Niby fajna książka. Ciekawy pomysł. Trochę pirofobii (strach przed ogniem), trochę reinkarnacji. A to wszystko szczelnie owiane tajemnicą. Są też liściki i dziwne zdjęcia. Jednym słowem Płomień strachu ma wszystko to co powinien posiadać doskonały thriller psychologiczny. Więc dlaczego nim nie jest… Na pierwszy rzut oka, czyli tak na pięć pierwszych rozdziałów. Jest się przekonanym, że jak ta cała machina się rozkręci, to będzie bomba. Niestety wszystko okazało się niewypałem. Nomen omen książce której tematem przewodnim jest pirofobia brakuje wewnętrznego ognia… Thriller zupełnie bez „duszy’. Ewidentnie Jackowi coś nie wyszło. Płomień strachu przypomina mi powieści Karin Slaughter gdzie podobnie, wszystko jest poprawne, przemyślane, ale nie ma tego czegoś, tego klimatu który potrafią stworzyć inni autorzy. Mimo, że książki Holendra odnoszą sukcesy, mnie do siebie nie przekonał. Może kiedyś jeszcze się skusze na któraś z pozycji Jacka. Naprawdę książka nie jest zła, szybko się ją czyta. Niewymagający czytelnicy będą zachwyceni. Ale po co marnować czas na poprawne powieści, skoro można czytać inne rewelacyjne thrillery. Justyna.ju http://ksiazkinaszapasja.blogspot.com/

Niby fajna książka. Ciekawy pomysł. Trochę pirofobii (strach przed ogniem), trochę reinkarnacji. A to wszystko szczelnie owiane tajemnicą. Są też liściki i dziwne zdjęcia. Jednym słowem Płomień strachu ma wszystko to co powinien posiadać doskonały thriller psychologiczny. Więc dlaczego nim nie jest… Na pierwszy rzut oka, czyli tak na pięć pierwszych rozdziałów. Jest się...