Jest szansa że historia ludzkości nie skończy się na ugotowanej planecie. Jest szansa, że nasza inteligencja i nasze człowieczeństwo, ocaleje. Choć już nie w swojej biologicznej postaci, tylko jako osobliwość. W wersji optymistycznej, „zalejemy” całą galaktykę, nie statkami kosmicznymi, co strumieniem informacji i naszymi obliczeniami dokonywanymi za pomocą „wszechświata”.
Optymistyczne prawda?
Książka Kurzweilla oszałamia erudycją Autora i jego znajomością materii. Biologia, nowoczesna informatyka, ewolucja, wszystko to zdaje się być mu bardzo bliskie. Jest zdecydowanym entuzjastą technologicznej przyszłości ludzkości, posuniętej poza spotykane zazwyczaj granice. Jednocześnie jest głęboko przekonany o fundamentalnym humanizmie nowej ludzkości, która narodzi się w komputerach. Ten optymizm jest przytłaczający. Autor wierzy w nieograniczony postęp i nawet kryzysy rozwoju nie wytrącają go z tego przekonania. Wszystko sprowadza do wykładniczego tempa rozwoju, który powoduje że rozwijamy się coraz szybciej, stąd tak trudno nam przewidywać swoją przyszłość.
Osobiście mam wrażenie że ten optymizm jest zbyt wielki, że możliwie negatywne scenariusze omijane są przez Autora (np. wielkie rewolucje z powodu globalnego ocieplenia i braku żywności). Wiara w nieuchronny postęp zaś może zwyczajnie zawieść. Sam obawiam się że może przecież na Ziemi „nastać ciemność” (jak u Asimova). U Kurzweila najgłębszy nawet kryzys, to zaledwie zmarszczka na gładkim wykresie rozwoju.
Do tego wszystkiego książka napisana jest bardzo trudnym językiem, bliższym naukowym rozprawom. Autor bardzo swobodnie operuje pojęciami, ale nadążyć za nim jest niezwykle trudno i zdecydowanie utrudnia to lekturę.
Czy warto zatem czytać, zdecydowanie. Pamiętając jednak że zrozumienie połowy tej książki i tak spowoduje znaczne zmiany w postrzeganiu otoczenia.

Jest szansa że historia ludzkości nie skończy się na ugotowanej planecie. Jest szansa, że nasza inteligencja i nasze człowieczeństwo, ocaleje. Choć już nie w swojej biologicznej postaci, tylko jako osobliwość. W wersji optymistycznej, „zalejemy” całą galaktykę, nie statkami kosmicznymi, co strumieniem informacji i naszymi obliczeniami dokonywanymi za pomocą...