podkreślać różnice, które je dzielą. Już nawet nazwy ich stadionów wiele mogą nam powiedzieć. Madryckie Santiago Bernabeu będące hołdem dla piłkarza i prezesa klubu staje w opozycji do - powalającego prostotą swojej nazwy - Camp Nou. Ale to są właśnie te szczegóły, drobnostki widoczne i podkreślane - czasem nawet niecelowo - na każdym kroku. FC Barcelona, która stara się nikogo nie wyróżniać, traktować wszystkich z należytym im szacunkiem i Real Madryt, uwielbiający pławić się w hołdach i luksusach, lecz pamiętający o swoich dobroczyńcach. Są jak książę - ukochany i jedyny, choć rozpieszczony syn króla, i zrodzona z nieprawego łoża córka - piękna, ale zbuntowana, gotowa walczyć o swoje i znająca swoją wartość.

Wbrew pozorom to Barcelona zajmuje uprzywilejowaną pozycję w tej tytułowej wojnie światów. Real Madryt zbyt często - słusznie czy nie - oskarżano o kontakty i koneksje, które rzekomo miały mu pomagać w zwycięstwach. Szeroko dyskutowane poparcie Franco również nie sprzyjało wizerunkowi Królewskich. Barwy Blaugrany natomiast przypominają poniekąd baśniowego bohatera, który wyłania się z niepowodzeń i wszechobecnej dezaprobaty. Nie ma wątpliwości, że lepszy PR ma drużyna Messiego, jednak - co nie może nikogo dziwić - obie mają tyleż samo przyjaciół, co wrogów.

Leplat w bardzo przystępny sposób opisuje ciągnący się między klubami konflikt. Książka jest ciekawa i momentami czyta się ją jak dobrą powieść. Najciekawsze momenty jednak to te, kiedy autor opisuje konflikt przez pryzmat stosunków Pepa Guardioli i José Mourinho - „Wojna światów” jest wtedy najbardziej barwna, skrząca się anegdotami, ciekawostkami, nienawiścią, zdradą i - być może nawet - złamanym sercem. Leplat analizuje wszelkie szczegóły, które mogły mieć wpływ na wspólną historię Realu i Barcelony i choć dużo częściej pisze o drużynie Królewskich, to nie można odmówić mu obiektywizmu.

„FC Barcelona - Real Madryt. Wojna światów” to na pewno obowiązkowa pozycja dla fanów obu drużyn, jak i dla zwolenników hiszpańskiej piłki nożnej, ale myślę, że również dla każdego miłośnika futbolu. Leplat uświadamia nam bowiem kolejny raz to, o czym pisało już wielu przed nim, że ów sport już dawno przestał być tylko dyscypliną. Futbol to bijące w danych kolorach serce, to tożsamość i przynależność, to sposób na życie i - jakże często - samo życie. Dlatego Real Madryt i FC Barcelona, choć oba kluby to dzieci dumnej Hiszpanii, chyba nigdy nie przestaną ze sobą walczyć, a każde kolejne El Clàsico będzie historycznym wydarzeniem i okazją do wyczekiwanej manity.

Sylwia Sekret