Doskonała powieść, bardzo w stylu Kirsta - w moim przekonaniu plasuje się tylko ciut niżej od "Fabryki Oficerów", zajmującej trwałe miejsce na liście moich ukochanych książek.

Znakomity, pełen niedomówień i wyrafinowanych aluzji epilog, swietnie ukazane rozgrywki psychologiczne, intelektualne i fizyczne pomiędzy członkami Grupy Wesela, subtelne bądź brutalne metody tresury młodych chłopców oraz przerażająca znajomość ludzkiej psychiki w wydaniu Waldemara Wesela.

Kirst tradycyjnie napiętnował w swoim dziele dokonania i ideologię nazizmu, bedacego nurtem pełnym sprzeczności, z jednej strony uduchowionym, a z drugiej pozbawionym wszelkich hamulców moralnych. Pisarz również wspaniale opisał mechanizm powojennego wybielania się i udawania, że nic się wówczas nie wiedziało o okropieństwach systemu. Wszystkiemu winien był ten Hitler! ;)

Odczuwam jedynie pewien niedosyt, jeżeli chodzi o powojenne losy Wesela, to zdecydowanie jedna z najbardziej interesujących postaci tej powieści. Szkoda również profesora Breslauera, to był chyba jedyny "sprawiedliwy" w tej książce. Nawet mimo faktu, że "wpakował się w swoją awanturę świadomie, z otwartymi oczami", jakby to powiedział kapitan Feders.

Doskonała powieść, bardzo w stylu Kirsta - w moim przekonaniu plasuje się tylko ciut niżej od "Fabryki Oficerów", zajmującej trwałe miejsce na liście moich ukochanych książek.

Znakomity, pełen niedomówień i wyrafinowanych aluzji epilog, swietnie ukazane rozgrywki psychologiczne, intelektualne i fizyczne pomiędzy członkami Grupy Wesela, subtelne bądź brutalne metody...