Bardzo dobra książka.

Ogólnie nie interesuję się Japonią, prawie wcale, zawsze moja uwaga kierowała się w kierunku Skandynawii, jednak książka ta była dla mnie niezwykle interesująca.

Świetna historia, przyjemna narracja, wyjątkowi bohaterowie plus cała masa przemyśleń, które napływają do głowy podczas lektury.

Polecam!

Bardzo dobra książka.

Ogólnie nie interesuję się Japonią, prawie wcale, zawsze moja uwaga kierowała się w kierunku Skandynawii, jednak książka ta była dla mnie niezwykle interesująca.

Świetna historia, przyjemna narracja, wyjątkowi bohaterowie plus cała masa przemyśleń, które napływają do głowy podczas lektury.

Polecam!

Naprawdę nie wiem czemu tak mało mówi się o tej książce, jest niesamowita. Pełna akcji i historii które pochłaniają i na długo nie puszczają. Przepiękna po prostu przepiękna.

Naprawdę nie wiem czemu tak mało mówi się o tej książce, jest niesamowita. Pełna akcji i historii które pochłaniają i na długo nie puszczają. Przepiękna po prostu przepiękna.

📖🐲
Powieść o czasie, więc niekiedy leci naprzód jak w fascynujących i aż szkoda, że tak krótkich dziennikach i listach Harukiego #1, a czasami praktycznie staje, kiedy bohaterowie podejmują swoje filozoficzne rozważania. Bardzo podobała mi się też koncepcja tego, że przeciąganie czasu o kolejne doświadczenia lub czynności jest bezsensowne, bo i tak zawsze może być tego za mało i nie można w ten sposób odmierzyć wartości życia. Interesujące jest także skontrastowanie bardzo zwyczajnego życia Ruth z dość egzotyczną przynajmniej z mojego punktu widzenia ścieżką życia Nao. Podoba mi się też kreacja bohaterów, ponieważ każdy z nich jest inny i ma swoje indywidualne cechy. Co do wpływania czytelnika na dzieło mam mieszane uczucia i te fragmenty podobały mi się najmniej. Polecam, choć mnie lektura zabrała sporo czasu, jednak nie uważam go za stracony ;-)

📖🐲
Powieść o czasie, więc niekiedy leci naprzód jak w fascynujących i aż szkoda, że tak krótkich dziennikach i listach Harukiego #1, a czasami praktycznie staje, kiedy bohaterowie podejmują swoje filozoficzne rozważania. Bardzo podobała mi się też koncepcja tego, że przeciąganie czasu o kolejne doświadczenia lub czynności jest bezsensowne, bo i tak zawsze może być tego za...

Piękna ksiązka. Jedna z moich ukochanych.

Piękna ksiązka. Jedna z moich ukochanych.

Jest to powieść, w której przeplatają się ze sobą dwie całkowicie inne, lecz równie ciekawe narracje. Za pomocą słów zapisanych w dzienniku oraz japońskich listach połączą się losy szesnastoletniej uczennicy z Japonii, Nao, oraz Ruth, powieściopisarki żyjącej w Kanadzie.
⠀⠀⠀⠀⠀
Zacznę od tego, że dla niektórych może być to dziwna lektura. Autorka skupia się głównie na filozofii życia, czasu i fizyce kwantowej. Pokazuje ona czytelnikom trochę inny wymiar naszej codzienności, to jak różne rzeczywistości przenikają się ze sobą. Muszę przyznać, że ja sama trochę się w tym gubiłam i do dzisiaj nie wiem, czy zrozumiałam tę książkę w stu procentach 😂 Momentami mi się dłużyła, ale chyba o to chodziło. Czytelnik miał kontemplować na temat życia i czasu, a zdecydowanie nie da się tego robić w pośpiechu. Ruth Ozeki w “W poszukiwaniu istoty czasu” zastosowała również bardzo ciekawy zabieg, to znaczy dzienniki Nao były jakby redagowane przez drugą bohaterkę. Wszystkie przypisy pochodziły od kanadyjskiej pisarki, dzięki temu po raz kolejny życia obu kobiet przecinały się ze sobą.
⠀⠀⠀⠀⠀
Ta lektura jest dziwna, jednak uważam, że idealnie pasuje do zimowych wieczorów przy cieple kominka (lub kaloryfera 🙈)

https://www.instagram.com/livquebooks/

Jest to powieść, w której przeplatają się ze sobą dwie całkowicie inne, lecz równie ciekawe narracje. Za pomocą słów zapisanych w dzienniku oraz japońskich listach połączą się losy szesnastoletniej uczennicy z Japonii, Nao, oraz Ruth, powieściopisarki żyjącej w Kanadzie.
⠀⠀⠀⠀⠀
Zacznę od tego, że dla niektórych może być to dziwna lektura. Autorka skupia się głównie na...

Niezwykle przyjemna w lekturze, ale i dojmująca przygnębiająca w przekazie.

Ciepło opowiedziana, nieco bajkowa historia dwóch światów, z których jeden próbuje uratować drugi.
Przejmujące świadectwo wyobcowania, porażki i poświęcenia.
Budujące rozważania nie tyle nad "sensem" życia i czasu, co "byciem" częścią czasu. Zdefiniowania własnej istoty, własnego ja.

