Dla mnie bardzo ważny jest język tego co czytam, a język ,,Kuratora" jest po prostu ..... niesamowicie wymowny, pełen niuansów, związków frazeologicznych (zresztą wyczytałam, że autor powieści jest mistrzem języka.....) Uwielbiam czytać prozę trochę jak poezję – większość zdań jak strof w wierszu zmusza do myślenia, zastanowienia i odniesienia się do własnych doświadczeń. Język tworzy też atmosferę – i ta również jest niesamowita.
Ja podzieliłam sobie książkę na dwie części – czas do Marty i czas od Marty – ta pierwsza jest bardziej wymowna i ciekawa pod względem językowym (mój ulubiony fragment ! Majstersztyk - ,, (...) przecież nie płacisz za seks, tylko za wszystko czego nie musisz robić (...)" i do końca rozdziału), ta druga jednak zrobiła na mnie emocjonalnie większe wrażenie. Wolę tego Pawła, który dla mnie odkrywa się jako człowiek zdystansowany ale wrażliwy, świetny ale trochę bierny obserwator życia i świata, które toczą się jakby obok niego. Zastanawiałam się, jakie będzie zakończenie i muszę przyznać, że takiego nie brałam pod uwagę. Zrobiło mi się smutno i przykro
Czytając opracowania i interpretacje opisuje się Pawła - sfrustrowany, pogodzony z przemijaniem (4 wątki śmierci na kartach książki !) i ja tego nie czułam, wszystko przemawiało za tym, że tak jest ale ja odnosiłam inne wrażenie. Jednak ta ostatnia scena utwierdziła mnie w przekonaniu , że tak było...

Zastanawiało mnie tylko wprowadzanie zmian w narracji – z pierwszoosobowej na trzecią – wybijało mnie to z rytmu czytania. Może chodzi o zdystansowanie się do bohatera, a bohatera do odbiorcy ?

Powieść bardzo nastrojowa, nostalgiczna. Nie wiem co takiego robią pisarze, jakie środki językowe stosują, że bardzo plastycznie opisują świat – czytając ,,Kuratora" widzę, słyszę, czuję świat tam przedstawiony, takie książki cenię sobie najbardziej, chociaż temat nie mój ulubiony, ale jeśli chodzi o niego – jedna z lepszych jakie czytałam.Wątek seksu dodaje pikanterii – książka mówiąca o problemie egzystencjalnym w bezpośredni sposób od pierwszej do ostatniej strony dla mnie byłaby trochę męcząca...

Dla mnie bardzo ważny jest język tego co czytam, a język ,,Kuratora" jest po prostu ..... niesamowicie wymowny, pełen niuansów, związków frazeologicznych (zresztą wyczytałam, że autor powieści jest mistrzem języka.....) Uwielbiam czytać prozę trochę jak poezję – większość zdań jak strof w wierszu zmusza do myślenia, zastanowienia i odniesienia się do własnych doświadczeń....