W lutym nie było najlepiej. Byłam zestresowana, ciągle zmęczona tym, co się dzieje wokół mnie i ogólnie nie lubiłam siebie – swojego ciała, charakteru... Straciłam dawną pewność siebie oraz tego, kim jestem. Podczas bycia w bibliotece (jak to ja, przynajmniej raz w tygodniu chodzę) zauważyłam na półce Pawlikowską... Bibliotekarka powiedziała, że nie lubi jej, ponieważ jest „zbyt przemądrzała”. Co ja na ten temat myślę?

Beata Pawlikowska to przede wszystkim podróżniczka. Nie tylko podróżuje po świecie, ale zachęca wszystkich swoich czytelników do wyprawy w głąb siebie, lub jak w tym przypadku – do swojej podświadomości, by zamienić fałszywe kody na prawdziwe. Brzmi banalnie, co?

Prawda jest taka, że nie każdy odczuwa potrzebę odbywania tej podróży, jednak zachęcam do niej. Dla mnie autorka nie jest przemądrzała – chłonęłam każde jej słowo jak kwiat, który dawno nie był podlewany. Wykonując proponowane przez nią ćwiczenia poczułam się lżejsza – jakbym właśnie zaczęła żyć właściwie*. Pozytywne myślenie wydaje się być trudne, jednak gdy już omija się negatywne myśli, jest jakoś inaczej.
*tzn. pozytywnie, na nowy, lepszy sposób.

Jak to właściwie wygląda?
Moim zdaniem pani Beata założyła, że potraktujemy tę książkę jako przewodnik po naszych myślach (jest naprawdę dużo miejsca na zapisanie swoich słów przy ćwiczeniach). Zamieniamy fałszywe kody na prawdziwe przy okazji sprawdzając, które męczą nasze myśli. Po każdym następnym ćwiczeniu można odczuwać już zmęczenie, jednak nic się od razu nie zmieni. Żeby wygonić tego potwora z głowy, trzeba ćwiczyć codziennie.

Nie podobały mi się rozdziały (jest ich z 3?) związane z wiarą w Boga, więc ominęłam je. Nie jestem osobą wierzącą, jednak osoby mocniej związane z kościołem niż ja mogą poczuć się dotknięte.

Podobały mi się natomiast w tej książce żółte, pozytywne strony wraz z wiadomościami od autorki oraz jej rysunki. Fascynuje mnie, jak wiele potrafi zmienić jedna kobieta w ciągu tak krótkiej chwili. Jak ona radzi – nie ogłaszam zwycięstwa za szybko ale gdy już się to stanie, z chęcią się tym podzielę. Jeśli czujesz, że nie myślisz pozytywnie (mimo, że chcesz) i nie kochasz siebie (lub nawet nie akceptujesz) to sięgnij po „Trening szczęścia” lub najlepiej po całą serię „W dżungli podświadomości”. Polecam.

W lutym nie było najlepiej. Byłam zestresowana, ciągle zmęczona tym, co się dzieje wokół mnie i ogólnie nie lubiłam siebie – swojego ciała, charakteru... Straciłam dawną pewność siebie oraz tego, kim jestem. Podczas bycia w bibliotece (jak to ja, przynajmniej raz w tygodniu chodzę) zauważyłam na półce Pawlikowską... Bibliotekarka powiedziała, że nie lubi jej, ponieważ jest...