"Kiedy góra patrzy w górę, jest dołem. Kiedy dół patrzy w dół, jest górą. Nie to samo. Nie różne."

Dawno żadna książka nie dała mi tyle radości z czytania. Nie wzbudziła takiej fascynacji odkrywaną historią. I nie napawała tak ogromną pogodą ducha na resztę dnia. Polecam do spokojnego zaczytania, jako coś miłego dla serca. Szczególnie młodym dziewczętom, mogącym utożsamić się z Nao i Ruth, oraz miłośnikom japońskiej popkultury, niemuszącym sprawdzać w przypisach znaczenia słowa "otaku" 😉

Niezwykle przyjemna w lekturze, ale i dojmująca przygnębiająca w przekazie.

Ciepło opowiedziana, nieco bajkowa historia dwóch światów, z których jeden próbuje uratować drugi.
Przejmujące świadectwo wyobcowania, porażki i poświęcenia.
Budujące rozważania nie tyle nad "sensem" życia i czasu, co "byciem" częścią czasu. Zdefiniowania własnej istoty, własnego ja.

"Kiedy...

Po przeczytaniu tej książki na prawdę jestem w poszukiwaniu straconego czasu. Bardzo słaba treść, która przewyższa formę.

Po przeczytaniu tej książki na prawdę jestem w poszukiwaniu straconego czasu. Bardzo słaba treść, która przewyższa formę.

Fascynująca książka prowadząca od rzeczywistości, przez sen, filozofię do idei oświecenia. Nie mogłam się oderwać. Polecam.

Fascynująca książka prowadząca od rzeczywistości, przez sen, filozofię do idei oświecenia. Nie mogłam się oderwać. Polecam.

Tej książki nie da się czytać szybko. Poszukiwanie istoty czasu ma prawo trochę trwać.

Na początku irytowało mnie to, że Ruth tak wolno czyta pamiętnik Nao. Potem pstryknęłam palcami, poczułam te 65 momentów i tempo czytania ustąpiło miejsca kontemplacji czytania.

Jest to powieść wielowymiarowa w takim sensie, że zawiera w sobie wiele: na początek oklepany motyw pisarki zmagającej się z blokadą twórczą i dość częsty motyw nastolatki, która nie może się odnaleźć wśród rówieśników. Potem schodzimy głębiej: ciemna strona Japonii, buddyjskie mniszki feministki, polowanie na wieloryby, prądy morskie, botanika, etyka maszyn. A najbardziej podoba mi się splątanie realizmu magicznego z fizyką kwantową! Z poważnie potraktowaną fizyką kwantową i jasno wyjaśnioną kwestią kota Schrodingera. Kra, Kra!

Tej książki nie da się czytać szybko. Poszukiwanie istoty czasu ma prawo trochę trwać.

Na początku irytowało mnie to, że Ruth tak wolno czyta pamiętnik Nao. Potem pstryknęłam palcami, poczułam te 65 momentów i tempo czytania ustąpiło miejsca kontemplacji czytania.

Jest to powieść wielowymiarowa w takim sensie, że zawiera w sobie wiele: na początek oklepany motyw pisarki...

Dobrze jest mieć czytającego męża i dbającego jednocześnie o to, żebym miała co czytać. Objawiło się to tym, że w momencie skończenia jednej książki, on stał już przede mną z dwiema kolejnymi propozycjami do poczytania, oczywiście spoza mojego stosiku "na już", liczącego kilkadziesiąt książek ;). I jedna z nich przyciągnęła mnie od razu, co było doskonałym wyborem. Dziękuję, kochanie. Książka o istocie czasu wpasowała się we mnie jak ulał (ech, ten mąż, to mnie chyba trochę zna). Do rzeczy. Książka jest napisana prostym językiem, więc czyta się ją bardzo przyjemnie. Ja miałam jednak sprzeczne odczucia w kwestii szybkości czytania, to znaczy miałam wrażenie, że czyta się szybko, a jednocześnie powoli. Cóż, możliwe, że takie było zamierzenie autorki. Zapewne pisała ona swoją książkę bardzo świadomie, o czym świadczy chociażby nadanie imienia Nao jednej z bohaterek. A o czym jest ta książka? O zen. Po prostu. Czy zen można nazwać istotą czasu? I co nią jest dokładnie? Odpowiedź jest w książce. A jak kogoś temat nie interesuje, to spokojnie może czytać tylko warstwę fabularną i też może go zaciekawi. Całość jest błyskotliwa, spokojna, klimatyczna. Mnie zatrzymywały rozmyślania i refleksje, które, choć nie były dla mnie nowością, to wzbogaciły mnie wewnętrznie. Ta książka to bardzo wartościowy wybór.

Dobrze jest mieć czytającego męża i dbającego jednocześnie o to, żebym miała co czytać. Objawiło się to tym, że w momencie skończenia jednej książki, on stał już przede mną z dwiema kolejnymi propozycjami do poczytania, oczywiście spoza mojego stosiku "na już", liczącego kilkadziesiąt książek ;). I jedna z nich przyciągnęła mnie od razu, co było doskonałym wyborem....