"Dom zaginionych dusz" czytało mi się dość mozolnie i chwilami naprawdę się męczyłam przy tej książce. Pełno jest w niej długaśnych opisów, które doprowadzały mnie momentami do szału! Nie chodzi o to, że nie lubię jak coś jest długie, lecz o to w jaki sposób zostało to ukazane. Moim zdaniem autor za bardzo koncentrował się na niektórych elementach przedstawianych przez siebie sytuacji. Opisywał je z niezwykłą dokładnością, która momentami była zupełnie nie potrzebna.
Do tego zakończenie! Nie podobało mi się ze względu na to, że właściwie nie zrozumiałam końcowych akapitów, które w jakiś sposób odmieniły bohatera, dając mu przewagę nad "tymi drugimi".
Jeżeli zaś chodzi o plusy, to cóż przyznam szczerze, że momentami odczuwałam lekki dreszczyk na skórze... A to chyba najważniejsze jeśli chodzi o książki o takiej tematyce. Po za tym nie zawsze było tak nudno jak to pisałam wcześniej. Były chwile, że się wciągałam.
Mimo to książki raczej nie polecam, chyba że ktoś lubi "tanie dreszczowce".

"Dom zaginionych dusz" czytało mi się dość mozolnie i chwilami naprawdę się męczyłam przy tej książce. Pełno jest w niej długaśnych opisów, które doprowadzały mnie momentami do szału! Nie chodzi o to, że nie lubię jak coś jest długie, lecz o to w jaki sposób zostało to ukazane. Moim zdaniem autor za bardzo koncentrował się na niektórych elementach przedstawianych przez...