Podsunął mi tę książkę tata. Coś tam mówił, że się pośmieję. W porządku, były momenty, kiedy rzeczywiście się śmiałam.

Moim zdaniem ,,Mężczyzna i chłopiec" to bardzo mądra książka. To co mnie urzekło to fakt, że jest ona napisana z punktu widzenia mężczyzny. Dorosłego faceta, który popełnił jeden błąd i stracił praktycznie wszystko.

Najbardziej mnie autor ,,kupił", opisując walkę Harrego o swego syna, Pata. Według mnie niewielu jest takich rodziców, którzy dla dziecka zmieniają swoje życie. Którzy podporządkowują wszystko dziecku.

Denerwowała mnie matka malca, która nagle wyjechała. Potem chciała syna zabrać ojcu. Dobro pociechy powinno być najważniejsze, a skoro Pat czuł się dobrze z ojcem, to po co to zmieniać?

Więź między rodzicem i chłopcem pokazana w tej książce jest piękna. Taka powinna być każda więź. To samo chcę powiedzieć o Harrym i jego ojcu. Starzec zachorował, lecz nic nikomu nie mówił. Kiedy wyszło na jaw, że choroba jest w zaawansowanym stadium, rodzina go nie opuściła. Miał wsparcie do samego końca. Pat moim zdaniem był najbardziej związany właśnie z dziadkiem.

Każdy powinien mieć prawo do ponownego ułożenia sobie życia. Harry to wykorzystał, ale coś nie wyszło. Szkoda, bo kibicowałam mu.

Powtórzę się, ale to piękna książka. W życie każdego powinna coś wnieść. Nieważne, ile człowiek popełnił błędów. Wszyscy zasługują na drugą szansę.

Podsunął mi tę książkę tata. Coś tam mówił, że się pośmieję. W porządku, były momenty, kiedy rzeczywiście się śmiałam.

Moim zdaniem ,,Mężczyzna i chłopiec" to bardzo mądra książka. To co mnie urzekło to fakt, że jest ona napisana z punktu widzenia mężczyzny. Dorosłego faceta, który popełnił jeden błąd i stracił praktycznie wszystko.

Najbardziej mnie autor ,,kupił",...