W tej publikacji przeraża świadomość. Świadomość, którą nabywamy, o kobietach. Zwykle agresję itp. postrzega się za domenę mężczyzn. Brutalność, bestialstwo, bezduszność - to cechuje większość opisanych kobiet. Niektóre są wyrafinowane i przebiegłe, organizują nieludzkie zbrodnie, przepełnione nienawiścią, egoizmem i pogardą do życia. Jednocześnie próbują zmyślnie wybielić siebie i swoje czyny, dać sobie usprawiedliwienie. Ale czy to usprawiedliwienie przed samą sobą? Wydaje mi się, że nie. Wrażenie, że mimo możliwości opowiedzenia o własnej stronie medalu, one często próbują znów mamić, wzbudzać współczucie, stanąć w roli ofiary złego świata.

W pewnym sensie są ofiarami. Nie przeczę, że doświadczenia, patologia w jakiej żyły mogły zniszczyć ich osobowość, zrobić z nich nieczułe, bezwstydne, podłe. Nie powiem również, że społeczeństwo jest bez winy wobec nich, bo niektóre mogły "wyjść na ludzi", moim zdaniem. Jednak czegoś zabrakło. Zabrakło dobra w innych, reakcji społecznej, czasami reakcji instytucji.

Nie byłam w stanie tej książki czytać na raz. Po 2-3 historiach musiałam przerwać czytanie. Ciężkie historie, ciężki tekst. Zastanówcie się zanim po nią sięgnięcie, bo nie jest to pozycja dla każdego.

Gratuluję Katarzynie Bondzie, że dała radę. Spotkała się z tymi kobietami, wysłuchała ich, spisała wszystko, dodała materiały z akt sprawy. Musiała żyć z tymi historiami przez dłuższy czas, co z pewnością nie było łatwe. Ja chyba bym nie potrafiła.

W tej publikacji przeraża świadomość. Świadomość, którą nabywamy, o kobietach. Zwykle agresję itp. postrzega się za domenę mężczyzn. Brutalność, bestialstwo, bezduszność - to cechuje większość opisanych kobiet. Niektóre są wyrafinowane i przebiegłe, organizują nieludzkie zbrodnie, przepełnione nienawiścią, egoizmem i pogardą do życia. Jednocześnie próbują zmyślnie wybielić...