Ciężko powiedzieć, ile prawdy jest w słowach Suworowa. Ale jeżeli chociaż 50 % z tego, co pisał na temat szkolenia żołnierzy Specnazu czy ich "profilowania", to. .właściwie trudno nawet się do tego odnieść. Masakra.

Ciężko powiedzieć, ile prawdy jest w słowach Suworowa. Ale jeżeli chociaż 50 % z tego, co pisał na temat szkolenia żołnierzy Specnazu czy ich "profilowania", to. .właściwie trudno nawet się do tego odnieść. Masakra.

Na starcie chciałam tylko poinformować, iż zostałam zmuszona do przeczytania tej książki w celu zaliczenia przedmiotu.
Przechodząc jednak do sedna: wbrew pozorom książkę się czyta przyjemnie. Wojskowość interesuje mnie tyle co balet a jednak nie byłam rozczarowana tą pozycją. Suworow pisze prostym, nieskomplikowanym językiem i jest to w tak miłej formie zrobione, że można się nawet czasami zaśmiać.
Autor podaje nam historie, ciekawostki, wyjaśnia dokładnie co z czym, gdzie i dlaczego. Czemu coś nie może bez czegoś funkcjonować i na odwrót. Dzięki temu zapewne z czystej ciekawości sięgnę jeszcze po jakąś pozycję od Suworowa i się z nią bliżej w wolnej chwili zapoznam.
Ogólnie polecam - co prawda dla laika a tym bardziej dla osoby, która się tematem nie interesuje może to być mały koszmar w strukturach i budowie wojska, ale dla osób zaznajomionych z tematem jest to pozycja (a przynajmniej tak mi się wydaje) obowiązkowa.

Na starcie chciałam tylko poinformować, iż zostałam zmuszona do przeczytania tej książki w celu zaliczenia przedmiotu.
Przechodząc jednak do sedna: wbrew pozorom książkę się czyta przyjemnie. Wojskowość interesuje mnie tyle co balet a jednak nie byłam rozczarowana tą pozycją. Suworow pisze prostym, nieskomplikowanym językiem i jest to w tak miłej formie zrobione, że można...

jak to u suworowa trochę faktów, trochę mitów , trochę kłamstw. Pozycja jedna z nudniejszych z jego dorobku i taka jakby nieco na siłę, nic nie dowiedziałem sie tak na prawde o specnazie.

jak to u suworowa trochę faktów, trochę mitów , trochę kłamstw. Pozycja jedna z nudniejszych z jego dorobku i taka jakby nieco na siłę, nic nie dowiedziałem sie tak na prawde o specnazie.

Książka zawiera sporo suchych faktów, które niekoniecznie mogą interesować każdego czytelnika, jednakże jej główną zaletą są anegdoty dotyczące szkolenia i działania specnazu. Warto przeczytać.

Książka zawiera sporo suchych faktów, które niekoniecznie mogą interesować każdego czytelnika, jednakże jej główną zaletą są anegdoty dotyczące szkolenia i działania specnazu. Warto przeczytać.

Ogromna ilość informacji na temat jedenj z bardziej elitarnych jednostek specjalnych. Książka, która spodoba się każdemu interesującemu się wojskowością.

Ogromna ilość informacji na temat jedenj z bardziej elitarnych jednostek specjalnych. Książka, która spodoba się każdemu interesującemu się wojskowością.

