Detektyw Robert Hunter odbiera osobliwy telefon, ma wejść na podaną przez rozmówcę stronę internetową i zadecydować. O czym? O tym w jaki sposób mężczyzna widoczny na ekranie komputera ma zginąć...ma wybór...osoba po drugiej stronie i tak umrze, pozostaje pytanie jak bardzo będzie cierpieć.
Telefony powtarzają się, reguły 'gry' za każdym razem zmieniają ale głównym odbiorcą pozostaje detektyw. Kto stoi za tymi okrutnymi morderstwami i co łączy ofiary?

Właśnie przypomniałam sobie dlaczego na jakiś czas odstawiłam książki Cartera...są jak narkotyk...wciągają i nie chcą wypuścić pozostawiając w głowie całkowity mętlik. Bardzo lubię książki autora...mają w sobie to coś...jakiś głębszy - straszny - przekaz. Jaki znalazłam tutaj? Ludzie pragną rozrywki, za wszelką cenę, nawet za cenę życia żywej istoty...z jakiego powodu? Ano różnie, z ciekawości, z poczucia,że 'dobrze jej/jemu tak, na pewno zasłużył, albo dla żartów - przecież to jakiś fake, ktoś sobie jaja robi to co szkodzi.
Przeraża mnie natura ludzka...niejednokrotnie i nieustannie.
O stylu pisania czy innych rzeczach nie będę pisać...nie zmieniam zdania i polecam, zwłaszcza fanom dobrych i mocnych thrillerów.

Detektyw Robert Hunter odbiera osobliwy telefon, ma wejść na podaną przez rozmówcę stronę internetową i zadecydować. O czym? O tym w jaki sposób mężczyzna widoczny na ekranie komputera ma zginąć...ma wybór...osoba po drugiej stronie i tak umrze, pozostaje pytanie jak bardzo będzie cierpieć.
Telefony powtarzają się, reguły 'gry' za każdym razem zmieniają ale głównym...

Moja pierwsza książka Chrisa Cartera i muszę powiedzieć, że trafia on na listę moich ulubionych autorów!
"Jeden za drugim" to zdecydowanie pozycja godna polecenia dla tych, którzy:
1. lubią krótkie rozdziały
2. kręci ich dreszczyk emocji
3. od czasu do czasu lubią przeczytać coś związanego z psychologią behawioralną.

PS: Mam ogromną nadzieję, że gdyby fabuła choć w części wydarzyła się naprawdę to jednak mamy lepsze społeczeństwo, bardziej humanitarne, a nie jedynie nastawione na rozrywkę.

Moja pierwsza książka Chrisa Cartera i muszę powiedzieć, że trafia on na listę moich ulubionych autorów!
"Jeden za drugim" to zdecydowanie pozycja godna polecenia dla tych, którzy:
1. lubią krótkie rozdziały
2. kręci ich dreszczyk emocji
3. od czasu do czasu lubią przeczytać coś związanego z psychologią behawioralną.

PS: Mam ogromną nadzieję, że gdyby fabuła choć w...

Jakby ciut gorsza niż pozostałe Cartera, ale mimo wszystko to wciąż kawał dobrego, mięsnego kryminału. Polecam!

Jakby ciut gorsza niż pozostałe Cartera, ale mimo wszystko to wciąż kawał dobrego, mięsnego kryminału. Polecam!

Kiedy chodzi o kogoś nam bliskiego, nic innego się nie liczy. Potrafimy zapomnieć, kim jesteśmy. Większość ludzi jest w błędzie, ponieważ wierzą, że wszystko, co robimy w życiu, zależy tylko od nas. Że zawsze mamy wybór, czy tego chcemy czy nie.

Kiedy chodzi o kogoś nam bliskiego, nic innego się nie liczy. Potrafimy zapomnieć, kim jesteśmy. Większość ludzi jest w błędzie, ponieważ wierzą, że wszystko, co robimy w życiu, zależy tylko od nas. Że zawsze mamy wybór, czy tego chcemy czy nie.

Jak zwykle opis zwyrodniałego przestępcy i mega brutalnych morderstw. Skąd u autora pomysły na takie przeraźliwe zbrodnie? Tradycyjnie książka wchłania bez reszty. Warto robić sobie przerwę między poszczególnymi częściami z cyklu bo autor ma wiele powtarzających się schematów. Po prostu wszystkie opryszki marzą o pokonaniu genialnego detektywa. Jest to jednak doskonała rozrywka a dodatkowo ciekawa analiza społeczeństwa. Faktycznie jestem w stanie uwierzyć, że ludzie mogliby głosować, jak autor pokazał w książce. Jest to dość przerażające ale też wiarygodne, niestety. Polecam dla ludzi o mocnych nerwach.

