Ciąg dalszy przypadków Mileny, jej sympatycznej ciotki, pewnego Bachora spod jedynki i jej taty Jacka. od czasu do czasu pojawiał się wiecznie głodny pies Parys Antonio. Książkę czytało mi się równie dobrze jak poprzednią, aczkolwiek mój zachwyt spowodowany przeczytaniem pierwszej części odrobinę się obniżył. I sama do końca nie wiem czym to jest spowodowane, ale ogólne wrażenie było gorsze.
Może dlatego, że gdy Milaczkowi wybuchł samochód. osoba która ów wybuch zleciła nie została w żadnym stopniu ukarana, a sam Milaczek przeszedł nad utrata błyskawicznie do porządku dziennego. Co według mnie bardzo dziwne. Nie jestem fanką motoryzacji, ale gdyby to mój samochód spłonął na pewno starałabym się dowiedzieć, kto mi tak źle życzy.
Z drugiej jednak strony bohaterowie sympatyczni, zołz żadnych tym razem nie było (poza Niskim, ale jego trudno nazwać zołzą, spełniał raczej funkcję chama), wartka akcja no i fajne zakończenie to dla mnie zdecydowane plusy Panien Roztropnych.

Ciąg dalszy przypadków Mileny, jej sympatycznej ciotki, pewnego Bachora spod jedynki i jej taty Jacka. od czasu do czasu pojawiał się wiecznie głodny pies Parys Antonio. Książkę czytało mi się równie dobrze jak poprzednią, aczkolwiek mój zachwyt spowodowany przeczytaniem pierwszej części odrobinę się obniżył. I sama do końca nie wiem czym to jest spowodowane, ale ogólne...