Nie mam krzty wątpliwości, co do tego, że "Cień wiatru" jest moim numerem jeden w świecie książek.
Sięgając po egzemplarz nie miałam żadnych wygórowanych oczekiwań, potrzebowałam czegoś lekkiego, dla relaksu. Jakże ogromne było moje zdziwienie, gdy okazało się, że książka jest tak wybitnie dobra, że pochłąnęłam ją w niecałe dwa dni, wypełniona emocjami, których nie udało mi się wcześniej poznać.
Czytając powieść, odczuwałam wszystkie emocje głównego bohatera - Daniela, na którego spadł niesamowity zaszczyt by uchronić jeden egzemplarz z Cmentarza Zapomnianych Książek. Daniel decyduje się wybrać powieść nieznanego mu dotąd Juliana Caraxa i od tego momentu przenosimy się w niezwykły świat młodego chłopca, jego fascynacji, poszukiwań odpowiedzi na nurtujące go pytania, które dzień po dniu nabierały dla niego coraz to większego znaczenia. Ale przeżywamy również jego codzienność - pierwsze zakochanie, poświęcenie dla drugiego człowieka, dostrzegamy jego dobroć i bierzemy udział w dziwnych zdarzeniach, które zaczęły pojawiać się tuż po przeczytaniu przez Daniela powieści z Cmentarza Zapomnianych Książek

Czytając "Cień wiatru" zatraciłam się w ujmującej historii, która odbywała się w przepięknej Barcelonie, a która wydała mi się na tyle rzeczywista, jakby wydarzyła się kilka dni wcześniej tuż obok mojego domu. Niebywale pięknie napisana, wyzwalająca w człowieku wszystkie potrzebne emocje by przeżyć ją w ten magiczny dla mnie sposób.
Pojawia się nie tylko wątek tajemnicy, którą bohaterowie starają się rozwikłać, ale także elementy dreszczowca, które cały czas podtrzymują napięcie a także niebanalny wątek miłosny, który prowadzi nas w nieznane zakątki całej historii.

Wracałam do książki wiele razy, by móc w pełni, z czystym sumieniem napisać, że jest to prawdziwe dzieło literackie, obok którego nie da się przejść obojętnie. Niewiarygodnie ujmująca, obfita w piękne i życiowe cytaty, napisana językiem, którego w książkach nie spotyka się na co dzień.
Jestem niemalże pewna, że każdy czytelnik będzie w stanie znaleźć dla siebie coś, co do głębi poruszy jego serce (nie mówię, że musi być to cała historia od deski do deski, jak u mnie).

Cytatów mogłabym wypisać naprawdę wiele, ale nie na tym to wszystko polega. Zostawię jeden. Jeden, który w swej prostocie mógłby być idealnym "skrótem" mojej recenzji:

"[...] niewiele rzeczy ma na człowieka tak wielki wpływ jak pierwsza książka, która od razu trafia do jego serca."

Nie mam krzty wątpliwości, co do tego, że "Cień wiatru" jest moim numerem jeden w świecie książek.
Sięgając po egzemplarz nie miałam żadnych wygórowanych oczekiwań, potrzebowałam czegoś lekkiego, dla relaksu. Jakże ogromne było moje zdziwienie, gdy okazało się, że książka jest tak wybitnie dobra, że pochłąnęłam ją w niecałe dwa dni, wypełniona emocjami, których nie udało...