Shrek przy tej fabule to nędzny wypierd pseudotwórczości.

Shrek przy tej fabule to nędzny wypierd pseudotwórczości.

Wróciłam do książki z dzieciństwa i przeczytałam ją z przyjemnością.
To historia Królestwa Paflagońskiego i Krymtatarii. Władca Paflagonii, Seriozo, umierając powierza swojego syna Lulejkę bratu - Walorozie. Niestety, ten, kierowany żądzą władzy, sam obejmuje tron. Dorastający Lulejka jest za mało bystry, aby coś z tym zrobić. Kocha się w swojej kuzynce, córce Walozory - Angelice. Sądzi więc, że tak czy inaczej, zostanie kiedyś królem. Na jego nieszczęście Angelika zakochuje się w następcy tronu Krymtatarii - Bulbie, synu uzurpatora.
W Krymtatarii bowiem wiele lat wcześniej niejaki Padella (ojciec Bulby) zabija prawowitego króla Kalafiore. Malutka księżniczka, Różyczka, córeczka prawowoitych władców, prawdopodobnie ginie, zjedzona przez lwy w lesie.
Losy czworga młodych ludzi nieustannie się krzyżują, w czym macza palce Czarna Wróżka. Jako matka chrzestna Lulejki i Różyczki daje im w wianie ,,odrobinę cierpienia" i to jest najlepsza rzecz, jaka ich spotyka.
Utwór jest fantastyczny, groteskowy, sarkastyczny i zabawny. Można to odczytywać jako baśń, taką w klimacie ,,Alicji z Krainy Czarów". Ludzie zamienieni w kołatki, mówiące lwy, nieustanne zmiany akcji, fałszywi dworzanie i okrutni władcy, zaczarowana róża i pierścień.... Pamiętam, że jako 10-latka byłam tą książką oczarowana, podobały mi się ilustracje (autora) i rymowanki na paginie oraz język - prosty i dosadny, a zarazem staranny. Bawiły mnie przygody Bulba i Angeliki, kibicowałam Różyczce i Lulejce. Podobał mi się też film z Katarzyną Figurą, oddający sarkastyczny wydźwięk całości. Dorośli mogą to czytać jeszcze jako satyrę na wady ludzkie albo wady rządzących.... Uważam jednak, że to przede wszystkim książka dla dzieci, bardzo inteligentna i zabawna baśń.

Wróciłam do książki z dzieciństwa i przeczytałam ją z przyjemnością.
To historia Królestwa Paflagońskiego i Krymtatarii. Władca Paflagonii, Seriozo, umierając powierza swojego syna Lulejkę bratu - Walorozie. Niestety, ten, kierowany żądzą władzy, sam obejmuje tron. Dorastający Lulejka jest za mało bystry, aby coś z tym zrobić. Kocha się w swojej kuzynce, córce Walozory -...

Jakże niezwykła jest historia księcia Julia (w serialu TV - Lelujki) i księcia Bulba oraz księżniczek Angeliki i Rosalby z królestw Paflagonii i Krymatatarii! Jakiż wpływ na ich losy miały magiczny pierścień i takaż róża ofiarowane ich przodkom przez Czarną Wróżkę! Spisać ich w krótkim poście nie sposób. Tak sobie czytam i poznając dzieje straszliwej bitwy pomiędzy oboma królestwami natykam się na słowa: "Moje skromne pióro nie nadaje się do opisywania bitew. Powiem Wam więc tylko, że nie życzyłbym nawet Rosjanom tak druzgocącej klęski, jaką poniosła tego dnia armia króla Padelli". "Nawet Rosjanom"! Ja tam życzę... Baśń przecudowna, na dzisiejsze kryteria okrutna, ale mnie raczej odrzucają dzisiejsze kryteria ciumci - pumci, nie dawne baśnie. Językowo - cacko, zapewne w oryginale, a w tłumaczeniu na pewno: pewien dzielny kapitan nosi nazwisko Decapito. Że też wcześniej tego nie przeczytałam!

Jakże niezwykła jest historia księcia Julia (w serialu TV - Lelujki) i księcia Bulba oraz księżniczek Angeliki i Rosalby z królestw Paflagonii i Krymatatarii! Jakiż wpływ na ich losy miały magiczny pierścień i takaż róża ofiarowane ich przodkom przez Czarną Wróżkę! Spisać ich w krótkim poście nie sposób. Tak sobie czytam i poznając dzieje straszliwej bitwy pomiędzy oboma...

Przeczytać ku relaxowi.

