Muszę powiedzieć, że byłam zaskoczona. Bardzo zaskoczona faktem, ile pisarze fantastyki zaczerpnęli z religii germanów. Oraz tym, jak bardzo poszczególne mitologie są do siebie podobne. I zaskoczona jestem wciąż.

Artur Szrejter w swoim opracowaniu (co chyba tak powinnam to nazwać) skupia się głównie na bogach, olbrzymach, elfach i krasnoludach, bohaterów pomijając. Jednak rozrywka, jakiej czytelnikowi przysparzają bogowie, jest w zupełności wystarczająca. Śmiem nawet twierdzić, że mitologia germańska jest nawet bardziej pokręcona niż grecka czy rzymska, gdyż... tutaj mamy do czynienia z wyraźnym kozłem ofiarnym, jakim jest Loki - bóg ognia, jeden ze stworzycieli człowieka, dowcipniś jakich mało. Gdy coś się stało, od razu zrzuca się winę na niego, nawet gdy nie miał z tym do czynienia i każe się mu to naprawiać. Naprawdę kochana postać. Jedna z moich ulubionych.

Bogowie oczywiście się sprzeczają, dokuczają sobie, zdradzają się nawzajem, kradną, zabijają... Od razu nachodzi porównanie z "Modą na sukces". I jak można mieć pretensje do jej twórców, skoro wzorują się na takiej klasyce, jaką jest mitologia? Niewątpliwie jest to coś, co warto przeczytać, chociażby dla lepszego wglądu w fantastykę.

Autor najpierw przedstawia nam Genesis, po czym opowieści z poszczególnych wieków [panowania bogów], a następnie historie samych bogów (Loki występuje niemal w każdej, jest takim... głównym pobocznym bohaterem). Na końcu zaś mamy skondensowaną wiedzę na temat każdego z nich. I, jako posypkę na torcie, dostajemy mały wgląd w demonologię, gdzie pojawia się moja druga ulubiona postać - demonica Lusse - która przekonała mnie do tego, by piec chleb w czasie wczesnowiosennej burzy. A dlaczego? Ponieważ wtedy hasa ona po nocnym niebie ze swoimi wilkami i dusi ludzi, którzy wzniecają zbyt duży ogień, warzą piwo, czy też pieką chleb. Niesamowicie mi się podoba ta postać, więc chcę ją spotkać. W dodatku jej świętym zwierzęciem jest kotka.

Mitologię tę polecam chyba każdemu, kogo ona nie zniechęca. Przynosi sporo radości i wiedzy, która zapalonym czytelnikom może się kiedyś przydać.

Muszę powiedzieć, że byłam zaskoczona. Bardzo zaskoczona faktem, ile pisarze fantastyki zaczerpnęli z religii germanów. Oraz tym, jak bardzo poszczególne mitologie są do siebie podobne. I zaskoczona jestem wciąż.



Artur Szrejter w swoim opracowaniu (co chyba tak powinnam to nazwać) skupia się głównie na bogach, olbrzymach, elfach i krasnoludach, bohaterów pomijając. Jednak...