„Snuj się, snuj bajeczko... a było tak:...”. Tak zaczynała się jedna z moich ulubionych bajek, której w dzieciństwie słuchałam z płyty gramofonowej. Ten wstęp, wywołujący lata temu tajemniczy nastrój oczekiwania i pobudzający dziecięcą wyobraźnię pobudził znów moje emocje. Tym razem nie za sprawą bajki, a za sprawą powieści Wiesława Myśliwskiego. Podobnie bowiem jak ta bajka, tak spokojnie, leniwie wręcz snuje się ta opowieść. Wyobraźnia tworzy obrazy i podąża za myślami autora.
„Traktat o łuskaniu fasoli” bowiem, to przepiękna opowieść o życiu. W zasadzie monolog, zawierający filozofię życia. Treść powieści (nie napiszę akcja, ponieważ to zbyt dynamiczne określenie) niespiesznie toczy się przez niemalże 400 stron. Książkę czytałam powoli, zgłębiając jej treść i analizując wraz z bohaterem wcale nie nudną prozę życia. Książka do delektowania i smakowania. Bardzo mądra i refleksyjna. Cudowny język, tak charakterystyczny dla pisarstwa Myśliwskiego zachwyca również tutaj.
Jedna z tych książek, które nie powinny się nigdy skończyć. Z żalem, że nie ma więcej stron przede mną zamykałam przeczytaną powieść...
Oceniając ją odnoszę wrażenie, że nawet moje 10 gwiazdek nie oddaje rzeczywistej wartości tego dzieła. Bo tak naprawde to wielkie ARCYDZIEŁO.

„Snuj się, snuj bajeczko... a było tak:...”. Tak zaczynała się jedna z moich ulubionych bajek, której w dzieciństwie słuchałam z płyty gramofonowej. Ten wstęp, wywołujący lata temu tajemniczy nastrój oczekiwania i pobudzający dziecięcą wyobraźnię pobudził znów moje emocje. Tym razem nie za sprawą bajki, a za sprawą powieści Wiesława Myśliwskiego. Podobnie bowiem jak ta...