Po przeczytaniu tego tomu mogę śmiało stwierdzić, że pierwszy był jedynie wstępem do akcji właściwej. I oto ta akcja. Ten tom naładowany został tym co u tego autora od początku mnie zachwyciło, na pierwszym rzut oka niedostrzegalną grą ,,kto przyjaciel a kto wróg" czyli zawiłymi wątkami zdrady, niespodziewaną pomocą stąd skąd się jej nie sposób było spodziewać i zagrożeniem czyhającym na każdym krok. Po zakończeniu czytania tego tomu byłam okropnie zmieszana, ale mogę z ulgą wypluć twierdzenie że to 1:1 więzień labiryntu. Ta seria, mimo że trochę podoba, od tego tomu pokazuje że jest inna.

Po przeczytaniu tego tomu mogę śmiało stwierdzić, że pierwszy był jedynie wstępem do akcji właściwej. I oto ta akcja. Ten tom naładowany został tym co u tego autora od początku mnie zachwyciło, na pierwszym rzut oka niedostrzegalną grą ,,kto przyjaciel a kto wróg" czyli zawiłymi wątkami zdrady, niespodziewaną pomocą stąd skąd się jej nie sposób było spodziewać i...

Kolejne puzzle wielkiej tajemnicy się odkrywają ale nadal jest dużo do dopasowania i odkrycia.
Jedynie ten kein wydaje się być słabo rozwiniętą postacią ,że tylko straszy Michaela zamiast go przekonać jakoś manipulować na swoją stronę

Kolejne puzzle wielkiej tajemnicy się odkrywają ale nadal jest dużo do dopasowania i odkrycia.
Jedynie ten kein wydaje się być słabo rozwiniętą postacią ,że tylko straszy Michaela zamiast go przekonać jakoś manipulować na swoją stronę

Po "Regułę myśli" sięgnęłam zaraz po przeczytaniu tomu I, który choć nie zachwycił mnie, to zakończenie zachęciło do sięgnięcia po tom II. Bardzo się cieszę, że nie odpuściłam i postanowiłam kontynuować moją przygodę z serią.
"Reguła myśli" okazała się ciekawszą następczynią swojej poprzedniczki, z lepiej zakrojoną fabułą, zaś nieco mdli przyjaciele głównego bohatera nabrali charakteru i naprawdę da się ich polubić. Książkę pochłonęłam w trzy wieczory, bardzo mnie wciągnęła i czym prędzej sięgnę po ostatni III tom powieści.
Tym razem II tom serii "Doktryny Śmiertelności" był strzałem w dziesiątkę.

Po "Regułę myśli" sięgnęłam zaraz po przeczytaniu tomu I, który choć nie zachwycił mnie, to zakończenie zachęciło do sięgnięcia po tom II. Bardzo się cieszę, że nie odpuściłam i postanowiłam kontynuować moją przygodę z serią.
"Reguła myśli" okazała się ciekawszą następczynią swojej poprzedniczki, z lepiej zakrojoną fabułą, zaś nieco mdli przyjaciele głównego bohatera...

Drugi tom Doktryny Śmiertelności, czyli przygody trójki bohaterów ciąg dalszy.

Sara, Bryson i Michael - Michael jest odrobinę irytujący ze względu na jego wrodzoną niezdarność. Nieważne co robi - zawsze się o coś potknie i przewróci (co jest odrobinę śmieszne zważywszy na to, że jest tworem). Poza tym małym mankamentem ciekawy rozwój postaci.

W fabule można się pogubić, zwłaszcza pod koniec - ale to raczej celowy zabieg :)

Drugi tom Doktryny Śmiertelności, czyli przygody trójki bohaterów ciąg dalszy.

Sara, Bryson i Michael - Michael jest odrobinę irytujący ze względu na jego wrodzoną niezdarność. Nieważne co robi - zawsze się o coś potknie i przewróci (co jest odrobinę śmieszne zważywszy na to, że jest tworem). Poza tym małym mankamentem ciekawy rozwój postaci.

W fabule można się pogubić,...

