Świetna powieść, której akcja osadzona jest w półświatku przestępczym. Atutem tej książki jest złodziejska gwara i duża dawka emocji podczas czytania.

Świetna powieść, której akcja osadzona jest w półświatku przestępczym. Atutem tej książki jest złodziejska gwara i duża dawka emocji podczas czytania.

Książki Piaseckiego zaczęłam czytać ponieważ zaintrygowała mnie postać autora. Był on niewątpliwie osobą nietuzinkową i problematyczną .Ten uczestnik walk z bolszewikami w 1920 roku, oficer polskiego wywiadu, żołnierz AK, wróg władzy ludowej , to jednocześnie przemytnik, złodziej, skazany za rozbój z użyciem broni na 15 lat więzienia, osadzony w jednym z najcięższych więzień na Świętym Krzyżu. Dlaczego o tym wspomniałam? Otóż dlatego,że książka ,, Jabłuszko'' opowiada o świecie przestępczym Mińska Litewskiego w 1918 roku , a Sergiusz Piasecki bazuje na własnych doświadczeniach w złodziejskim fachu. Głównym bohaterem jest Olek Baran, postać autentyczna , doliniarz, stolarz, człowiek doświadczony trudnym dzieciństwem. Piasecki pokazuje czytelnikowi środowisko przestępcze ,,od zaplecza'' , poznajemy kodeks honorowy , zwyczaje, gwarę złodziejską. Książka jest rewelacyjna, kilka razy mocno się wzruszyłam, kilka razy wywołała szczery śmiech. To pierwsza część ,,Trylogii złodziejskiej'', po drugą sięgnę niebawem, bo bardzo interesują mnie dalsze losy Olka Barana. Polecam 👍

Książki Piaseckiego zaczęłam czytać ponieważ zaintrygowała mnie postać autora. Był on niewątpliwie osobą nietuzinkową i problematyczną .Ten uczestnik walk z bolszewikami w 1920 roku, oficer polskiego wywiadu, żołnierz AK, wróg władzy ludowej , to jednocześnie przemytnik, złodziej, skazany za rozbój z użyciem broni na 15 lat więzienia, osadzony w jednym z najcięższych...

Pierwsza książka tego autora, na którą natrafiłem. Zachwyciła mnie tak bardzo, że teraz czytam wszystko co wpadnie mi w ręce i podpisane jest nazwiskiem Sergiusza Piaseckiego.

Pierwsza książka tego autora, na którą natrafiłem. Zachwyciła mnie tak bardzo, że teraz czytam wszystko co wpadnie mi w ręce i podpisane jest nazwiskiem Sergiusza Piaseckiego.

Pierwsza książka tego autora, na którą natrafiłem. Zachwyciła mnie tak bardzo, że teraz czytam wszystko co wpadnie mi w ręce i podpisane jest nazwiskiem Sergiusza Piaseckiego.

Pierwsza książka tego autora, na którą natrafiłem. Zachwyciła mnie tak bardzo, że teraz czytam wszystko co wpadnie mi w ręce i podpisane jest nazwiskiem Sergiusza Piaseckiego.

Niestety ale to jak na razie najsłabsza książka Piaseckiego spośród pięciu jakie czytałem. Jakże daleko jej chociażby do "Kochanka wielkiej Niedźwiedzicy", który został wydany jakieś dziesięć lat wcześniej. Realizuję jednak dalej plan przeczytania wszystkich książek autora i zabieram się za "Spojrzę ja w okno".

Niestety ale to jak na razie najsłabsza książka Piaseckiego spośród pięciu jakie czytałem. Jakże daleko jej chociażby do "Kochanka wielkiej Niedźwiedzicy", który został wydany jakieś dziesięć lat wcześniej. Realizuję jednak dalej plan przeczytania wszystkich książek autora i zabieram się za "Spojrzę ja w okno".

Po klimatach przemytniczych, szpiegowskich kolejna książka Piaseckiego dotyczy środowiska złodziei. Ta historia znowu nadaje się doskonale na film z gotowym już scenariuszem. Osobiście posiadam od dawna wszystkie "dzieła" Piaseckiego dozując co pewien czas jego książki by smakowały lepiej , tak jak to Jabłuszko.
Sergiusz nie zawodzi, można wczuć się w przedwojenne środowisko łotrzykowskie, które żyje swoim własnym życiem, z własnymi zasadami.
Odnosząc się do tego, co ktoś napisał niżej, że złodzieje są przedstawieni przez Piaseckiego jako lepsi od porządnych obywateli, to myślę, że autorowi nie o to chodziło, zwraca on uwagę na to, że ci niektórzy porządni obywatele, są jeszcze gorsi, bo nieraz najzwyczajniej łupią i okradają wszystkich, których mogą, nie przejmując się ich sytuacją życiową i biedą, a ukrywają się przy tym za majestatem prawem, wykonując dumnie swoje zawody (prawników, lekarzy, polityków itd.). Są bezkarni, nie mają przy tym żadnych zasad moralnych, kieruje nimi głównie chciwość i korupcja. Spłycając złodziejskie zasady są na pewno bardziej honorowe od braku jakichkolwiek zasad.

