"Nie dane im było" jest książką o życiu ludzi na Wołyniu i o ich tragedii. Ma na celu przywrócenie pamięci o brutalnie zamordowanych rodakach, ale nie w formie oskarżenia, ale stanowczego upomnienia o zasłużony szacunek. Przebrnięcie przez książkę zajęło mi dużo czasu, gdyż początkowe szczegółowe opisy o Wacławce dłużyły mi się. Uważam jednak, że stanowiły niezbędny wstęp, aby w pełni zrozumieć, co utracili mieszkańcy Kresów Wschodnich. Opis wypędzenia mieszkańców Wołynia i ich cierpiezń oraz dręczenia aż do śmierci poruszył mnie i zszokował. Zszokował, bo uważam, że to oburzające, że się zapomina dziś o ofiarach ukraińskich nacjonalistów. Zapomnianym należy się szacunek i pamięć, a tego wciąż brakuje, chociaż my, Polacy zaczynamy powoli bć coraz bardziej dumni ze swojej historii i świadomi przeszłości, Żałuję, że opis został zubożony przez autora (w celu "oszczędzenia go nam"). Moim zdaniem nie godzi się, aby oszczędzać nasze słabe nerwy, skoro Kresowianom nie było oszczędzone cierpienie. Część o Wołyniu jest zdecydowanie za krótka w porównaniu do części o życiu Wacławki. Cieszę się jednak, że autor ma jeszcze kilka książek i bloga, więc mam nadzieję, że poszerzę swoją wiedzę w tym temacie. Osobiście niesamowitym atutem tej książki jest to, że pisze też o moich przodkach i mojej rodzinie. Uważam, że jest to ważny dokument historyczny i jestem głęboko wdzięczna Mieczysławowi Kuczyńskiemu, że wykonał całą pracę niezbędną do napisania tej książki.

"Nie dane im było" jest książką o życiu ludzi na Wołyniu i o ich tragedii. Ma na celu przywrócenie pamięci o brutalnie zamordowanych rodakach, ale nie w formie oskarżenia, ale stanowczego upomnienia o zasłużony szacunek. Przebrnięcie przez książkę zajęło mi dużo czasu, gdyż początkowe szczegółowe opisy o Wacławce dłużyły mi się. Uważam jednak, że stanowiły niezbędny wstęp,...