Ciężko jest zrecenzować tą książkę, ponieważ trudno jest poddać jakiejkolwiek ocenie człowieka znanego jako Wilk z Wall Street.

Jeżeli miałabym oceniać sam język, sposób narracji - było bardzo fajnie. Pomimo ponad pięciuset stron, książkę czyta się w ekspresowym tempie, a z autorem bardzo szybko się... może nie tyle utożsamia (ciężko utożsamić się z rozhulanym milionerem), co zaprzyjaźnia.

Jeżeli miałabym ocenić historię - ratujcie mnie. Nigdy nie interesowałam się ekonomią, biznesem, a tym samym osobami z nimi związanymi. Gdyby nie film z DiCaprio (na którego poszłam tylko i wyłącznie dlatego, że od paru lat bardzo przekonałam się do gry aktorskiej oraz polubiłam Leonarda), nigdy nie chwyciłabym tej książki nawet do ręki. A tymczasem, po głośnym sukcesie filmu, wręcz polowałam na tą autobiografię w księgarniach, chcąc przekonać się, czy można prowadzić życie tak bardzo hedonistyczne jak Jordan Belfort.

Jeżeli miałabym zaś oceniać samego autora, a tym samym tytułowego Wilka z Wall Street, myślę, że gdybym go spotkała, najpierw wydłubałabym mu oczy, potem skopała tyłek, wypominając w jaki sposób wydawał miliony dolarów i co zrobił ze swoim życiem, a na koniec przeprosiła, bo mimo wszystko, sympatyczny z niego gość.

Pisząc swoją książkę, Jordan Belfort pewnie nie raz się uśmiechał. I chociaż zaznaczył on, że opowieść o jego życiu przedstawiona jest z pewną dawką ironii i sarkazmu, ciężko jest uwierzyć, że ten człowiek przez cały ten czas, przez wszystkie historie opisywane w tym tomiszczu, nie miał przyklejonego do swojej twarzy ironicznego uśmiechu.

Czytając o tym, jak bez mrugnięcia okiem Belfort wydaje setki, tysiące, a nawet miliony dolarów na bezsensowne rzeczy, narkotyki i prostytutki, normalnego człowieka aż skręca w środku. Sumy wymieniane w książce niektórym nawet nie śnią się po nocach, ludzie nie są w stanie nawet o nich zamarzyć.
W książce jest nawet fragment mówiący o tym, że skoro zarabia on (Jordan Belfort) tysiąc razy więcej niż przeciętny człowiek, może chyba wydawać dwadzieścia tysięcy dolarów z taką łatwością, jak zwykły Amerykanin wydaje dwadzieścia dolarów.
Nie zliczyłam, ile razy odkładałam książkę, myśląc: "Ale dupek...", by wrócić do niej po paru godzinach i chłonąć niedorzeczną historię amerykańskiego milionera jednym tchem.

... bo mimo wszystko, Jordana lubi się już od pierwszej strony. Nie wiem, czego to jest zasługa. Na co dzień nie cierpię czytać o ludziach, którzy marnują pieniądze na bzdury, luksusowe gadżety, bawełniane poduszki za równowartość rocznej wypłaty moich rodziców. Tymczasem, o Wilku z Wall Street chciało mi się czytać jeszcze i jeszcze, by poznać całą jego historię, zobaczyć czy czegoś żałował i przekonać się, jak wiele się nauczył.

Nie wiem, jak wiele jest prawdy w przytaczanych przez autora historiach, jednak jednoznacznie muszę stwierdzić, że o takim luksusowym życiu chyba tylko dobrze się czyta. Szczególnie, jeżeli historia przedstawiona jest w sposób tak prosty i jasny, przeplatana żartami i ironicznymi wstawkami.
Lubię "Wilka", a jednocześnie, chciałabym zedrzeć z niego skórę.

Czekam na następną część. I chociaż wiem, że Jordan żyje i ma się dobrze, zarabiając na swoich książkach kolejne miliony, z uwagą będę śledziła nowości na naszym rynku i wypatrywała "Polowania na Wilka z Wall Street". Jestem ciekawa, co z nim było dalej. ;)

Ciężko jest zrecenzować tą książkę, ponieważ trudno jest poddać jakiejkolwiek ocenie człowieka znanego jako Wilk z Wall Street.

Jeżeli miałabym oceniać sam język, sposób narracji - było bardzo fajnie. Pomimo ponad pięciuset stron, książkę czyta się w ekspresowym tempie, a z autorem bardzo szybko się... może nie tyle utożsamia (ciężko utożsamić się z rozhulanym milionerem),...