Przeczytałam tę książkę i żyję ;) W Ziemię nie uderzył żaden meteoryt, a jest to realne i wbrew pozorom wcale nie tak łatwo jest go dostrzec i następnie zmienić trajektorię jego lotu. Nie nastąpiły żadne drgania płyt tektonicznych (to też jest realne, mimo, że żyję z dala od miejsca, gdzie się stykają płyty tektoniczne).

Polecam książkę, jest niesamowita. Autor wychodzi od opisu stworzenia świata. Przez chwilę poczułam się niemal jak Stwórca. Trochę pogubiłam się w tych wielkościach kosmicznych - tych milionowych bilionowych częściach sekundy itp. Rzeczywiście, jest to historia prawie wszystkiego. Od powstania wszechświata, próby odpowiedzi na pytanie o jego wiek, o wiek Ziemi. O atomie, o dinozaurach, budowie atmosfery. O komórce, o naszym DNA.

Jest to książka o szalonych naukowcach, którzy nie wahali się eksperymentować na sobie (oraz - co mniej chwalebne - na innych), oraz o pechowych naukowcach (tych, których zasługi przeszły na innych). Jest tu mowa o Parku Yellowstone, który w rzeczywistości jest wulkanem. Jego erupcja może nastąpić w każdej chwili.

Przedstawiona jest tu historia badań dna oceanicznego za pomocą pierwszych batysfer i batyskafów. Nadal mało wiemy o tym, co się dzieje na dnach oceanów. Można dowiedzieć się jak zadziwiająca substancja jest tlenek wodoru, czyli (nie)zwykła woda. Jest to książka o tym, jak zadziwiającym cudem jest powstanie życia na Ziemi. O tym, ile czasu zajmują niektóre badania. Identyfikacja aminokwasów hemoglobiny zajęła M. Petruzowi 23 lata!

Wiele kwestii - m. in. powstanie życia i człowieka nadal budzi spory.

Książka trudna, ale bardzo ciekawa, polecam.

Przeczytałam tę książkę i żyję ;) W Ziemię nie uderzył żaden meteoryt, a jest to realne i wbrew pozorom wcale nie tak łatwo jest go dostrzec i następnie zmienić trajektorię jego lotu. Nie nastąpiły żadne drgania płyt tektonicznych (to też jest realne, mimo, że żyję z dala od miejsca, gdzie się stykają płyty tektoniczne).

Polecam książkę, jest niesamowita. Autor wychodzi...