Pełna recenzja na blogu ,,Za okładką''. http://co-jest-za-okladka.blogspot.com/

Leo i Aaron to dwaj bracia, różni jak dzień i noc, którzy gonią za ulotnymi marzeniami. Pierwszy to typowy przystojniak i lekkoduch, który uważa, że urodził się dla wystawnego życia, sławy i pieniędzy. Za wszelką cenę chce zerwać z dręczącą go przeszłością i wreszcie stać się ,,kimś''- byle nie harować z przymusu ojca. Aaron ceni sobie spokój, samotność, a pustkę w sercu może wypełnić mu tylko jedna dziewczyna, dla której pisze swoje piosenki. Jedynym wytchnieniem w życiu Aarona jest jego sekretna muzyka... Kiedy tajemnica Aarona wychodzi na jaw, za sprawką kilku nagrań wrzuconych do sieci, bracia uwikłali się w niezły przekręt. Tylko jak teraz wyjść z niego cało, kiedy wszystko zabrnęło za daleko?

Książkę czytało mi się bardzo lekko i przyjemnie, choć rzadko sięgam do powieści o takiej tematyce. Bardzo szybko wciągnęły mnie problemy nastolatków, braterskie sprzeczki, żarciki, docinki, a także ich wielkie plany i marzenia- w szczególności Leo-o których ciągle było mowa. Nie dało się nie zauważyć różnic między Leo i Aaronem. Oboje są wyjątkowo uparci i pamiętliwi- ale poza tym dzieli ich tak wiele, że z pewnością nie przyjaźniliby się w jednej szkole, gdyby nie pokrewieństwo. Opowieść pisana jest z dwóch perspektyw, dzięki czemu DOGŁĘBNIE, oj na prawdę, dogłębnie, możemy poznać podejście braci do różnych spraw. Także dzięki temu szybko zorientowałam się, jak strasznie nie lubię Leona- Boże, dzięki że oszczędziłeś mi takiego brata!- który nie dość, że jest lekkomyślnym egoistą, to jeszcze nie szanuje twojej prywatności, twoich potrzeb i twoich uczuć. Nie ukrywam, czasem pomijałam rozdziały z Leo, bo jego wielkie aspiracje i marzenia o sławie, byciu w centrum uwagi szarpały mi nerwy.
Druga kwestia, o której trudno mi nie wspomnieć, to realizm powieści. Nie chce mi się wierzyć, że już dzięki pięciu piosenkom wstawionym na kanale You Tuba, przez zaznaczmy- przeciętnego Janusza (z szacunkiem dla Januszy) w niespełna dwa miesiące można zdobyć TAK wysoką oglądalność. Leo, gwiazda ,,Play Serafin'' jak za pstryknięciem palca, zaczął być na ustach wszystkich uczniów w szkole, stał się rozpoznawalny i lubiany. Do tego już po pierwszym koncercie, wpadł w oko tajnej agencji, ,,produkującej'' gwiazdy. No błagam, nie mogłam uwierzyć w poziom absurdu, jaką wciskał mi autor tej książki.
Nie mniej jednak, książkę czytałam z wielkim zainteresowaniem i nie mogłam odłożyć książki spokojnie, by nie dowiedzieć się co będzie dalej. Z każdą kolejną stroną miałam dylematy: Czy oszustwo braci zostanie wykryte? Czy Aaron jeszcze kiedyś spotka Dalilę? I jak potoczą się losy ,,Plasy Serafin''?
Podsumowując, książka urzekła mnie swoim odmiennym światem: pełnym piosenek Aarona, koncertów, bankietów, konferencji prasowych, spotkań Develstaru, romansów i wreszcie opowieścią feralnej Castorfy. Czytając, czułam jakbym na prawdę była w środku tych zawikłanych zdarzeń, których dramaty pojawią się na okładkach czasopism. To wszystko oceniam na duży plus! :)
Jeśli chcecie zanurzyć się w świecie sławy, czytając może nie wybitną, ale za to przyjemną literaturę młodzieżową- polecam Wam ,,Play'' Javiera Ruescasa!
Plusy:
+ ciekawa historia przedstawiona z dwóch perspektyw- Leo i Aarona
+ cytaty z piosenek przy każdym rozdziale
+ lekka, przyjemna powieść pisana nieskomplikowanym językiem
Minusy:
- przeciągane opisy
- brak autentyczności- niektóre wydarzenia toczą się zbyt szybko i zbyt -
pomyślnie (chłopcy dochodzą do ,,sławy'' bez większych trudów)
[Recenzja na blogu. Prawa zastrzeżone]

Pełna recenzja na blogu ,,Za okładką''. http://co-jest-za-okladka.blogspot.com/

Leo i Aaron to dwaj bracia, różni jak dzień i noc, którzy gonią za ulotnymi marzeniami. Pierwszy to typowy przystojniak i lekkoduch, który uważa, że urodził się dla wystawnego życia, sławy i pieniędzy. Za wszelką cenę chce zerwać z dręczącą go przeszłością i wreszcie stać się ,,kimś''- byle nie...