„Reguła myśli” to drugi tom serii „Doktryna śmiertelności”. Opowiada ona o trójce przyjaciół, którzy walczą ze złym Kainem zarówno na jawie jak i w wirtualnej rzeczywistości.
Pierwszą część czytałam kilka miesięcy temu, więc teoretycznie powinnam cokolwiek z niej pamiętać. Niestety tak mnie wynudziła, że podchodząc do drugiego tomu zupełnie nie pamiętałam fabuły poprzedniego. I niestety również tym razem książka okazała się nudna jak flaki z olejem, a bohaterowie w niej ogromnie mnie irytowali. Nie jestem pewna czy będę brała się za trzeci (ostatni) tom.

„Reguła myśli” to drugi tom serii „Doktryna śmiertelności”. Opowiada ona o trójce przyjaciół, którzy walczą ze złym Kainem zarówno na jawie jak i w wirtualnej rzeczywistości.
Pierwszą część czytałam kilka miesięcy temu, więc teoretycznie powinnam cokolwiek z niej pamiętać. Niestety tak mnie wynudziła, że podchodząc do drugiego tomu zupełnie nie pamiętałam fabuły...

"Reguła myśli" jest nieco słabsza od pierwszego tomu, ale i tak jest to dobra lektura, która ukazuje interesującą wizję świata.

James Dashner jest autorem o ogromnej wyobraźni i tym razem znów to potwierdził. Wprowadził kilka świetnych pomysłów, które pobudzały do myślenia o kwestiach moralnych i filozoficznych, co wyszło na duży plus. Przestaje to być zwykła młodzieżówka, która stanowi wyłącznie rozrywkę.

Ponadto znowu pod koniec autor wysadził niezłą bombę, co udowodniło, że Dashner potrafi tworzyć nieoczekiwane zwroty akcji.

Jednakże pojawiły się także inne problemy, które dotyczyły postaci. Podkreślona jest ich inteligencja, jednak czasem w fabule wychodzi coś kompletnie przeciwnego. Ponadto ich reakcje często wydają się być nielogiczne. Są naiwni a potem dziwią się, że sytuacja całkowicie się zmienia.

Jednak aż tak bardzo to nie przeszkadza w lekturze. Chociaż jest trochę też przykro, że postaci stają się tłem dla akcji.

"Reguła myśli" jest nieco słabsza od pierwszego tomu, ale i tak jest to dobra lektura, która ukazuje interesującą wizję świata.

James Dashner jest autorem o ogromnej wyobraźni i tym razem znów to potwierdził. Wprowadził kilka świetnych pomysłów, które pobudzały do myślenia o kwestiach moralnych i filozoficznych, co wyszło na duży plus. Przestaje to być zwykła...

Nie tak dobra jak pierwsza część ale również wciągająca. Bardzo szybko i przyjemnie sie czyta :)

Nie tak dobra jak pierwsza część ale również wciągająca. Bardzo szybko i przyjemnie sie czyta :)

Część fabuły szczerze mnie irytowała, reakcje bohaterów w sytuacjach skrajnych wydawały się mocno nienaturalne. Mimo wszystko jednak, jak w przypadku pierwszej części, lektura była lekka, szybka i przyjemna.

Część fabuły szczerze mnie irytowała, reakcje bohaterów w sytuacjach skrajnych wydawały się mocno nienaturalne. Mimo wszystko jednak, jak w przypadku pierwszej części, lektura była lekka, szybka i przyjemna.

Pierwsza część była niezła, a w drugiej hitem było tylko to, że bohater tak naprawdę nie istniał a był tworem. Dalej trochę się ciągnie jak flaki z olejem. Jest jakaś ciekawość o to kim będzie Kaine i jak się to wszystko skończy dla nastolatków, jednak nie porywa.

Pierwsza część była niezła, a w drugiej hitem było tylko to, że bohater tak naprawdę nie istniał a był tworem. Dalej trochę się ciągnie jak flaki z olejem. Jest jakaś ciekawość o to kim będzie Kaine i jak się to wszystko skończy dla nastolatków, jednak nie porywa.

Sprawy się komplikują, a przyjaźnie się zacieśniają, choć może to coś więcej niż przyjaźń?
Kolejny tom, godny poprzednika, pełen akcji, humoru oraz emocji.
Serdecznie polecam :D

Sprawy się komplikują, a przyjaźnie się zacieśniają, choć może to coś więcej niż przyjaźń?
Kolejny tom, godny poprzednika, pełen akcji, humoru oraz emocji.
Serdecznie polecam :D