Współczesny Londyn. Po utracie władzy i popularności bogowie greccy w XVII w. przenieśli się do jednego z wspaniałych mieszkań w centrum miasta i mieszkają w nim po dziś dzień. Gdyby nie kilka problemów, ich życie toczyło by się jak dotychczas, jednak to nie bajka, a tylko w bajkach jest różowo. Ich moc słabnie z dnia na dzień, a niegdyś piękny dom, dziś przypomina ruinę. Bogowie by nie zbankrutować, pracują, każdy według swoich specjalności. Artemida, bogini łowów, księżyca i czystości wyprowadza psy, Apollo, bóg słońca, kompromituje się w telewizyjnym show, Afrodyta pracuje w seks-telefonie, Dionizos prowadzi klub nocny, w którym podaje swoje własne wino, Ares zajmuje się wszelkimi konfliktami zbrojnymi na świecie. Eros udziela się w miejskim kościele, a Atena wykorzystuję swą mądrość na uniwersytetach. Pewnego dnia, w wyniku zemsty Afrodyty na bogu słońca, Apollo zakochuje się w zwykłej śmiertelniczce. Problem w tym, że ona ma swojego ukochanego. Odtrącony bóg, doprowadza do rzeczy, które spowodują niespodziewany obrót spraw na Ziemi i przyniosą bogom nie lada kłopoty.

„Niegrzeczni Bogowie” to pisarski debiut Marie Phillips. Osobiście nigdy wcześniej nie znałam nic od niej, nie jestem nawet pewna czy wydała coś poza tym. Jednak skupmy się na samej książce, bo chociaż ma kilka zalet, nie brakuje jej też wad.

Moim zdaniem główną zaletą jest jej tematyka. Bogowie greccy nie są popularnym tematem na powieść, zwłaszcza w takim wydaniu. Podoba mi się nadanie im typowo ludzkich cech, a zwłaszcza wad. Chociażby takie zalewanie smutków alkoholem, cynizm, sarkazm, fanatyczna religijność. Ukazane są tu w nieco satyryczny sposób problemy XXI wieku. Mimo jednak tego ukazania nie skłania do refleksji nad tym. To jest właśnie jeden z minusów książki. Nie ma w niej przesłania, a z łatwością mogłaby mieć.

Druga sprawa to ludzkie postacie – Alice i Neil. Strasznie mdli i nijacy. O ile jeszcze Neil uszedłby w tle, jako bardzo przeciętna, bezbarwna postać, tak Alice prawdopodobnie miała być nieco wyróżniona. Autorka chciała podkreślić jej dobrą naturę, jednak odrobinkę przesadziła. Wyszła jej typowa słodka, miłująca wszystko i wszystkich inteligentna idiotka, która nawet wobec gwałtu była bardzo uprzejma w stosunku do niedoszłego gwałciciela.

W książce pojawiało się wiele niecenzurowanych rzeczy i wyrażeń. W 99% przypadku uważam to za plus, bo czasem nie da się inaczej czegoś wyrazić inaczej, jak zwyczajowym „kurwa mać”. Mogłobym napisać, że w takim wypadku nie poleciłabym jej dzieciom, ale szczerze wątpię, by jakiekolwiek samo z siebie chwyciło za tego typu powieść. Nawiązując jednak do takich elementów, wiąże się z nimi wiele zabawnych sytuacji.

Zapewne jeszcze jednym z pozytywów Niegrzecznych Bogów, będzie fakt, ze dzięki tej książce będziemy mogli poznać cały panteon bogów greckich. Wielokrotnie powtarzana są ich wszystkie powiązania rodzinne, który bóg czym się opiekuje i jakie ma zdolności, na pewno będzie to dobra lekcja historii dla niejednego.

Moim zdaniem książka mimo kilku wad, jest godna polecenia. Występujące czasem ciekawe zwroty akcji sprawią, że będzie idealna na wieczorne popołudnie. Uczy i bawi, to jej główna zaleta, a myślę, że jest to ważna cecha wśród tego typu książek. Nie zawaham się polecić jej osobą, którzy nie lubię takiej tematyki historycznej. Gdyby ktoś chciał bez problemu dowie się wielu rzeczy, jednak jest to na takim planie, że nawet osoba z moną awersją do historii, polubi tę książkę.

Współczesny Londyn. Po utracie władzy i popularności bogowie greccy w XVII w. przenieśli się do jednego z wspaniałych mieszkań w centrum miasta i mieszkają w nim po dziś dzień. Gdyby nie kilka problemów, ich życie toczyło by się jak dotychczas, jednak to nie bajka, a tylko w bajkach jest różowo. Ich moc słabnie z dnia na dzień, a niegdyś piękny dom, dziś przypomina ruinę....