Jak zwykle opis zwyrodniałego przestępcy i mega brutalnych morderstw. Skąd u autora pomysły na takie przeraźliwe zbrodnie? Tradycyjnie książka wchłania bez reszty. Warto robić sobie przerwę między poszczególnymi częściami z cyklu bo autor ma wiele powtarzających się schematów. Po prostu wszystkie opryszki marzą o pokonaniu genialnego detektywa. Jest to jednak doskonała...

Kolejny tom serii tego Autora nie odstaje od poprzednich. Ciekawa i jak zwykle makabryczna historia z morałem o współczesnym, zinformatyzowanym świecie. Doprawdy, nie wiem skąd Autor czerpie te pomysły na zabijanie...
Pominę jednak ww. wątek i skupię się na pewnych irytujących schematach, które Pan Carter stosuje. Za złośliwości przepraszam!
1) Konstrukcja książki serialowo - teledyskowa, jakby przygotowanie do scenariusza i sfilmowania. Krótkie sceny w 9 na 10 przypadków kończących się jakimś "przełomem", odkryciem, o którym dowiemy się w...następnym odcinku, tj. rozdziale :-). Może pauzowanie z przerwą na reklamy? :-). Odczuwam to jako brać ciągłości historii, szatkowanie, ciągle przerywanej nową sceną.
2) Zawsze występuje motyw zemsty, ktoś mocno poturbowany życiowo mści się na sprawcach. Wystarczy skupić się na powiązaniach ofiar, o których dopiero na końcu główni bohaterowie się dowiadują. Żadnych zawiłości.
3) Totalna indolencja spec służb policyjnych i FBI - przynajmniej w tej książce.
4) Szefowa wydziału zabójstw w tej serii (i dwóch głównych bohaterów) to jakaś pozorantka. Nie wiem jakim cudem szefuje temu zespołowi, jeśli potrafi tylko: cyt. "z przerażenia wytrzeszczać oczy i zasłaniać usta rękami" przy każdej okazji. To przecież wydział najcięższych zabójstw :-)). Doprawdy zabawne.
5) Nadużywanie właśnie przez Autora w każdym tomie tej serii określeń: "zmroziło krew", "zastygł w przerażeniu", "w oczach szalał strach" i in. I to co kilka stron na koniec tych "rozdzialików". Biedni ci policyjni spece (z kilkunastoletnim stażem),którzy ciągle są przerażeni i zmrożeni ze strachu.

OK, to tyle szyderstwa :-). Serię tego Autora z całą pewnością należy jednak przerywać na jakiś czas jakąś "normalną" książką, aby w naszych oczach nie szalał strach :-).

Kolejny tom serii tego Autora nie odstaje od poprzednich. Ciekawa i jak zwykle makabryczna historia z morałem o współczesnym, zinformatyzowanym świecie. Doprawdy, nie wiem skąd Autor czerpie te pomysły na zabijanie...
Pominę jednak ww. wątek i skupię się na pewnych irytujących schematach, które Pan Carter stosuje. Za złośliwości przepraszam!
1) Konstrukcja książki serialowo...

Jak zawsze świetnia książka

Jak zawsze świetnia książka

wiadomo, jest Hunter jest dobrze

wiadomo, jest Hunter jest dobrze

Przerażające zbrodnie widziane na żywo. Plątanina niewiadomych i domysłów. Okrutny i bezwzględny morderca. Takie gierki lubię.

Przerażające zbrodnie widziane na żywo. Plątanina niewiadomych i domysłów. Okrutny i bezwzględny morderca. Takie gierki lubię.

Pan Carter niewątpliwie ogląda te same filmy co ja 😁 Ta część to przeniesiony na karty powieści film "Nieuchwytny" z Diane Lane. Film pamiętam bardzo dobrze, oglądałam go kilka razy, i to zepsuło mi frajdę z czytania. Autor niestety skopiował nie tylko metodę, ale nawet motyw mordercy. Co nie zmienia faktu, że czyta się bardzo dobrze, a książka mega wciąga.

Pan Carter niewątpliwie ogląda te same filmy co ja 😁 Ta część to przeniesiony na karty powieści film "Nieuchwytny" z Diane Lane. Film pamiętam bardzo dobrze, oglądałam go kilka razy, i to zepsuło mi frajdę z czytania. Autor niestety skopiował nie tylko metodę, ale nawet motyw mordercy. Co nie zmienia faktu, że czyta się bardzo dobrze, a książka mega wciąga.