Millar ma tyle samo fanów co i krytyków. Ja zaliczam się do tych pierwszych, facet jeszcze mnie nigdy nie zawiódł. Bardzo lubię takie komiksy jak Kick-Ass - brutalne, dosadne, bezkompromisowe, z dużą ilością humoru i autoironii. Millar ma dla mnie jakąś wyjątkową umiejętność pisania, która sprawia że ciężko się od jego historii oderwać, nawet jeśli nie są jakieś niesamowicie oryginalne czy głębokie. Romitę Jr. cenię za jego starsze prace (Akty Zemsty, Man Without Fear),z nowszymi bywa różnie - natomiast do przerysowanego, pokręconego świata Kick-Assa sprawdzają się idealnie.

Millar ma tyle samo fanów co i krytyków. Ja zaliczam się do tych pierwszych, facet jeszcze mnie nigdy nie zawiódł. Bardzo lubię takie komiksy jak Kick-Ass - brutalne, dosadne, bezkompromisowe, z dużą ilością humoru i autoironii. Millar ma dla mnie jakąś wyjątkową umiejętność pisania, która sprawia że ciężko się od jego historii oderwać, nawet jeśli nie są jakieś...

Świetny i brutalny 1 tom. Na plus Kick- Ass , ale i tak najlepsza jest Hit-Girl. Aż ciężko uwierzyć , że 10-latka morduję gangsterów bez mrugnięcia okiem. Szkoda mi też było ojca Hit - Girl , który został zastrzelony. Koniec również był mocny , gdy Kick - Ass i Hit - Girl mszczą się za śmierć ojca dziewczynki i brutalnie mordują członków mafii , a po wszystkim Hit - Girl znów jest małą dziewczynką , która prosi Kick - Assa był ją przytulił , bo jak sama mówi jej tatuś umarł. Szkoda , że reszta tomów nie jest dostępna po polsku. I w ogóle ciężko je znaleźć. Może kiedyś mi się uda. Jednak znam filmy na podstawie komiksów więc z grubsza wiem co się może wydarzyć , ale i tak kolejne tomy chętnie bym przeczytał

Świetny i brutalny 1 tom. Na plus Kick- Ass , ale i tak najlepsza jest Hit-Girl. Aż ciężko uwierzyć , że 10-latka morduję gangsterów bez mrugnięcia okiem. Szkoda mi też było ojca Hit - Girl , który został zastrzelony. Koniec również był mocny , gdy Kick - Ass i Hit - Girl mszczą się za śmierć ojca dziewczynki i brutalnie mordują członków mafii , a po wszystkim Hit - Girl...

Jak filmy Tarantino

Jedni komiksy Marka Millara kochają, inni nienawidzą – tak to już bywa z artystami, którzy idą pod prąd. Ja uwielbiam, bo autor ten tworzy historie nieoczywiste, pełne przemocy i dosadnej brutalności, ale skupione przede wszystkim na dekonstrukcji mitu superbohaterów i zadaniu pytania „co by było, gdyby herosi rzeczywiście istnieli?”. Pytali o to nieraz Frank Miller czy Alan Moore, Millar jednak wciąż potrafi wycisnąć z tematu coś jeszcze, tworząc dzieła dla czytelników, którzy w opowieściach obrazkowych nie szukają tylko i wyłącznie niezobowiązującej rozrywki, a chcą skrytych pod nią prawd, siły i przesłania. Chcą nuty ambicji i dobrego pastiszu na superhero, który wyzwoli w nich niejedną emocję. A wszystko to podlane konkretną akcją, szybkim tempem i ciekawymi bohaterami. I dokładnie to czeka na nich w Kick Assie, jednej z najlepszych współczesnych serii, która pokazuje, że komiks nie musi być obecnie skazany na powielanie w nieskończoność tych samych fabuł.

