"Ufff!" to pierwsze co pomyślałam, czytając ostatnią linijkę obszernego dość tekstu który składa się na "Śliskiego" (a to przecież tylko część pierwsza). No właśnie, ufff, bo po paru dniach intensywnego czytania udało mi się przebrnąć przez przygody znanego już z poprzednich tomów Sopla. Przygody, które tak naprawdę były o niczym.

Z jednej strony nie można narzekać - akcja jest dość wartka, coś się cały czas dzieje, ale co się dzieje tak naprawdę? Nic. Śliski chodzi tu, chodzi tam, jest przykładnym klientem i przez dziesięć stron kupuje parę amuletów czy nieco broni, potem idzie coś zjeść - gulasz, kaszę, chleb, do wyboru, do koloru. Od czasu do czasu odmówi wódki, bo jest teraz abstynentem. Ponarzeka na kości, na łysinę, na wszystkich dookoła, na to, na tamto. Do kogoś postrzela i ktoś postrzela do niego. I wszystko miło, wszystko znośnie, ale po co? Odkąd przeczytałam "Sopla" minęło trochę czasu, pamiętałam jednak mniej więcej o co chodzi i wokół czego krążyła (albo zdawała się krążyć) fabuła. W "Śliskim", przynajmniej tomie pierwszym, fabuły nie ma. Po prostu znikła, a że w "Soplu" był nóż, który.. Zaraz, jaki nóż? Jaki Sopel? ALE O CZYM MY W OGÓLE MÓWIMY?

Ja osobiście nie wiem o co chodzi. Codzienność Sopla może i byłaby ciekawa, gdyby prowadziła do jakiejś wewnętrznej zmiany u bohatera. Nie pogardziłabym jakimś przełomem. Na razie jednak dostaję tego samego Sopla, te same teksty, to samo wszystko - a ów bohater wcale mnie w sobie nie rozkochał, żebym z utęsknieniem wyczekiwała kolejnej przypowiastki o tym, jak to łysy Śliski szuka lepszych, chłodniejszych butów na nadchodzący sezon czy czegoś równie pasjonującego.

Odnosiłam wrażenie ogólnego chaosu. Wątków mnóstwo, żaden nie pociągnięty jakoś ciekawiej, intensywniej. Wszyscy dookoła ociekają wręcz intrygami, które snują, ale Sopel ociera się o to wszystko delikatnie, czytelnik zaś za każdym razem łapie się na tym, że oczekuje jak właściwa fabuła ruszy z kopyta i porwie ze sobą wszystko i wszystkich. Ale fabuła w "Śliskim" wcale tego nie zamierza. Niestety.

Prawdopodobnie będę czytała dalej. Chciałabym się przekonać czy moje zarzuty są słuszne czy też wyssane z palca. Kto wie, może fabuła wróci w końcu z wakacji i pokaże sobą coś więcej (a tutaj to akurat nie byłby wielki wyczyn). Niemniej "Śliski" to jedno z największych rozczarowań literackich jakie miałam okazję kiedykolwiek przeczytać. A szkoda..

"Ufff!" to pierwsze co pomyślałam, czytając ostatnią linijkę obszernego dość tekstu który składa się na "Śliskiego" (a to przecież tylko część pierwsza). No właśnie, ufff, bo po paru dniach intensywnego czytania udało mi się przebrnąć przez przygody znanego już z poprzednich tomów Sopla. Przygody, które tak naprawdę były o niczym.

Z jednej strony nie można narzekać - akcja...