I znów nawiązanie do czasów kiedy jeszcze do końca nie umiałem czytać, a już w bibliotece dorwałem wcześniej mi nieznaną powieść obrazkową.
Wracam z "biblio" do domu, siadam niezbyt przekonany do tego komiksu i ... koniec - świat się urywa.
CZYSTA MAGIA ... (czy biblioteka jest jeszcze czynna - chyba widziałem jeszcze drugi tom)!
Moje wspomnienia z Thorgalem są jak widać bardzo żywe. Po ponad dwóch dekadach kupiłem w kiosku "Zdradzoną czarodziejkę" i bez chwili zwątpienia zaprenumerowałem sobie kolekcję komiksu u "Hachette".
I... w dalszym ciągu LIGA! Odświeżyłem stare tomy, przeczytałem nowe (a w zasadzie powinienem chyba napisać przeczytałem i obejrzałem, tych których nie miałem okazji "dorwać" wcześniej) i dalej pozostaję pod ich urokiem. Nadmieniam w tym miejscu, że moja ocena dotyczy całego cyklu, pomimo iż seria miała swoje wzloty i upadki.
Oczywiście czas robi swoje i pewne rzeczy ocenia się zupełnie inaczej, ale bez względu na wiek przygody Thorgala muszą pobudzać wyobraźnię. Nie jestem znawcą rysunku, więc nie ocenię jakości pozycji w tym zakresie (szczególnie w świetle współczesnych standardów), ale myślę, że w tej historii (mam tu na myśli całą kolekcję) chodzi nie tylko o doznania wizualne, ale również, a może przede wszystkim o próbę przekazania pewnych wartości moralno-etycznych - wskazujących jak żyć, co robić, a czego nie robić. Niektórzy być może powiedzą, że to banały (rodzina, przyjaźń, honor itp.), ale WAŻNE banały. Co gorsza o których, wydaje mi się, coraz częściej się zapomina. Warto więc chyba nie tylko wrócić do czasów młodości, ale również przypomnieć trochę tych "banalnych" wartości, którymi dorosła już osoba powinna się kierować, w szczególności w czasach nam współczesnych.
Dodam tylko, że nie jestem zagorzałym fanem komiksu (co nie znaczy, że nie doceniam artyzmu twórców tej formy przekazu), ale ten konkretny przypadek jest dla mnie wyjątkowy i naprawdę godny polecenia - nawet tym czytelnikom, którzy w dalszym ciągu deprecjonują wartość opowieści obrazkowych (może dzięki Thorgalowi zmienią zdanie).

I znów nawiązanie do czasów kiedy jeszcze do końca nie umiałem czytać, a już w bibliotece dorwałem wcześniej mi nieznaną powieść obrazkową.
Wracam z "biblio" do domu, siadam niezbyt przekonany do tego komiksu i ... koniec - świat się urywa.
CZYSTA MAGIA ... (czy biblioteka jest jeszcze czynna - chyba widziałem jeszcze drugi tom)!
Moje wspomnienia z Thorgalem są jak widać...