Dave Lizewski to nastolatek jakich wiele. Wychowany na filmach i komiksach marzy o tym, by zostać superbohaterem. Wpada więc na genialny w jego mniemaniu pomysł, by zrealizować ten cel. Robi sobie kostium, szykuje coś do obrony i postanawia skopać parę tyłków… Jego pierwsza akcja kończy się w szpitalu, w krytycznym stanie, bo nie dość, że bandyci wbili mu nóż w brzuch, to jeszcze ranny bohater wpadł pod samochód. Bywa. Dave jednak przekonuje się, że nie tak łatwo jest zabić w nim pragnienie bycia zamaskowanym obrońcą sprawiedliwości. Nie wie jednak jeszcze, do jakich tragedii i niebezpieczeństw może doprowadzić to w prawdziwym życiu…

Całość mojej recenzji na portalu Planeta Marvel: https://planetamarvel.net/kick-ass-1-recenzja/

Jak filmy Tarantino

Jedni komiksy Marka Millara kochają, inni nienawidzą – tak to już bywa z artystami, którzy idą pod prąd. Ja uwielbiam, bo autor ten tworzy historie nieoczywiste, pełne przemocy i dosadnej brutalności, ale skupione przede wszystkim na dekonstrukcji mitu superbohaterów i zadaniu pytania „co by było, gdyby herosi rzeczywiście istnieli?”. Pytali o to nieraz...

Nie lubię czytać historii, których widziałem ekranizację. Łudziłem się, że dotyczy to tylko powieści, ale niestety kimiks, którego wczesniej widziałem ekranizację, też mnie nie porwał. Niby fajna historia, opowiedziana z humorem, ale nie wciągnęła mnie. Nie było zaskoczenia, bo i być nie mogło jak się widziało film. Reasumując: dla tych co widzieli film - niekoniecznie, dla pozostałych - warto.

Nie lubię czytać historii, których widziałem ekranizację. Łudziłem się, że dotyczy to tylko powieści, ale niestety kimiks, którego wczesniej widziałem ekranizację, też mnie nie porwał. Niby fajna historia, opowiedziana z humorem, ale nie wciągnęła mnie. Nie było zaskoczenia, bo i być nie mogło jak się widziało film. Reasumując: dla tych co widzieli film - niekoniecznie, dla...

W przypadku tego tytułu miałem odwróconą kolejność, gdyż najpierw obejrzałem film, a dopiero później zapoznałem się z pierwowzorem. I trzeba przyznać, że komiks jest lepszy. Wszystko jest tutaj doskonale wyważone i połączone - błyskotliwe dialogi, wartka akcja, intrygujący bohaterowie. To jeden z tych albumów, przy których jesteś autentycznie zdziwiony, przewracając ostatnią stronę. Jak to? To już koniec? Kiedy to minęło?
Petarda.

W przypadku tego tytułu miałem odwróconą kolejność, gdyż najpierw obejrzałem film, a dopiero później zapoznałem się z pierwowzorem. I trzeba przyznać, że komiks jest lepszy. Wszystko jest tutaj doskonale wyważone i połączone - błyskotliwe dialogi, wartka akcja, intrygujący bohaterowie. To jeden z tych albumów, przy których jesteś autentycznie zdziwiony, przewracając...

To prawdopodobnie najlepszy komiks superbohaterski, jaki czytałem. Szczerze polecam.

To prawdopodobnie najlepszy komiks superbohaterski, jaki czytałem. Szczerze polecam.

Całkiem spoko satyra na komiksowych superbohaterów. Fabuła prosta jak konstrukcja cepa, a wciąga i ciekawi. Można marudzić, że są tu krótkie momenty aż nadto brutalne i depresyjne, ale pasują one do historii.

Całkiem spoko satyra na komiksowych superbohaterów. Fabuła prosta jak konstrukcja cepa, a wciąga i ciekawi. Można marudzić, że są tu krótkie momenty aż nadto brutalne i depresyjne, ale pasują one do historii.

Póki co mój ulubiony komiks super-bohaterski o nie super-bohaterach. Prawdziwie brutalny.

Póki co mój ulubiony komiks super-bohaterski o nie super-bohaterach. Prawdziwie brutalny.

Świetna dekonstrukcja opowieści o superbohaterach, która jest przepełniona czarnym humorem i świetnie zilustrowana przez Romitę, ten rysownik świetnie rysuje opuchliznę i obrażenia.

Świetna dekonstrukcja opowieści o superbohaterach, która jest przepełniona czarnym humorem i świetnie zilustrowana przez Romitę, ten rysownik świetnie rysuje opuchliznę i obrażenia.

Kopie po dupie!

Kopie po dupie!