Po klimatach przemytniczych, szpiegowskich kolejna książka Piaseckiego dotyczy środowiska złodziei. Ta historia znowu nadaje się doskonale na film z gotowym już scenariuszem. Osobiście posiadam od dawna wszystkie "dzieła" Piaseckiego dozując co pewien czas jego książki by smakowały lepiej , tak jak to Jabłuszko.
Sergiusz nie zawodzi, można wczuć się w przedwojenne...

Po prostu świetna książka! Co bardzo lubię, bezpretensjonalna, napisana takim językiem, że czyta się z ogromną przyjemnością i nawet się nie wie kiedy przewraca się następną stronę by czytać i czytać.
Moje drugie spotkanie z S. Piaseckim i pokochałem tego pisarza. Wybitny talent, a nie był on żadnym zawodowym pisarzem i jest S. Piasecki dowodem na to, że wcale nie trzeba kończyć żadnych studiów literackich czy innych nauk w tym kierunku.
"Jabłuszko" to pierwsza część Trylogii złodziejskiej. Akcja to dawne kresy Rzeczpospolitej, konkretnie Mińsk.
Autor opisuje złodziejskie środowisko pod koniec drugiej dekady wieku XX. Robi to w bardzo przewrotny sposób. Pamiętacie "Bony and Clayde"? Ten klimat usprawiedliwiania. Piasecki tak to napisał, że aż się rozczuliłem nad dolą tych przestępców.
Wódka, miłość (ale jaka to nie napiszę, czytać!),złodziejski język (niewielki słownik na końcu książki),opisy włamów, mądrości życiowe i samo życie przede wszystkim!
Nie, no brak mi słów. Dobra rzecz!
P. S. I jak sobie przypomnę jedną książkę tej śmiesznej pani Tokarczuk to aż mnie szlag trafia komu oni dają te śmieszne Noble obecnie.

Po prostu świetna książka! Co bardzo lubię, bezpretensjonalna, napisana takim językiem, że czyta się z ogromną przyjemnością i nawet się nie wie kiedy przewraca się następną stronę by czytać i czytać.
Moje drugie spotkanie z S. Piaseckim i pokochałem tego pisarza. Wybitny talent, a nie był on żadnym zawodowym pisarzem i jest S. Piasecki dowodem na to, że wcale nie trzeba...

Mińskie Peaky Blinders

Złodziejska trylogia Sergiusza Piaseckiego to de facto jedna książka podzielona na trzy krótsze "tomy".

Jeśli lubicie gangsterskie klimaty lat 20. XX wieku, trafiliście idealnie. Mordobicia, strzelaniny, piękne femme fatale i twardzi faceci - czyta się to wszystko jednym tchem, zwłaszcza, że kluczowe, jak i drugoplanowe postaci są świetnie dopracowane.

Odrobinę raziła mnie pewna gloryfikacja złodziejstwa, jakiej we wstępie dopuszcza się autor. Teorię, wedle której przestępcy mają jakąś moralną przewagę nad "zwykłymi" obywatelami na szczęście nie pojawiają się na tyle często, by zepsuły odbiór całej książki.

Mińskie Peaky Blinders

Złodziejska trylogia Sergiusza Piaseckiego to de facto jedna książka podzielona na trzy krótsze "tomy".

Jeśli lubicie gangsterskie klimaty lat 20. XX wieku, trafiliście idealnie. Mordobicia, strzelaniny, piękne femme fatale i twardzi faceci - czyta się to wszystko jednym tchem, zwłaszcza, że kluczowe, jak i drugoplanowe postaci są świetnie...

To nie jest Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy, tu brak emocji, serca, własnych przeżyć. Przeciętnie.

To nie jest Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy, tu brak emocji, serca, własnych przeżyć. Przeciętnie.

Łotrzykowska powieść typowa dla Piaseckiego. Przyjemna lektura.

Łotrzykowska powieść typowa dla Piaseckiego. Przyjemna lektura.