Z cyklu: książka, która wpadła w ręce przypadkiem.
Baśń przedziwnego zamysłu: każde dwie stronice okraszone złotomyślnym rymem częstochowieckim a ryty sprawną ręką samego Autora uczynione, co raz oczy kuszą. Opowieść to pospolita a magiczna, ku uciesze pań i panów wysoko postawionych uczyniona niechybnie. Słowoprzekładacz zaś swą robotę z wdziękiem i sprawnością wielką wykonał, które zachwyt tylko wzbudzać winny.

Fantasy dla ubogich duchem na modłę belle epoque.

Przeczytać ku relaxowi.

Z cyklu: książka, która wpadła w ręce przypadkiem.
Baśń przedziwnego zamysłu: każde dwie stronice okraszone złotomyślnym rymem częstochowieckim a ryty sprawną ręką samego Autora uczynione, co raz oczy kuszą. Opowieść to pospolita a magiczna, ku uciesze pań i panów wysoko postawionych uczyniona niechybnie. Słowoprzekładacz zaś swą robotę z wdziękiem...

Kilkanaście lat ta książka czekała na mojej półce i doczekała się przeczytania. Nie żałuję, że przeczytalam, choć była to bajka. Polecam każdemu - małemu i dużemu ☺️

Kilkanaście lat ta książka czekała na mojej półce i doczekała się przeczytania. Nie żałuję, że przeczytalam, choć była to bajka. Polecam każdemu - małemu i dużemu ☺️

Baśń. Tego się nie spodziewałam. Tytuł powszechnie znany, a tutaj Lulejka i Bulbo- cóż to takiego? Nie żałuję i będę polecała wszystkim, małym i dużym. O podstępie, oddaniu. Zachęcam 😌

Baśń. Tego się nie spodziewałam. Tytuł powszechnie znany, a tutaj Lulejka i Bulbo- cóż to takiego? Nie żałuję i będę polecała wszystkim, małym i dużym. O podstępie, oddaniu. Zachęcam 😌

Dopiero jako dorosły facet zabrałem się za tą książkę uznawaną za dla dzieci. Jako siedmiolatek byłem w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na spektaklu "Pierścień i róża" we wrześniu czy październiku 2005. Nie bardzo już pamiętam, ale wrócę do literackiego pierwowzoru. Wbrew pozorom, dorośli też mogą znaleźć w niej coś dla siebie - tak jak np. w "Małym Księciu". Król Kalafior i książę Lulejko, to jak te postaci się nazywają, daje nam odpowiedź dlaczego to jest uznawane za dziecięcą powieść. Wiadomo, wszystko się szczęśliwie kończy i nie ma w niej jakichkolwiek scen przemocy. Ze spektaklu pamiętam jeszcze, że był śpiewany - taki musical, napisałbym. Wątpię, bym się jeszcze na coś takiego przeszedł drugi raz, ale nigdy nie mówię nigdy. Tym niemniej, czasu nie straciłem i serdecznie polecam dzieciom i dorosłym.

Dopiero jako dorosły facet zabrałem się za tą książkę uznawaną za dla dzieci. Jako siedmiolatek byłem w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na spektaklu "Pierścień i róża" we wrześniu czy październiku 2005. Nie bardzo już pamiętam, ale wrócę do literackiego pierwowzoru. Wbrew pozorom, dorośli też mogą znaleźć w niej coś dla siebie - tak jak np. w "Małym Księciu". Król...

Nie wiem jakim cudem, ale całe życie myślałam że jest to tytuł z gatunku płaszcza i szpady. A to była klasyczna bajka i to taka dla młodszych. Nawiasem mówiąc też mnie ubawiła.

Nie wiem jakim cudem, ale całe życie myślałam że jest to tytuł z gatunku płaszcza i szpady. A to była klasyczna bajka i to taka dla młodszych. Nawiasem mówiąc też mnie ubawiła.

Ta książka jest cudowna w swej grotesce. Jest o tyle ciekawa, że nie zawsze trzyma się tego klasycznego baśniowego schematu, w związku z czym ma całkiem zaskakujące zwroty akcji

Ta książka jest cudowna w swej grotesce. Jest o tyle ciekawa, że nie zawsze trzyma się tego klasycznego baśniowego schematu, w związku z czym ma całkiem zaskakujące zwroty akcji

Pełna humoru, wciągająca, intrygująca fabuła, momentami groteskowa, słowem- arcydzieło. Nigdy tak dobrze się nie bawiłam czytając książkę

Pełna humoru, wciągająca, intrygująca fabuła, momentami groteskowa, słowem- arcydzieło. Nigdy tak dobrze się nie bawiłam czytając książkę