Opinia zawiera spojlery!
We wrześniu 2009 roku pisarz spotkał się z lektora, emerytowaną nauczycielką angielskiego przyjeżdżającą do szpitala Gainesville co tydzień jako wolontariuszka, która jako jedyna odwiedzała Williama Jamesa Henry'ego. Od niej dowiedział się, że mężczyzna momentami spędzał czas z Lillian, która cierpi na Alzheimera. Przez kilka tygodni znajduje sobie mężczyznę, a potem traci nim wszelkie zainteresowanie. Tego samego dnia pisarz odbył rozmowę z lekarzem, który stwierdził zgon Williama nocą 14 czerwca 2007 roku. Mężczyzna umarł ze staroci. Doktor nie natknął się też na pasożyta, którym William rzekomo zakaził się w młodości. Pisarz prowadzi poszukiwania jakiegoś członka rodziny na prośbę dyrektora szpitala.
Druga część dziennika Willa Henry'ego opisują wydarzenia z końca wiosny 1888 roku. Doktor Pellinore Warthrop otrzymuje zaproszenie na doroczne zgromadzenie monstrumologów w Nowym Jorku, gdzie jeden z kolegów zaniepokojony jest postawą przewodniczącego Abrahama Von Helrunga, który proponuje włączyć do katalogu wynaturzonych gatunków niektóre mityczne stworzenia, nadnaturalnego pochodzenia. Pellinore jest tą postawą oburzony, ponieważ istoty nadnaturalne przeczą nauce. Niespodziewanie doktora odwiedza jego była narzeczona, Mauriel Barnes-Chanler, która prosi o doktora o pomoc w odnalezieniu jej męża, Johna. Kobieta dostała list od przewodnika Pierre'a Larose'e, który poinformował ją, że jej męża porwała Mszapaszcza. Doktor odmawia kobiecie pomocy. Doktor Warthrop opowiada asystentowi, jak on oraz Chanler mieszkali i studiowali monstrumologię pod okiem Abrahama von Helrunga. Pellinore podejrzewa, że John za namową dawnego mentora udał się do miasta Rat Portage w zachodniej części Kanady, żeby zdobyć okaz mitycznego Wendigo, ludojada, którym kieruje wiecznie niezaspokojony głód, wzywający swoją ofiarę po imieniu. Doktor, choć pewny, że John nie żyje, lecz postanowił odszukać przyjaciela i w tym celu z Willem wzrusza do Rat Portage. Ludzie w miasteczku uwają, że Larose stracił zmysły i zniknął. Policjant naprowadził ich na plemię Ssaków, skąd pochodzi Jack Fiddler, plemienny szaman, o którym Larose wspominał w liście do Mauriel. Młody sierżant, Jonathan Hawk, zgodził się zaprowadzić ich do Sandy Lake. Doktor wysłał wiadomość dla Mauriel i wyruszył z Hawk'iem i Willem w podróż. W lesie Will zaczyna czuć się nieswojo. Wkrótce monstrumolog znajduje zwłoki Larose'a obdarte ze skóry i nabite na drzewo. Według doktora, przewodnika nie zabiło zwierzę, ponieważ skóra została najpierw pocięta. Natomiast w klatce piersiowej ktoś zrobił dziurę i nadgryzł serce. Kiedy dotarli do klanu Ssaków, okazało się, że Fiddler znalazł opętanego Chanlera, ale nie może go im przekazać, ponieważ chroni swój lud przed Żółtym Okiem. Nocą, śledząc szamana Pellinore odnajduje Johna i zabiera go. Razem z Willem i sierżantem zmuszeni są uciekać. Indianie niechętnie w końcu ich wypuszczają, a towarzysze monstrumologa gubią się w lesie i błąkają się po nim przez dłuższy czas. Stan Charlera się nie poprawia, a sierżant Hawk traci zmysły. Wkrótce doktor odnajduje ciało Jonathana na drzewie. Z tego drzewa William dostrzega miasto. Will przespał w Russell House trzy dni, a John wrócił do Nowego Jorku. Pellinore z Willem też tam jadą, na spotkanie monstrumologów. Zatrzymują się u Abrahama, a drzwi otwiera im sługa Augustin Skala. Na przyjęciu poprzedzającym sympozium, w restauracji Charlesa Delmonico przy 14, Will poznaje monstrumologa, Francuza Damiena Gravois'a. Towarzystwo Nauk Monstrumologicznych główną siedzibę miało w neogotyckim budynku na rogu ulicy 22 i Broadwayu. Wkrótce Will poznaje Austriaka Abrahama i jego siostrzenicę, Lillian "Lilly" Trumbul Bates, która interesuje się monstrumologią. Okazuje się, że pierwszym piętrze domu Abraham trzyma Johna, który nie jest sobą i nie kontroluje odchodów. Warthrop obwinia swojego nauczyciela, za stan Chanlera. Podczas spotkania monstrumologów Lilly prowadzi Willa do Monstrumarium, gdzie trzyma się rozmaite stworzenia i dokumenty. Lillian karze chłopcu sprawdzić płeć bezpłciowego robaka z pustyni Gobi, a ten kąsi go. Dzięki antidotum wartownika Adolphusa Ainswortha, chłopak dochodzi do siebie, lecz grożą mu halucyacje. Niedługo potem Charler brutalnie zabija Augustina Skalę, ucieka i morduje kolejnych ludzi. Sprawą zajmuje się nadinspektor Thomas Byrnes i sierżant Andrew Connolly. John sieje coraz większe spustoszenie. Władze i ojciec Johna, Archibald, obarczają winą Pellinore'a. Will, imigrant Jacob Riis oraz monstrumolodzy, Warthrop, Abraham von Helrung, Damien Gavois, Dobrogekanu, Torrance i Pelt wyruszają szlakiem zaginionych, żeby go odnaleźć.
Książka "Klątwa Wendigo" wydaje się dłuższa od poprzedniej części. Jest napisana tym samym, trochę trudnym językiem ze względu na słownictwo. Budowa zdań i treści są jednak w zrozumiałe. Bohaterowie w książce są ciekawi, różnorodni i nie bardzo irytujący. Will Henry jest chłopcem inteligentnym i zniewalająco odważnym jak na swój wiek. Książki o "Badaczu potworów, czyli monstrumologu" są długie, ponieważ za dużo było niepotrzebnych opisów w opowieści Willa. Obydwie historie były jednak w miarę ciekawe. Pierwsza była typowym starciem z antropofagami, w drugiej nie wiemy, czy John chorował, czy może rzeczywiście przeistaczał się w bestię. Seria nie była zła ani nie była genialna. W wolnym czasie można po nią sięgnąć, kiedy chce się poznać inne potworne stworzenia, niż wampiry i wilkołaki.

Opinia zawiera spojlery!
We wrześniu 2009 roku pisarz spotkał się z lektora, emerytowaną nauczycielką angielskiego przyjeżdżającą do szpitala Gainesville co tydzień jako wolontariuszka, która jako jedyna odwiedzała Williama Jamesa Henry'ego. Od niej dowiedział się, że mężczyzna momentami spędzał czas z Lillian, która cierpi na Alzheimera. Przez kilka tygodni znajduje sobie...