Czytana ponownie po wielu latach pierwsza książka Forsytha wciąż bawi i wciąga. Pojedynek między zawodowym mordercą a komisarzem Lebelem opisany jest znakomicie, i mimo, że wiem jak to się skończy, wciąż czytam z niesłabnącym zainteresowaniem. To już klasyka literatury sensacyjnej.

Ów debiut Forsytha jest, moim zdaniem, jego najlepszą książką, w póżniejszych nie trzymał napięcia, fabuła była zbyt skomplikowana, zaś dydaktyczne wtręty irytowały. Tutaj wszystko jest bardzo proste: profesjonalny morderca, Szakal chce zabić prezydenta de Gaulle'a, zaś policjant francuski, komisarz Lebel chce temu przeszkodzić. Fabuła książki to pojedynek tych dwóch osobowości, wybitnie inteligentnych, energicznych, pomysłowych. Ów pojedynek niezmiennie przyciąga uwagę, nie pozwala oderwać się od lektury, mimo tego, że wiemy jak się cała rzecz skończy. To cecha dobrej literatury kryminalnej czy sensacyjnej: można znać rozwiązanie zagadki – wiedzieć kto zamordował – ale mimo to czytać książkę z niesłabnącym zainteresowaniem.

Bardzo ciekawe są też szczegółowe opisy przygotowań Szakala, tego geniusza zbrodni do zamachu: zmiana tożsamości, konstrukcja strzelby, przemyt broni, szczegółowe planowanie posunięć, itd. Wybitny to był zawodowy zabójca...

Znajdujemy tez wątki mniej ciekawe na przykład cała historia z pułkownikiem Saint-Clair jest do bólu banalna i sztampowa. Niemniej w swoim debiucie Forsyth ustrzega się w większości przed banałami, tak że wciąż warto czytać tą klasykę literatury sensacyjnej.

Czytana ponownie po wielu latach pierwsza książka Forsytha wciąż bawi i wciąga. Pojedynek między zawodowym mordercą a komisarzem Lebelem opisany jest znakomicie, i mimo, że wiem jak to się skończy, wciąż czytam z niesłabnącym zainteresowaniem. To już klasyka literatury sensacyjnej.

Ów debiut Forsytha jest, moim zdaniem, jego najlepszą książką, w póżniejszych nie trzymał...