Początkowo mi się podobała. Cieszyłem się, że tym razem Yancey nie podał nam na tacy wszystkich ciekawych rozwiązań już na początku, jak miało to miejsce w Badaczu Potworów. Z zadowoleniem czekałem na rozwój akcji. Ale w połowie książki zaczynałem się już dość mocno niecierpliwić. A później dotarło do mnie, że ciekawych rozwiązań nie będzie w ogóle, no chyba że uda mi się dosiąść wysokiego wiatru.

Motyw drogi jest bardzo fajny i jest to coś, czego zabrakło w części pierwszej. Jednak cała reszta jest dla mnie niezrozumiała i wydaje mi się, że autor inaczej przedstawił historię niż ją sobie wyobraził. Nie potrafię pojąć, co skłoniło go do poprowadzenia akcji na tory rozważań moralnych. Bo z każdą kolejną podjętą kwestią tej natury coraz bardziej zbaczamy z kursu, by ostatecznie wykoleić się na znalezionym w gnojówce dziecku, któremu urwano głowę w imię nieodwzajemnionej miłości.

Myślę, że gdyby historię z Badacza Potworów przedstawić w formie Klątwy Wendigo moglibyśmy mieć do czynienia z opowiadaniem kompletnym. A tak w obu tomach czegoś brakuje. W drugim brakuje bardziej.

Myślę też, że gdyby Rick Yancey miał pod ręką oddanego asystenta to jego usługi okazałyby się mu nieodzowne, a ten dopilnowałby, aby autor utrzymał powieść w ryzach. Kogoś takiego jak Wiliam James Henry - bohater serii, którą stworzył.

Początkowo mi się podobała. Cieszyłem się, że tym razem Yancey nie podał nam na tacy wszystkich ciekawych rozwiązań już na początku, jak miało to miejsce w Badaczu Potworów. Z zadowoleniem czekałem na rozwój akcji. Ale w połowie książki zaczynałem się już dość mocno niecierpliwić. A później dotarło do mnie, że ciekawych rozwiązań nie będzie w ogóle, no chyba że uda mi się...