Z każdą przeczytaną książką coraz bardziej zaczynam lubić pióro Suworowa. Książka jest jakby rozwinięciem tematu związanego z słynnym Specnazem, poruszonym w "Akwarium". Suworow metodycznie i szczegółowo ale przede wszystkim w bardzo ciekawy sposób przybliża kulisy działania tej jednostki specjalnej Armii Czerwonej. Autor stara sie w mniejszy lub większy sposób opisać poszczególne aspekty związane z funkcjonowaniem Specnazu. Przybliża genezę powstania i strukturę jednostki, nabór, szkolenie, taktykę działania, dywersję za linią wroga, metody przesłuchań oraz uzbrojenie i walkę wręcz (w tym sambo i słynną saperkę). Niektóre wątki są krótkie i trochę szkoda, że autor nie pociągnął ich dalej ale wiele szczegółów i ciekawostek jest tak bardzo ciekawych, że aż wbijają w fotel. Wiele z nich jest również bardzo zaskakujących (krwawy tor przeszkód) i drastycznych (metody przesłuchań). Szczególnie intrygujące było wykorzystanie zwierząt takich jak psy czy delfiny. Szkoda, że z życiem tych zwierząt nikt się nie liczył ale czego oczekiwać od ludzi, dla których jedyną pomocą dla rannego żołnierza, niezdolnego do dalszej walki było dobicie go bo spowalniałby innych. Świetna książka.

Z każdą przeczytaną książką coraz bardziej zaczynam lubić pióro Suworowa. Książka jest jakby rozwinięciem tematu związanego z słynnym Specnazem, poruszonym w "Akwarium". Suworow metodycznie i szczegółowo ale przede wszystkim w bardzo ciekawy sposób przybliża kulisy działania tej jednostki specjalnej Armii Czerwonej. Autor stara sie w mniejszy lub większy sposób opisać...

Z racji czytania "Szpieg, czyli podstawy szpiegowskiego fachu" wypadałoby przypomnieć sobie poprzednie książki. Z tego względu kolejne recenzje będą poświęcone twórczości Suworowa. Specnaz, razwiedka, innymi słowy rozpoznanie. Takie na głębokich tyłach przeciwnika do szukania wyrzutni rakiet (taktycznych/strategicznych),punktów dowodzenia, czy podrzynani gardeł przywódców państw. Jednostki, co mogły w czasie misji celowo zgubić swoją broń. Suworow piszę, jak wyglądała rekrutacja, ćwiczenia i uzbrojenie. Jednostki, której "brano" ludzi do pracy w wywiadzie, a później na placówkę dyplomatyczną. Książka wiąże się z "GRU" i "Akwarium".

Z racji czytania "Szpieg, czyli podstawy szpiegowskiego fachu" wypadałoby przypomnieć sobie poprzednie książki. Z tego względu kolejne recenzje będą poświęcone twórczości Suworowa. Specnaz, razwiedka, innymi słowy rozpoznanie. Takie na głębokich tyłach przeciwnika do szukania wyrzutni rakiet (taktycznych/strategicznych),punktów dowodzenia, czy podrzynani gardeł przywódców...

jestem zdziwiona komentarzami tutaj, nie jestem fanką militari, ale dla mnie książka była meeeeega ciekawa i zrozumiała :) a poza tym czy tylko ja mam wrażenie, że Ziemiański tworząc swoje uniwersum Achaji wzorował się na Specnazach? XD

jestem zdziwiona komentarzami tutaj, nie jestem fanką militari, ale dla mnie książka była meeeeega ciekawa i zrozumiała :) a poza tym czy tylko ja mam wrażenie, że Ziemiański tworząc swoje uniwersum Achaji wzorował się na Specnazach? XD

Książka ciekawa ale tylko dla fanów militari. Dużo szczegółowych opisów działalności oraz struktur wojskowych.

Książka ciekawa ale tylko dla fanów militari. Dużo szczegółowych opisów działalności oraz struktur wojskowych.

Książka opisuje sowieckich komandosów, pokazując ich jako herosów, co to wykonają każde zadanie, dobrze się to czyta, ale jeśli o chodzi o Suworowa to zawsze zachowuję dużą ostrożność, gość za bardzo lubi fantazjować.

Książka opisuje sowieckich komandosów, pokazując ich jako herosów, co to wykonają każde zadanie, dobrze się to czyta, ale jeśli o chodzi o Suworowa to zawsze zachowuję dużą ostrożność, gość za bardzo lubi fantazjować.