Hm... Mam mieszane zdanie o tej pozycji.
Z jednej strony nie mogę się nadziwić płynności i umiejętności zapisywania monologu, a także umiejętności wymuszenia na czytelniku zadawania pytań: Kim była Ona? kim był On? Kto spotkał on Syna prześladowcy? Czego Ona tak mu ufała i pomimo, że odszedł nadal twierdziła, że jest żoną? Co się działo z Siostrą? itd. - pewnie każdy z czytelników mógłby dopiszą drugą połowę pytań, w zależności na jakim etapie życia jest i co go poruszyło. Jest to genialne! A z drugiej strony... nie da się tego czytać szybko. I ciągle brakowało mi motywacji, żeby sięgnąć po tę książkę i czytać dalej. Nie, nie była nudna! Tylko na dłuższą metę ten monolog męczył...

Więc z jednej strony: podziwiam, z drugiej strony: wiem, że drugi raz bym na tę pozycję się nie porwała. I z jednej strony: wiem, że dużo bym straciła, a z drugiej: nie chciało by mi (tak to kwestia lenistwa!) się czytać tego raz jeszcze...

Takie tam mieszane uczucia czytelnika.

Ale kto lubi opowieści starszych ludzi (tych, co przeżyli wojnę) to polecam... o wojnie i sposobie myślenia tamtych- nieco inaczej niż w szkole...:). Ogólnie rzecz ujmując: wielki szacunek do autora!

(wahałam się, czy dać 6, czy 7 gwiazdek - zdecydowałam się na 6, bo... jak wspomniałam: jestem emocjonalnym czytelnikiem; ta pozycja mnie nie porwała, ale dała do myślenia)

Perełka: "Książki to świat, który człowiek sobie wybiera, a nie na który przychodzi"

Hm... Mam mieszane zdanie o tej pozycji.
Z jednej strony nie mogę się nadziwić płynności i umiejętności zapisywania monologu, a także umiejętności wymuszenia na czytelniku zadawania pytań: Kim była Ona? kim był On? Kto spotkał on Syna prześladowcy? Czego Ona tak mu ufała i pomimo, że odszedł nadal twierdziła, że jest żoną? Co się działo z Siostrą? itd. - pewnie każdy z...