Na samym początku wspomnę tylko, że znam styl Nory Roberts i mniej więcej wiem, czego się spodziewać. Co prawda intrygującym aspektem jest to, że nie wiedziałam, iż Roberts tworzy światy fantastyczne, a swoim postaciom przydziela poszczególne magiczne role. To właśnie najbardziej mnie zainteresowało. Chciałam zobaczyć, jak autorka poradziła sobie z tą magią. I w gruncie rzeczy wyszło jej to bardzo zgrabnie.

Czarownice, magia, złe moce. Walka dobra ze złem, mroczna przeszłość i niebezpieczeństwo czające się niemalże za każdym rogiem. Z grubsza tego oczekiwałam po niniejszej serii czytając same opisy poszczególnych tomów. Było trochę tego i owego, niemniej to wszystko było na drugim planie. Przynajmniej takie odnoszę wrażenie. Na pierwszy plan wysuwały się miłosne wątki, które były zgrabnie opisane. Szkoda, że tej magii było tak mało. A jeśli już była, to, że tak powiem - opisana trochę naokoło.

W pierwszym tomie pt. "Siły ciemności" i, który odgrywa rolę tomu wprowadzającego w świat O'Dwyerów, poznajemy Ionę Sheehan, która jest świadoma swojej mocy i tego, z jakiego rodu się wywodzi. Wie czego chce, jest zdecydowana, przebojowa, trochę roztrzepana, ale dzięki temu urocza. Ilona zabiera nas do hrabstwa Mayo, gdzie poznajemy wszystkie kluczowe postaci. Najważniejsze, o których będą kolejne tomy to jej kuzynostwo; Branna i Connora O’Dwyer. Poznajemy również postaci równie ważne, które nazwę tymi drugoplanowymi, chociaż w moim przekonaniu nie do końca nimi są, ponieważ pełnią równie ważną rolę, jak cała trójka O'Dwyer. "Boyle McGrath. Kowboj, pirat, dziki jeździec – jest on uosobieniem jej wszystkich najskrytszych fantazji." - czyich? Oczywiście Ilony. I wszystko jasne.

Szkoda, że jest tak mało opisów miejsc... Bardzo lubię czytać książki, których akcja toczy się w Irlandii i wręcz pochłaniam całą sobą opisy widoków. Tutaj mi ich zabrakło. Niemniej sama Irlandia jest dla mnie plusem. Podobały mi się również te "powroty" do przeszłości, a w zasadzie do korzeni rodziny całej trójki, gdzie to mogliśmy poznać wcześniejszą wersję postaci Connora, Ilony i Branny.

Chociaż książka jest do bólu przewidywalna, to i tak dobrze się przy niej bawiłam. Jeśli więc szukacie niezobowiązującej historii, to polecam Wam ten cykl. Miło spędzicie czas z bohaterami powieści. A! I spodziewajcie się kilku namiętnych scen.

http://sol-shadowhunter.blogspot.com/

Na samym początku wspomnę tylko, że znam styl Nory Roberts i mniej więcej wiem, czego się spodziewać. Co prawda intrygującym aspektem jest to, że nie wiedziałam, iż Roberts tworzy światy fantastyczne, a swoim postaciom przydziela poszczególne magiczne role. To właśnie najbardziej mnie zainteresowało. Chciałam zobaczyć, jak autorka poradziła sobie z tą magią. I w gruncie...